بازبینی یک مقطع تعیین کننده در دگردیسی تاریخی چپ انقلابی به چپ سوسیال امپریالیست با بررسی تحولات منجر به نخستین انشعاب در حزب کمونیست کارگری

تشدید تضادها در سطح جهانی کدام روندها را تسریع و کدام روندها را صراحت بخشیده است. رابطه بین نبرد خیابانی در پوکروفسک و کنفرانس شانگهای و سالگرد جنگ دوم جهانی و بلوا در نپال و زورآزمایی در کاریبیک و بمباران یمن و قطر و تغییر نام وزارت دفاع آمریکا به وزارت جنگ و سقوط دولت فرانسه چیست؟ ایران در کجای این بلبشو قرار دارد؟ چرا هراس از سوریه شدن ایران به انفعال در مبارزه طبقاتی می انجامد و چرا بدیل اوکراین شدن ایران با سوریه شدن آن متفاوت است. تفاوت بین عروج هرج و مرج و فروپاشی با عروج لیبرال-فاشیسم در چیست و چرا رؤیای تبدیل ایران به الدورادو خطرناکترین تهدید برای جامعه ایران است.

رفیق ما می‌گوید رئیس جمهور و رهبر و همه و همه از وضعیت اعلام نارضایتی می‌کنند تا معلوم نشود که مسئول این فلاکت کیست. البته که این حکم درست است. اما او متوجه نیست که جهش از این حکم درست بلافاصله به اعلام این حکم بعدی که «مسئول این فاجعه بورژوازی است که افسار شما در دستان اوست» هیچ کمکی نه به شناخت موضوع می‌کند و نه به پیدا کردن راهی برای مقابله با آن. کمکی به شناخت موضوع نمی‌کند به این دلیل که بورژوازی مسئول نه فقط این فاجعه، بلکه مسئول تمام وضعیت کنونی است.

اکثر اساتید اقتصاد میگن که انرژی و مواد اولیه خیلی ارزونه و باید گران بشه و در هر موردی موافق گرانسازی هستن ولی وقتی به دستمزد کارگر میرسن مخالف شدید افزایش دستمزد کارگر بیچاره هستن و اونو باعث بدبختی تولید و افزایش تورم میدونن! در حالیکه دستمزد کارگر فقط ۵ درصد از هزینه تولیده!

این اگه اصول دزدی از فقرا نیست پس چیه؟

در چنین شرایطی است که آقای چنگی با وجود اذعان به موقتی بودن کارگران کارخانه خودش، اصل اول مدیریت را یادآور می شود با این مضمون که "هر کسی را که نمی توانی اخراج کنی، استخدام نکن" و مدعی است که حتی اگر کارگری کارفرما را بزند، کارخانه اش را آتش بزند و تا مرز مرگ از پا درش بیاورد، مطابق قانون کار ایران، کارفرما حق اخراجش را ندارد!!!

صد در صد سهام متروی تهران متعلق به شهرداری تهران میباشد، دولت نیز مواظف است ۵۰ درصد از هزینه‌های مترو تهران را در قالب سوبسید تقبل کند. در کنار این درآمد ها، می‌توان درآمد های جانبی از جمله تبلیغات درون واگن ها، سالن ایستگاه‌ها و گیت، حتی دیوار ورودی ریل قطار ها را هم باید در نظر گرفت، به اینان اجاره دادن سالن های اصلی مترو را هم اضافه کنید. درآمدهای سرسام آوری که شاید کمتر کسی به آن توجه کرده (آمار و ارقام دقیقی از میزان درآمد مترو از این کانالها درآمدی تاکنون ارائه نگردیده) حال با مقایسه رقم هزینه بلیط مترو با دیگر ارقام در حال جابجایی در ایران ابعادی از چکونگی توزیع ثروت اجتماعی روشن می‌شود که تنها می‌توان عنوان فاجعه را برای آن برگزید.

درباره اهمیت اجلاس سران روسیه و آمریکا در آلاسکا

تحول در قفقاز جنوبی بر چه متنی واقع می شود؟ ربط آن به جنگ اوکراین چیست؟ وزن آن در دیدار تاریخی ترامپ و پوتین چیست؟ واکنش نهایی ایران چه خواهد بود و کدام نتایج ایدئولوژیک را به همراه خواهد داشت؟

گفتاری در باب تحول زنگزور از دید سه جریان عمده در مبارزه طبقاتی در ایران: بورژوازی ملی و تمامیت ارضی و ژئوپلیتیک منطقه ای، بورژوازی ترانس آتلانتیک و دمکراسی و لیبرالیسم و فرصتهای اقتصادی، طبقه کارگر و چشم اندازهای مبارزه سوسیالیستی

برای غسل تعمید پاشینیان مزدور سیا و علی‌اف چماقدار صهیونیسم و ترامپ لمپن آب زلال چشمه فردوسی و حافظ بر سرشان می ریزد تا سرانجام برای یکی از خطرناکترین تحولات منطقه عنوان «کریدور ترامپ برای صلح و شکوفایی بین‌المللی» را به کار بگیرد و افاضه کند که خواجه نصیر طوسی گفته است از شر برای «خیر عامه» استفاده کنید و آغوشتان را برای کریدور زنگزور باز کنید که حلال همه مشکلات و بدبختی های ما الّا و بلا همان است و بس.

تشدید تضادها و تسریع روند جدالهای تاریخی-جهانی، جنگ در ایران به مثابه جبهه ای از این نبرد جهانی، احتمال وقوع مجدد جنگ در ایران به مثابه حلقه ضعیف زنجیره کشورهایی که موضوع جدال تاریخی-جهانی اند، چرا قدرت دوگانه حاکم جامعه را به سوی انهدام می برد و سیاست ورزی کمونیستی چگونه می‌تواند به ایفای نقش در این دوران متلاطم بپردازد.

"چپ هرگز نفهمید" یادداشتی است به قلم اکبر منتجبی سردبیر سازندگی که انقلاب ۵۷ را آنهم درست زمانی که "کشور بر لبه یک رنسانس ایستاده بود"، به شدت محکوم می کند و در خیانت چپها به کشور و فریب خوردن کارگران با مواضع سریال مو به مو همراهی می کند. در آن سوی جدال و در میان روزنامه ها و کانالهای "جریان انقلابی"، کیهان با سرتیتر "چرا ساواک را مهربان نشان می دهید و تاریخ را تحریف می کنید؟" علاوه بر انتقاد از تطهیر چهره ساواک، از نقش کمرنگ خمینی و طرفدارانش در سریال گلایه می کند!

افزایش قیمت سوخت در کشوری که  تولیدکننده نفت است، موجی از اعتراضات را برانگیخته است. امری که در بستر بحران بدهی ها شکل میکیرند.

پایان وضعیت کنونی تنها می‌تواند به انهدام جامعه منجر شود. وضعیتی که تنها دو گزینه در آن قابل تصور است. یا این قدرت دوگانه‌ی درون حاکمیت همچنان پابرجا باقی می‌ماند که معنای آن تداوم بن‌بست کنونی، محو کامل اقتدار حکمرانی، افزایش قدرت نیروهای واگرا در جامعه و سرانجام انهدام جامعه خواهد بود و یا جریانِ هژمونِ درون طبقه‌ی حاکمه، جریان ترانس آتلانتیک، با تمام اهرمهای اقتصادی، اداری و ایدئولوژیکش این جنگ فرسایشیِ دیرینه‌‌ی درون حاکمیت را به طور قطعی به نفع خود خاتمه خواهد داد و با حذف یا مقهور نمودن جریان مقابل تماماً به تحقق سیاست‌های خویش موفق خواهد شد. نتیجه این تحول نیز انهدام جامعه خواهد بود، با این تفاوت که در چنین حالتی انهدام با مشارکت جریان حاکم واقع خواهد شد.

قطعی نوبتی برق و آب و گاز این روزها اصلا عادی نیست. داد مردم کم کم داره در میاد. زندگی روزمره مختل شده و پدر کسب و کارهای خرد هم درآمده. در حال حاضر حتی بیشتر از اسرائیل مردم از انرژی حرف میزنند و از خرابی وسایل برقی و خساراتی که در نتیجه این قطعیها می بینند.

این جنگ به دلیل «آتش‌بس» فعلی به هیچ وجه پایان نیافته است – تنها ابزارهای به کار گرفته شده تغییر کرده‌اند. همچنان از یک سو اهداف جغرافیایی/ژئوپلیتیکی مطرح است. اما از سوی دیگر، مسئله اصلی جلوگیری از افول یا پایان امپراتوری مالی آمریکاست.

نمی‌توان از اظهارات آن ابله در مقام رئیس جمهور یک کشور ۸۵ میلیونی دو هفته پس از ترور مهمان وی در روز سوگندش و در درون خانه اش شرمنده نشد که «آمریکا باید اول ما را آدم حساب کنه» و بعد از جنگ دوازده روزه هم «ترامپ می‌تواند صلح و امنیت را به منطقه بیاورد». برای این اظهارات نه تنها گوساله های رسانه ای وفاقی باید شرمنده باشند، آن برانداز لمپن هم اگر شرم می‌شناخت باید شرمنده می شد. آن سرنگونی‌طلب سوپر رادیکال چپ هم باید شرمنده می‌شد. کارگر و پرستار شریف و کمونیست مبارز هم باید شرمنده می‌شد که چرا نتوانسته است مانع چنین سقوطی در جامعه شود.

تشدید جدال طبقاتی پس از جنگ، وفاق یا گذار مبارزه فراکسیونهای متخاصم طبقه حاکمه از نبرد جناح ها به سوی قدرت دوگانه، تغییر ماهیت جنگهای معاصر از جنگ سرزمینی به جنگی بر سر بود و نبود و انعکاس آن در رابطه بین قطبهای قدرت دوگانه در طبقه حاکم، انهدام جامعه به مثابه خروجی نبرد در قدرت دوگانه، ضرورت و امکان گذار فوری به وضعیت قدرت سه گانه، تشکیل قدرت اجتماعی سوم به مثابه عامل حفظ جامعه و رفع قدرت دوگانه کنونی، دو مؤلفه اصلی تکوین قدرت سه گانه: منکوب کردن فاشیسم صهیونیستی و ایادی آن، پیوند بین مؤلفه طبقاتی با چشم انداز سیاسی…

یعنی همهٔ آن بندبازی‌ها با «اقتصاد سیاسی» و «طبقه» و به‌اصطلاح «نئولیبرالیسم» برای آن بود که به‌وقت مقتضی تکلیف کل هستی و کائنات را با یک تک‌عبارت مجعول اورینتالیستی – یعنی «اسلام سیاسی» – یکسره کند؟! آنهمه ادای بحث مارکسیستی درآورد و با آلبریتون از «قرائت نو» لاف زد و با پولانی ژست «تکامل» مارکسیسم گرفت که دست‌آخر سر از آخور برنارد هانری لویِ داعش‌دوستِ «اسرائیل»پرست دربیاورد؟

آخر صحبت های فردین این بود که «اگر این بی ناموس ها بخوان حمله زمینی کنند به خانمم گفتم من میرم. من کاری به آخوند ماخوند ندارم کاریم به نتانیاهوی بی ناموس و شبکه‌ی ایران اینترنشنالش ندارم ولی ما وطن فروش نیستیم. ما اهل خیانت نیستم که یکی مثل علی کریمی که بیاد به نتانیاهو لبیک بگوید. اون بی ناموسم تو اینستاگرامم آنفالو کردم». در جواب فردین گفتم که: حق داری. آره این، ما و امثال ماهاست که همین کارخونه و جامعه رو ساختیم درسته.

با بازگشت ترامپ به کاخ سفید و در حالیکه سیاست‌گذاران اسرائیلی دریافته‌اند پنجرهٔ فرصتیِ مناسب برای اقدام در حال بسته شدن است، «سپر ابراهیم» ایران را هدف نهایی زنجیره‌ای از بی‌ثبات‌سازیِ منطقه‌ای قلمداد می‌کند. از غزه تا تهران، توالی روشن است: حل «مشکل حماس»، برقراری نظم و آرامش در لبنان، ایجاد یک منطقه حائل در سوریه، تثبیت همکاری عربستان سعودی — و سپس تمرکز کامل بر ایران.

متوجه می شوید چه ساده لوح بودید که فکر می کردید اسرائیل به نیابت از اروپاییان به ایران حمله کرده است. چقدر سطحی بودید که فکر می کردید قطعنامه تصویب شده تروئیکای اروپایی در شورای حکام آزانس مقدمه سازی برای حمله به ایران بود و اظهارات صدراعظم آلمان که «اسرائیل با حمله به ایران دارد کثیف کاری برای ما را انجام می‌دهد» به‌معنی این بود که اسرائیل داشت کار آنها را هم راحت می کرد. البته درک این پیچیدگی حقیقتاً دشوار هم هست که علیرغم همه اینها این ایران بود که داشت به نیابت از اروپا و برای نجات اروپا می جنگید

آیا آتش بس طرح استراتژیک آسرائیل و آمریکا برای وارد آوردن ضربات بعدی بود؟ آتش بس از منظر توازن قوای دو طرف، جنگ فرسایشی و جنگ عملیاتی. فراتر از دو نیروی مستقیم کدام نیروها در ایجاد آتش بس نقش داشتند؟ تحولات ژئوپلیتیک منتهی به آتش بس در فاصله میانجیگری اروپا و سفر عراقچی به مسکو، آتش بس بین ایران و اسرائیل به مثابه نقطه آغاز ترسیم خطوط عمده نظم جهان آینده؟

جنگ به کدام تغییرات در فضای اجتماعی منجر شده است و دلیل این تغییرات چیست؟ زمینه های جهانی حمله آمریکا به ایران کدامند؟ چرا جنگ اسرائیل با ایران فراتر از جنگی منطقه ای و فراتر از جنگ غرب با بریکس است.

برای طبقه کارگر ایران و برای منطقه، پیروزی بلوک متحد امپریالیستی و فاشیستی-صهیونیستی وخیم ترین نتایج را به بار خواهد آورد. نخستین و مهم ترین امری که امروز در مقابل هر کارگر و هر کمونیست و هر انسان شرافتمندی قرار دارد ممانعت از تحقق این کابوس است. برای ما، برای کارگران و کمونیستها، این در درجه اول به معنای مقابله با همه و هر گونه تلاشی است که برای تطهیر فاشیسم صهیونیستی یا برای یکی جلوه دادن ایران و اسرائیل و منفعل کردن جامعه با پرچم دروغین صلح طلبی به عمل می آید.

امروز ... چپهای بورژوا-صهیونیست همان خط «نه غزه نه لبنان» ۸۸ در مقام نیروهای پشت جبهه صهیونیست‌های فاشیست بیانیه‌های آشتی با اسرائیل (بخوان ضدفلسطینی) صادر می‌کنند و درباره صلح سازمان مللی سخنسرایی می‌کنند. اما تا زمانی که از نهر تا بحر فلسطین باز برقرار نشود، آش و کاسه کپی برابر اصل پشت هم می آیند و صلح جز سرابی بیش نیست. و در خصوص صلح سرایانی چون علیجانی و نیکفر و مالجو و اتابکی و شرکای اسرائیلیشان این سراب ساخته دست همینهاست برای خوش‌خدمتی در پشت جبهه‌ای که خط مقدمش غزه است.