آنان که پی در پی با اشاره به ثروت آذربایجان، سودای پیوستن به بورژوازیِ مشابه ِ بهره کش تری را دارند، به سیاق سالیان گذشته بی شک به اینها کینه خواهند ورزید. کینه توزی باید ما به ازای داخلی پیدا کند: چه تقابلی بهتر از جنگ "کرد و ترک" و "ترک و فارس" و فارس و کرد" می تواند جایگزین…

حقیقت این است که جمهوری اسلامی یک حکومت مذهبی ویژه است. این حکومت فقط در ظاهر حکومتی توحیدی است. در واقعیت اما این حکومتی دوآلیستی است. معتقد به دو خداست و نه به یک خدا. خدائی آسمانی و خدائی زمینی. الله و مالکیت خصوصی.

نەهامەتیەکەی کورداێتی لەوەدا بوو کە ئەم سەردەمە کۆتایی پێ هات.دیارە ئەو چاخە مێژووییەی کە لە سەرەتای دەیەی نەوەدی سەدەی ڕابردوو دا لە ژێر ناوی ″ کۆتایی مێژوو ″ دا بانگەوازی بۆ دەکرا،تەنها ئایتێمێکی کورت بەولاوە نەبوو.

این یک شرکت [کارخانه فولاد سازی] بدون رئیس است. جایی که همه چیز در یک مجمع  39 نفره از شاغلین با برابری کامل در تصمیم گیری ها پیش می رود. در ایندورکا  همه بدون در نظر گرفتن نوع کار و سابقه خدمتشان به یک اندازه حقوق می گیرند. مدیریت اقتصادی برای همه از طریق یک تخته سفید بزرگ در اتاق…

جایی که مقاومت و سازماندهی کارگری حتی برای کسب امتیازات کوتاه مدت با افق کمونیستی نیزغائب است، ما نیز نه نیروی پیشبرنده ی تاریخ، که به عناصری زیر میکروسکوپ اقتصادی بورژوازی بدل می شویم، همان مشارکت کنندگان در بازار. سرسپردگان سازمان های مردم نهاد برای اندکی صدقه و خیرات

در جمهوری اسلامی نیز در بر همین پاشنه خواهد چرخید. ارزشی ها و عدالتخواهان حکومتی در توهم به سر می برند اگر که فکر می کنند با دستگیری زم و تصفیه "نفوذی" ها عدالتخواهان به رأس قدرت پرتاب خواهند شد

بخت بد کردایتی در آن بود که این دوران به پایان رسید. معلوم شد که آن دور تاریخی که در آغاز دهه نود قرن گذشته آغاز شده و به عنوان "پایان تاریخ" اعلام شده بود، تنها میان پرده کوتاهی بیش نبود. آن نوزاد ناقص الخلقه همراه با این دوران به دنیا آمد و همراه با آن نیز از جهان رخت…

گفتاری پیرامون مبارزات کارگران هپکو و هفت تپه، سردرگمی جنبش کارگری در قبال دوگانه مالکیت خصوصی و دولتی و ضرورت طرح خواست واگذاری کارخانه به کارگران

جدائی طلبان اسکاتلندی اکنون دیگر آشکارا از حمایت همه جانبۀ برلین برخوردار میشوند. بدین خاطر وزیر اول استورگِئون تمام هفتۀ قبل را برای انجام مذاکرات سیاسی بیشتر در آلمان بسر برد. روزسه شنبۀ 17 سپتامبر در شهر پوتسدام به وی جائزۀ مطبوعاتی اِم 100 اعطا شد

هپکو آن‌قدر قدمت دارد که رنگ شخصیت‌های داستانش از خاکستری دنیای واقعی ما به سیاه و سپید قصه‌ها پهلو بزند... داستانی که از احمدی‌نژاد و دولت خدمتگزارش تا بیژن زنگنه، وزیر اسبق و فعلی نفت در آن نقشی دارند و البته، نمونه‌ای مثال‌زدنی از خصوصی‌سازی در ایران است. نمونه‌ای که می‌توان آن را سیاه‌ترین خصوصی‌سازی تاریخ ایران دانست.

گفتاری در زمینه حملۀ وسیع حوثی ها به پالایشگاه و میدانهای نفتی آرامکو، علل تشدید جدال در منطقه خاورمیانه، تفاوت بین استراتژی های تقابل چین و روسیه با آمریکا و ایران با آمریکا و جابجائی های عمیق هژمونیک در توازن قوای طبقاتی

در مقطع اعتصاب اسماعیل بخشی خود سخنگو و رهبر این مشی در هفت تپه بود. او خود در راندن جنبش اعتصابی به سوی "جنبشهای مدنی" نقشی اساسی ایفا نمود. او خود جنبش را به مسیری سوق داد که شکاف در میان کارگران و شکست سرنوشت محتوم آن بود

از آنجایی که در جامعه ی امروزین حرّاف ترین، پرسروصداترین و "والاترین" طبقات هم درک مشابهی از این عبارت خواهند داشت، تنها به همین دلیل این مطالبه نه پرولتاریایی، بلکه بورژوایی خواهد بود.