امروز که «مصلحت» این ام القرا به داد و ستد و فروش همین «جهان اسلام» و مسئله غزه و لبنان گره خورده است، همه آن مفاهیم یک به یک رنگ می بازند. و اکنون بیش از پیش بر همگان روشن میشود که حتی مسئله نابودی اسرائیل یا آرمان فلسطین از همان ابتدا هم تا آنجا جدی بود که در تعارض قاطع با منافعی قرار نگیرد که نطفه آن بین بازاریان و سفارت معظمه انگلیس در همان ایام پلوخوری اولین انقلاب بورژوایی ایران بسته شد.

کشمکش بین کارگران سامسونگ الکترونیک و کنسرن تازه آغاز شده است. اما با توجه به تغییر در موازنه های جهانی و منطقه ای و با توجه به جدال سنگین میان بخش‌های مختلف سرمایه جهانی در حال حاضر این کشمکش می تواند سرفصلی از تغییر در روابط کار و سرمایه در جهان معاصر را نشانه زند. بیش باد.

همان اندازه که تقسیم کار اجتماعی موقعیت طبقات مختلف اجتماعی را از پیش تعیین نموده و هاله ای از مشروعیت بر مالکیت خصوصی بر ابزارهای تولید می افکند و به همان اندازه که زمان کار در نظم مبتنی بر مالکیت خصوصی برای کارگر زمان اسارت و نه آزادی به حساب می آید، به همان اندازه نیز تقسیم عمر انسان به عمر مفید و غیر مفید بر اساس دوران کار و بازنشستگی نیز از مبانی فلاکت و حقارت انسان در سرمایه داری است.

از منشور اجتماعی کمونیسم معاصر

اسرائیل یک دولت-ملت عادی نیست، بلکه یک پروژه مهاجرنشینیِ استعماری است که بر نابودی و یا تغییر یا آوارگی بومیان در فلسطین استوار است. مهاجرین تازه زمانی که این نابودی فیزیکی یا سیاسی فلسطینیان به پایان برسد، می‌توانند به یک ملت تبدیل شوند. آن‌ها تا آن زمان مخلوطی چند ملیتی هستند که به منظور تشکیل کلکتیوی جنگی و برای غارت سرزمینی که برای ملت سازی ضروری است، به هم پیوسته اند. دقیقاً همچون رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی؛ همچون رژیم های استعماری اروپایی در سراسر جهان؛ همچون رژیم های دست نشانده نازی ها در اروپا در جنگ جهانی دوم: اسرائیل هیچ حق موجودیتی ندارد! تمام.

رئیس این دولت که رئیس پیشین یکی از بزرگترین کنسرنهای خاورمیانه (آستان قدس رضوی) بوده است، دلیل حذف ارز ترجیحی را جلوگیری از قاچاق آرد و کالاهای ارزان به خارج معرفی میکند. اما درست چند روز پس از این اقدام در نشستی با فعالان محترم اقتصادی و تجار و بازرگانان آذربایجان غربی از تصمیمات خلق الساعه در گمرکات انتقاد کرده و میگوید: "برای تولیدکننده و صادرکنندگان مانع ایجاد نکنید..."

اکبر شالگونی رفیقی بود قابل اعتماد و پیش از هر چیز مسئول. مطمئنا او نیز همچون هر زندانی مسؤلی زندانیان دیگر را در شرایط سخت به دلیل پذیرش مصاحبه یا خواندن نماز مورد سرزنش قرار نمی داد و یا آنها را وادار به ایستادن بر سر موضعی نمی کرد که شاید خارج از توانشان بود، اما اینکه اکبر از یک زندانی بخواهد که دست از مقاومت بردارد و مصاحبه را بپذیرد با منش و روش شناخته شده اکبر در زندان سازگار نیست.

تجربه کمپین سلب مالکیت از کنسرنهای مسکن و ابتکار عمل توده ای باز هم نشان داد که مبارزه طبقه کارگر و زحمتکش در زمین دموکراسی جز شکست و ‏حرمان در بر ندارد. طبقه کارگر باید ابتدا بر توهم دموکراسی غلبه کند و نه تنها راست مدافع آشکار سلطه بازار بر زندگی مردم، بلکه همچنین چپ را نیز از سر راه خود کنار بزند. فرجام این کمپین نشان داد که اعتماد به چپ یعنی باز کردن راه شکست

از دید این رفیق در جامعه سوسیالیستی دولت مقتدری وجود ندارد که بخواهد اجباری را به کسی روا دارد و مثلا تعیین نماید که چه نسبتی باید بین درآمد یک کارگر ساده با یک نماینده مجالس کشور برقرار باشد. اما او متوجه نیست که طرح مسئله مصادره زمین ها و املاک و یا الغای مالکیت خصوصی بر زمین، حتی در جامعه کنونی علاوه بر اینکه مستلزم اقتدار پرولتاریاست، محتاج به نوعی دولت مقتدر بورژوایی برای اجرای آن هم هست. وگرنه مالکین با خواهش و تمنا و درس اخلاق، املاک و زمین های خود را وگذار نمی کنند.

گفتگو با وحید صمدی پیرامون ابعاد، نحوه و دلایل کشتار وسیح زندانیان سیاسی در سال 67. بخش پایانی گفتگو: نادرستی دلایل مطروحه از سوی اپوزیسیون بورژوائی، کدام اهداف از اعدامها تعقیب می شد؟

گفتگو با وحید صمدی در مورد علتهای وقوع کشتار زندانیان سیاسی در سال 1367: بخش دوم، اعدام چپ ها