مهرداد آهنگر

October 24, 2012

نامه سرگشاده

از: مهرداد آهنگر

به: مسوولان کارزار بینالمللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی

در زندان‌های رژیم جمهوری اسلامی ایران (کارزار ایران تریبونال)

در رابطه با: کناره‌گیری از کارزار بین‌المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی

عطر آن است که خود ببوید، نه آن که عطار بگوید

نزدیک به دو ماه پیش، 28 آگوست 2012، طی نامه‌ای رسمی خطاب به دوستان گرداننده "کارزار"، از آنان خواستم که "اسم این جانب را از لیست فراخوان‌دهندگان خط بزنند و این نامه را نیز در سایت خود منتشر کنند". پاسخ به این نامه، در مدت زمانی کم‌تر از 2 ساعت، به شکل عصبی و پرخاش‌گرانه، به دست من رسید. متن هر دو نامه در پایین این چند خط آمده است.

متاسفانه پس از گذشت این مدت، این امر ساده هنوز برای گردانندگان این کارزار قابل اجرا نشده است. نه نامه در سایت منتشر شده است و نه هنوز اسم این حقیر از لیست فراخوان‌دهندگان اولیه خط خورده است.

http://www.irantribunal.com/ASNAD/Gozaresh-20Dec-09.html

بنابراین، حال که گردانندگان "کارزار" علاقه‌ای به اعلام این مساله ندارند، من خودم این کار را انجام می‌دهم.

اصلولن، خود این امر، امتناع آنان از اعلام جدایی‌ها از "کارزار"، یک بار دیگر نشان می‌دهد که دوستان گرداننده "کارزار" نفع خود را در عدم شفافیت و مبهم گذاشتن قضایا می‌دانند. خیلی ساده است، وقتی که کسی به "کارزار" می‌پیوندد و به طور رسمی از طریق سایت "کارزار" اعلام بیرونی می شود، هنگامی هم که فرد مزبور از آن "کارزار" به طور رسمی جدا می شود، و خود شخص هم تقاضا می کند، باید از همان طریق اعلام بیرونی گردد.

درخواست من خیلی ساده و منطقی است. درخواست نکردم که اسم من را حذف کنید، و وانمود شود که هرگز نبوده‌ام. خواسته‌ام که روی اسم من خط  بکشید و بگویید این فرد به این دلیل که خودش آورده، دیگر نیست. شما هم هر چی که دل‌تان می‌خواست می‌توانستید در مورد آن بنویسید، چنان چه نوشته‌اید.

من قصد پاسخ‌گویی طولانی به پاسخ نامه‌ را ندارم. خود نامه، و به ویژه پاسخ به آن، به اندازه‌ی کافی گویا هستند. فقط چند نکته‌ی کوتاه را عنوان می کنم:

1- به گفته‌ی خود دوستان "کارزار" آن قدرها هم در کارهای سیاسی تازه‌کار نیستم، و دقیقن به خاطر "سابقه سیاسی"‌ام تصمیم گرفتم که از "کارزار" جدا شوم. یکی از مسایلی که مرا مصمم به این کار کرد عدم شفافیت در مورد مسایل سووال برانگیز بود؛

2- برای من جالب است که این همه انتقاد و صحبت‌های جدی که در مورد "کارزار" شده است را، دوستان گرداننده "کارزار"، به طور کلی بدون "هدف سازندگی و نیت درست" اعلام کرده و خود را بی‌نیاز از هرگونه پاسخ‌گویی و توضیح در مورد آن سووالات می‌پندارند؛

3- به علت در پیش بودن کارهای زیاد برای دوستان گردانندگان "کارزار"، پیش‌نهاد می‌کنم که بیش از این نگران این که من "چه جوابی به وجدان خود" خواهم داد نباشند. شاید به‌تر باشد که دوستان از این نسخه‌ها برای خود نیز تجویز کنند؛

4- بسیاری از نوشته‌های "کارزار" را خوانده‌ام. ولی، اعتقاد من این است که: عطر باید که خود ببوید، نه آن که عطار بگوید. متاسفانه، بوی خوشی از آن چه تا به حال خوانده‌ام نمی‌آید؛

5- بیش از هر چیز، خواندن خط آخر نامه‌ی شما نگرانی‌های مرا در مورد "کارزار" و گردانندگان آن دوچندان کرد. واقعا این طور فکر می‌کنید؟ حتی اگر کاملن حق با شما باشد، و همه‌ی دیگران اشتباه کرده باشند، باز هم اعتقاد دارید که "شیوه کار" آدم‌هایی مشابه من "دقیقا مانند جمهوری اسلامی است"؟!!! شما فکر نمی‌کنید که در مقام گردانندگان "کارزار بین‌المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در زندان‌های رژیم جمهوری اسلامی ایران"، مقایسه این عمل با عمل‌کرد و "شیوه کار" جمهوری اسلامی که، فقط در یک نوبت هزاران زندانی‌ی سیاسی را، در عرض چند هفته، قتل عام می‌کند، یکی است؟؟؟!!!! شما خود به خوبی آگاهید که بسیاری از منتقدان شما متعلق به بخشی از همان جان‌بدربردگان از قتل‌عام‌ها و جنایاتی هستند، که شما خود ادعا می کنید که در "کارزار بین‌المللی ..." آنان را نماینده‌گی کرده و کمپین "کارزار" را به‌نام آنان پیش می‌برید. جای بسی تاسف است که شما به خود این اجازه را می‌دهید که قربانیان این جنایات و یا عزیزان آنان را با عاملان و آمران و آدم‌کش‌های آن قتل‌عام‌ها در یک صف قرار دهید!!؟؟؟؟ اتفاقن این یکی از دلایلی بود که من قبلن نیز در نامه‌ام از آن شکایت کرده بودم: "... و بدتر از آن متهم کردن مخالفان برگزاری این چنینی یک تریبونال، به انواع و اقسام تهمت‌های ناروا..." امید داشتم که حداقل در رابطه با این رفتارتان تجدیدنظر کنید، ولی انگار قرار نیست این طور شود. من این شیوه کار شما را توهین شخصی و بی‌پرنسیپی کامل سیاسی به تمامی‌ی فعالین سیاسی‌ای که مخالف تریبونال این چنینی  هستند می‌دانم، ولی در عین حال، حاضر نیستم شما را با جمهوری جهل و جنایت مقایسه کنم.

من هنوز، کماکان، تقاضا دارم که اسم من از لیست فراخوان‌دهندگان خط بخورد و به طور علنی و رسمی از سایت "کارزار" اعلام شده و، به عنوان دلایل کناره‌گیری‌ام هم عین نامه‌هایی که به شما نوشته‌ام در سایت رسمی "کارزار" گنجانده شوند. همان طور که نامه‌ی "گروه کار کارزار ایران تریبونال در نروژ به فعالیت خود ادامه می دهد" نیز در سایت درج شده است.

جالب است که شما نامه‌ی دیگر فعالینی که در نروژ از "کارزار" کناره‌گیری کردند را حاضر نشدید در سایت درج کنید، ولی این نامه‌ی "گروه کار ..." را در صفحه‌ی اول و بالای صفحه قرار دادید.

http://www.irantribunal.com/farsi.html

http://www.irantribunal.com/PDF/Gruh%20kar%20Norvezh.pdf

در آخر یک درخواست دیگر نیز دارم. لطفا به‌طور شفاف و علنی و رسمی اعلام کنید که چه افراد و یا گروه‌های دیگری نیز از "کارزار" جدا شده‌اند؟

با تشکر

لندن - 23 نوامبر 2012

----- Original Message -----

From: Mehrdad

To: 'Tribunal'

Sent: Tuesday, August 28, 2012 9:06 PM

Subject: نامه به کارزار بین المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی

از:      مهرداد آهنگر

به:      مسوولان کارزار بینالمللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی

در زندان‌های رژیم جمهوری اسلامی ایران (کارزار ایران تریبونال)

دوستان کارزار ایران تریبونال درود!

اولین بخش "دادگاه ..." اخیرا در لندن، شهری که من در آن زندگی می‌کنم، برگزار شد. ولی، از آن‌جایی که اصولن لیست افراد شرکت کننده در کارزار، از مدت ها پیش برای من سووال‌های زیادی مطرح کرده بود، چنان چه حتا رغبت شرکت یک بار در آن را در من ایجاد نکرد. هر چند که برخی از اعضای آن را چپ و محترم می پندارم.

در کنار آن، از زمان برگزاری "دادگاه ..." در لندن تا به حال، نکات و مسایل زیادی درباره لیست و افراد علنی و غیرعلنی حمایت کنند‌گان سیاسی و مالی "دادگاه ..." مطرح شده اند که مرا نیز به فکر بیش‌تر واداشته است. اولین تصمیم من این بود که به شکل عجولانه تصمیم گیری نکنم و منتظر اخبار و جواب‌های دوستان کارزار .... باشم.

ولی، اکنون دیگر، و در نهایت، پس از بررسی اکثر نوشته‌های منتشر شده، به این نتیجه رسیده‌ام که به علت ناروشنی‌های موجود و شکاکیت‌ها و سووال‌های به جا، در رابطه با ماهیت و چگونگی‌ی منابع مالی و سیاسی کمپین و گردانندگان آن، به ویژه از سوی رفقای "گفت و گوهای زندان"، و عدم قدرت مسوولین و حمایت‌کنندگان کمپین در پاسخ‌دهی روشن‌گرانه به آن، و بدتر از آن متهم کردن مخالفان برگزاری این چنینی یک تریبونال، به انواع و اقسام تهمت‌های ناروا، مایل نیستم که، علی‍‌رغم دوری کامل از کارزار، اسم من هم‌چنان در لیست فراخوان‍ دهندگان اولیه‌ی‍‍ آن باقی بماند. ناگفته نماند که من نیز می‌پذیرم که کارنامه‌ی برخی از انتقاد کنندگان نیز به هیچ روی درخشان نیست و به نظر می‌رسد که از این مساله  تنها به عنوان یک "آتو" علیه "رقبای سیاسی" خود استفاده می‌کنند.

بنابراین، از شما تقاضا دارم که در سایت خود، اسم این جانب را از لیست فراخوان دهندگان خط بزنید و این نامه را نیز در سایت خود منتشر کنید.

با تشکر

لندن – 28 آگوست 2012

From: Tribunal [mailto:این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید]

Sent: 28 August 2012 22:51

To: Mehrdad

Subject: Re: نامه به کارزار بین المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی

آقای مهرداد آهنگر گرامی

نام شما را طبق خواسته خود شما از لیست حذف کردیم. ما متاسفیم که شما با سابقه سیاسی تان مغبون فضاسازی  سراسر جعل و دروغ  و توطئه گرانه ای شدید که حتی یک کلمه واقعیت در آنها نیست. چرا ما باید به فضای آلوده و سرشار از توطئه جواب دهیم.  اگر کسی مخالف این حرکت بود و با هدف سازندگی و نیت درست انتقاد می کرد کارزار ایران تریبونال قطعا وظیفیه خود می دانست به انتقادات جواب دهد. پایه و اساس این اتهامات کدام سند مالی و وابستگی کارزار است که شما را نیز" به فکر بیش تر واداشت"؟ شما چه جوابی به وجدان خود خواهید داد وقتی که گزارش کار و مالی کارزار منتشر شود. مگر شما این همه سال منابع مالی کارزار را که  کمک های مالی مردمی هستند در سایت کارزار ندیده اید؟ مگر شما روی وبسایت  کارزار ندیده اید که نوشته شده است" کارزار از دولت ها و موسسات وابسته به انها کمک مالی دریافت نمی کند." شما که انگلیسی می دانید، چرا به وب سایت انگلیسی کارزار نرفته اید و نوشته ای را که در توضیح کارزار نوشته شده است را بخوانید؟. کدام وابستگی سیاسی؟ می شود یک سند برای ان رو کنید؟ شاید فرصت نکرده باشید به مصاحبه ها و سخنرانی های سخنگویان و فعالان کارزار گوش کنید اما بد نیست به لینک زیر مراجعه و واقعیت ها را از زبان سه تن از سخنگویان کارزار بشنوید. کسانی که اتهام می زنند باید بتوانند اتهامات شان را ثابت کنند. شیوه کار دقیقا مانند جمهوری اسلامی است. اول محکوم می کنند بعد هم برایش سندسازی می کنند بدون آنکه سندی وجود داشته باشد.

http://www.irantribunal.com/farsi.html

با احترام زیاد

برگرفته از : http://www.azadi-b.com/J/2012/10/post_24.html