ما نشان دادیم که برادری‌ای که تجارت آزاد بین طبقاتِ مختلفِ یک ملتِ واحد ایجاد می‌کند به چه معناست. برادری‌ای که تجارت آزاد قصد برقراریِ آن بین ملت‌های مختلف را دارد، به سختی از آن برادرانه‌وار تر خواهد بود. برادری نامیدنِ استثمار در هیأت جهان‌شمولِ آن، ایده‌ای است که فقط از دامن بورژوازی می‌تواند بیرون آید. تمامی عواقبِ ناگواری که تجارت آزاد در یک کشور به‌ بار می‌آورد، در بازار جهانی به مقیاسی بسیار عظیم‌تر تکرار خواهند شد. لزومِ بیش‌تری برای پرداختن به سفسطه‌بازی‌‌های طرفداران تجارت آزاد در این‌باره نیست.

از سوء قصد نافرجام به ترامپ تا جنگ قدرت در درون حزب دمکرات و زوال سامان دمکراسی لیبرال در آمریکا و اروپا

تمام اینها تحت پوشش لیبرال دموکراسی و با مساعدت صنایع قدرتمند فرهنگی شان انجام شد. میراث حقیقی جنگ جهانی دوم، شکست فاشیسم توسط نظم جهانی لیبرال نیست، این است که یک بین الملل فاشیستی واقعی تحت پوشش لیبرال توسعه یافت تا آنهایی را که حقیقتا علیه فاشیسم جنگیده و پیروز شده بودند، به مصاف طلبیده و نابود کند؛ یعنی کمونیست ها را.

کشمکش بین کارگران سامسونگ الکترونیک و کنسرن تازه آغاز شده است. اما با توجه به تغییر در موازنه های جهانی و منطقه ای و با توجه به جدال سنگین میان بخش‌های مختلف سرمایه جهانی در حال حاضر این کشمکش می تواند سرفصلی از تغییر در روابط کار و سرمایه در جهان معاصر را نشانه زند. بیش باد.

در دهک ۴ و ۵ به افرادی برمی‌خوریم که حتی توان پرداخت شارژ آپارتمان را هم ندارند. با این حساب درباره وضعیت سرپناه سه دهک اول جامعه (به طور تقریبی هر دهک شامل ۸ و نیم میلیون نفر است)، یا همان ۲۵ میلیون نفر در این کشور چه می‌توان گفت؟ می‌توان گفت این‌ها همان کارگرانی هستند که بدون پوشش بیمه تأمین اجتماعی و با دستان خود طبقات این پنت‌هاوس‌ها را بنا می‌کنند و شب‌ها را در خوابگاه‌ها سپری می‌کنند یا همان کارگران افغانی هستند که ۲۰ نفری و ۳۰ نفری در اتاق‌ها و سوئیت‌های ۳۰ متری زندگی می‌کنند و دستمزدشان زیر سطح حداقل قانون کار است

هیچ‌گاه طبقه سرمایه دار در ایران معاصر از نظر اقتصادی ایچنین فربه و از نظر سیاسی-ایدئولوژیک اینچنین ناتوان نبوده است. این طبقه ای است فرسوده از جدالها و کشمکشهای بی پایان درونی و ناتوان از پاسخگوئی به گرهی ترین جدال ژئوپلیتیک جهان معاصر. این توازنِ ضعفِ بورژوازی، به حضور نیروهایی میدان می‌دهد که یا نظم سیاسی حاکم را در راستای واگرایی های قومی و نژادی، ناسیونالیستی یا شووینیستی، به مصاف می‌طلبند و یا نظم اجتماعی مسلط را در امتداد مرزهای طبقاتی. امید بستن به یک سیر تکاملی آرام اکنون معنایی جز واگذار کردن سرنوشت خود به دیگران ندارد.

چه کسانی و چرا به جلیلی رأی دادند،‌ آیا دولت سوم روحانی می تواند شکل بگیرد؟ بخشی از مباحثات تدارک کمونیستی پیرامون نتایج انتخابات ریاست جمهوری و موقعیت طبقه کارگر نسبت به آن برای تعیین سیاست کمونیستی متناسب با دوره کنونی

آنچه در صحنه انتخابات به نمایش درآمد، کل ظرفیت تاریخی بورژوازی ایران بود و هست. این وضعیت به همان اندازه که محصول مهندسی شورای نگهبان و بیت رهبری است به همان اندازه نیز محصول و نتیجه عملکرد اپوزیسیون منحط، فاسد و ابتر برانداز و سرنگونی طلب است. وضعیت کنونی برآمده از توان تاریخی بورژوازی ایرانی است که به جای ولتر و روسو و روبسپیر و دیدرو، زیباکلام و حجاریان و قالیباف و حداد عادل و رضا پهلوی و مسیح علینژاد از دل خود بیرون می دهد. این طبقه به ته خط رسیده است.

شکاف‌ها سر باز می‌کنند، طرح‌ها به هم می‌ریزند، تجربه هوشمندانه ترین مهندسی انتخابات در آستانه شکست. پرسش این نیست که چه کسانی مسئول این لغزش اند، پرسش این است که آیا اصولاً امکان هدایت کنترل شده روند تحولات وجود داشت؟1

جابجائی مؤلفه های ایدئولوژیک درون بورژوازی از دمکراتیزاسیون به نرمالیزاسیون و توسعه گرایی، چگونه توسعه گرایی مالکیت خصوصی را حافظ منفعت عمومی معرفی می کند، اشتراک تمام کاندیداها بر بازسازی سازمان دولت سرمایه داری بر اساس مبانی توسعه گرایی مضمون واقعی انتخابات ۱۴

برادران به هم نزدیک شویم آنچه را که از هم جدایمان می‌کند فراموش کنیم جز در اندیشه بیچارگی مشترک، که همه در آن یکسان هستیم ، نباشیم.

ژان کریستف – رومن رولان

انتخابات پیش رو و معضل هژمونی در مردمسالاری اسلامی، از اضمحلال تا واگذاری، از لیبرالیسم تا لیبرتارینیسم، از دمکراسی خواهی تا فاشیسم، جهت تحولات به کدام سو است؟ از سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری تا انتخابات مجلس دوازده و انتخابات زودهنگام چهاردهم کدام جابجائی ها در توازن قوا صورت گرفته است؟ نقش بلوای «زن، زندگی، آزادی» در این جابجایی ها چه بود؟‌خاورمیانه و توفان الاقصی و جدال ایران-اسرائیل چه نقشی ایفا کرد؟‌

رئیسی به عنوان فرد تنها کسی بود که می‌توانست این پراگماتیسم، این دوره گذار بر متن فقدان یک استراتژی روشن حکمرانی، را اداره کند. وی هم به دلیل سابقه اش در نظام و هم به دلیل صبغه اش در تعامل با فراکسیون قدرتمند تکنوکراتها و بوروکراتهای لیبرال اتاق بازرگانی چی و هم به دلیل ساده زیستی و عملگرائی اش از اعتبار لازمی برخوردار بود که مانع از شورش آشکار فراکسیونهای نظام علیه وی شود، آنچنان که در دوره احمدی نژاد واقع شده بود. علاوه بر آن - و شاید مهم‌تر از آن – اقبال بزرگی بود که نصیب دولت رئیسی شد و آن هم آغاز جنگ در اوکراین بود که بکلی توازن قوا در سطح جهانی را به زیان بلوک ترانس آتلانتیک تغییر داده و هم در سیاست خارجی و هم در سیاست داخلی ایران نیز تأثیر خود را بر جا گذاشت

اگر نظام برای گذار از این دوران متلاطم نیاز به همگرائی وسیع‌تر در سطح جامعه دارد، پس این تشنج افزائی در سطح جامعه، این عدم انعطاف در برابر مسأله حجاب برای چیست؟ آیا آنچنان که منتقدان سکولار در درون محور مقاومت مدعی اند این عدم انعطاف نشان فقدان عقلانیت در حکمرانی نیست؟ مگر قرار نبود که رابطه دولت با جامعه ترمیم و اعتماد از دست رفته احیاء شود؟ پس این درگیری‌های «زائد» برای چیست؟

از ابتدا برای هر ناظر جدی – و نه هر شعارپرداز کودن چپ یا راست – معلوم بود که اسرائیل در برابر حمله ایران قادر به یک حمله متقابل انتقامجویانه نبود. سیگنال نیرومند حمله ایران روشن‌تر از آن بود که اسرائیل بتواند آن را نادیده گرفته و یا ناچیز بشمارد. یک بار دیگر برای یادآوری: در فاز آخر حمله مرکب هوایی ایران دفاع ضدهوایی اسرائیل و متحدان آن عملاً اشباع شده و از کار افتاده بود. این یک سناریوی وحشتناک برای اسرائیل بود. حمله ای با میزان بیشتری از پهپاد و موشک می‌توانست و می‌تواند کل اسرائیل را از هستی ساقط کند. کافی است معدود نیروگاههای آن هدف قرار بگیرند. کار اسرائیل تمام است.

در حالی که انبوهی از «استراتژیست» های رسانه ای و یوتیوبر ها برای گرم کردن بازار سناریوی احتمال آغاز جنگ جهانی سوم از منطقه خاورمیانه را مورد بحث قرار می دادند، بهترین تحلیلگر جهان سرمایه داری، بازار سرمایه، نشان می داد که در آسیای غربی خبری نیست. حتی در ایران نیز پس از ضربات وارد شده بر اسرائیل، هم تالار شیشه‌ای بورس تهران سبز رنگ شد و هم دلار مجدداً کاهشی. حال و در شب ۳۱ فروردین یکباره همه چیز تغییر کرد.

اما تفاوت اصلی در اظهارات پوتین است که در بیانیه کرملین منحصرا تأکید وی بر ضرورت خویشتنداری در تشدید اوضاع مورد اشاره قرار گرفته است و در بیانیه ایران به طور آشکار نه تنها محکوم کردن اقدام اسرائیل در حمله به کنسولگری را در بر دارد، بلکه همچنین و صراحتاً اقدام جمهوری اسلامی را بهترین روش برای تنبیه متجاوز می نامد. و این چیز کوچکی نیست.

بارزانی‌ها مانع خروج آمریکا از کشور خود می‌شوند. مقام‌های سیاسی آنها مکررا تکرار می‌کنند که «کشور هنوز آبستن گروهک‌های مانند داعش، تروریست مذهبی و جنگ و ویرانی است؛ لذا طبیعتا تنها کسی که تا امروز ما را از چنگال این بربرها در امان نگه داشته سربازان ارتش ایالات‌متحده هستند. پس مخالف خروج آنها از اقلیم کردستان هستیم».

زمینه ها و چشم اندازهای وقوع جنگ بین ایران و اسرائیل، موقعیت تاریخی دو سوی جنگ، چرا و چگونه خاورمیانه به سوی جنگ رفت، کدام تحولات مادی حماس را به آغاز جنگ ترغیب کردند، نسبت ایران و اسرائیل با همان تحولات مادی چگونه بود، آرایش درونی و قوام سیاسی-ایدئولوژیک دو جامعه متخاصم،‌ کمونیستها و جنگ

در طول یک یا دو روز پس از مرگ یائوبانگ، آمریکایی ها متوجه شدند که صدها هزار جوان در پکن تجمع خواهند کرد. این زمان مناسبی برای کودتا بود، زیرا بقیه جهان در آن سال داشتند کمونیسم را ساقط می کردند! بنابراین در بیستم آوریل 1989 – پنج روز پس از مرگ یائوبانگ – جیمز لیلی به عنوان سفیر آمریکا در چین منصوب شد. او یک کارمند کارآزموده بود که سابقه خدمت سی ساله در سیا (CIA) داشت.

در تقابل با اسرائیل جمهوری اسلامی با نیرویی دیگر نیز روبرو است و آن نیرو جامعه مدنی سکولار ایرانی است. جامعه‌ای که به نوبه خود در تقابل با جمهوری اسلامی حتی دفاع از فوق ارتجاع دوران تورات اسرائیل را نیز روا می‌داند و تمام سنن همبستگی با فلسطین را با کینه و نفرت از مردم غزه و لبنان جایگزین کرده است. این نیرو امروز به مراتب بیش از ارتش اسرائیل برای جمهوری اسلامی ایران – و البته برای ایران به طور کلی- منشأ خطر است. به طور مشخص و برای جمهوری اسلامی، این نیرو موریانه ای است که از قبل همان جمهوری تغذیه کرده و اکنون خود نه فقط پایه‌های آن جمهوری، بلکه همچنین پایه‌های جامعه‌ای را که آن جمهوری دولتش را تشکیل می‌دهد را نیز می جود و می پوکاند. اگر اسرائيل قلدری است با ماهیچه های نیرومند اما قلبی ضعیف، جمهوری اسلامی ایران نیز مرد تنومندی است با استخوانهای پوک

ناظری نوشت در این روز اسرائیل برای برداشتن تاجی سه گانه خیز برداشت. هم یک بیمارستان را بمباران کرد، هم کاروانی از امدادگران بین‌المللی را مورد حمله مرگبار قرار داد و هم به مرکز دیپلماتیک یک کشور حمله کرد. این روزی منحصر به فرد در تمام جنگ اکنون شش ماهه غزه است. این هتریک چیزی است که روز گذشته را از تمام روزهای جنگ متمایز می کند.

«آخرین مرز یا مرز حداقل ارزش نیروی کار با ارزش آن کالاهایی تعیین می‌شود که بدون تأمین روزانه آنها،‌ حامل نیروی کار،‌ یعنی انسان،‌ قادر به نوسازی روند زندگی خود نیست؛ یعنی با ارزش مایحتاج غیر قابل صرفنظر کردن فیزیکی. اگر قیمت نیروی کار به این سطح حداقل سقوط کند،‌ به زیر ارزش خود سقوط کرده است زیرا که در این صورت [نیروی کار] تنها در شکلی مفلوک قادر به حفظ و تکامل خود خواهد بود.»

⁧کارل مارکس

اگر شما در یک کارگاه صنعتی در حال آموختن مهارتی هستید و بعد از کارگاه سوار پیک موتوریتان میشوید و سفارشات غذا را انجام میدهید و شب با چشمان نیمه باز تقلا میکنید تا چند قلم جنس برای دیجی کالا بفروشید و با پورسانت تمام اینها تنها بتوانید زنده بمانید و همزمان شهریه همان کارگاه را بدهید، در آمارها شما نه یک شاغل بلکه سه شاغل محسوب میشوید و لابد سه بار غیر بیکارید!!

پلورالیسم اسلامی منهای لیبرالیسم، پایان رؤیای برقراری دموکراسی لیبرالی، گذار از لیبرالیسم سیاسی به آنتی لیبرالیسم در نظام و در اپوزیسیون - طبقه متوسط و جمهوری - پرولتاریا و جمهوری