در قضیه افغانستان مسأله ایجاد یک مرکزیت از سوی طالبان و در مقابل، "فقدان مرکزیت" نیست. چنین فقدان مرکزیتی یعنی جنگ داخلی ای خونین و چه بسا خونین تر از سوریه. بله این فاجعه ای خواهد بود به مراتب هولناک تر از قدرتگیری طالبان. آن اپوزیسیون امرالله صالح و احمد مسعود هم اگر قادر به کاری باشند، آن کار نه ایجاد یک افغانستان فدراتیو بلکه زدن جرقه یک چنین جنگ خونینی خواهد بود.

آنها منتقد بیعدالتیها و نابرابری های اجتماعی و جنگ طلبی ها و توسعه طلبی های امپریالیستی اند. اما آنها با توهماتشان نه تنها به مبارزه با این پدیده ها یاری نمی رسانند، بلکه فضا را مه آلود کرده و مانع شناخت حقایق می شوند. توهمات آنان زیانبارند چرا که از احزابی جنگ طلب که دست بر قضا برای هدایت ماشین دولتی یک قدرت امپریالیستی خیز برداشته اند انتظار گام برداشتن در جهت سیاستهائی صلح آمیز را به میان می کشند.

گفتاری در زمینه ابعاد تاریخی تحول جاری در افغانستان، افول آمریکا یا افول غرب و سرنوشت جهان سرمایه داری پس از پایان سرکردگی غرب.

حقیقتا نمی توان به طبقه کارگر آمریکا غبطه خورد. آیا این طبقه هیچگاه قادر خواهد بود که خود را از زیر بار آوار این وقاحت و دریدگی و تفرعن و تکبری که روح جامعه آمریکا را سراسر تسخیر کرده است بیرون کشیده و کمر همت به نجات خود و جامعه ببندد؟ چه وظیفه دشواری.

منصور حکمت و پایان چپ انقلابی ایران: انباشت سرمایه و مبانی نظری چرخش چپ از دمکراتیسم ضدامپریالیستی به لیبرالیسم پروامپریالیستی (کتاب) 

بی انصافی است که این "دلاوران آزاده" را بندگان اربابهای آن سوی دریاها بدانیم؟ مگر آن شیر بچه پنجشیر در زیر چتر حمایت قاسم سلیمانی بزرگ نشد؟ مگر او در ایران "انقلابی" آموزش ندید؟ درست است. اما ظریف هم زیر چتر سلیمانی بود و آن شیربچه آموزشش را نه در ایران، بلکه در "بریتانیای کبیر" ، در مدرسه نظامی سلطنتی سندهرست و در کالج سلطنتی به پایان رساند. همان کشوری که آن آقای دهباشی پادوی حسن روحانی و اربابش نیز به پایان رساندند. 

لشگرکشی ناتو از همان آغاز اقدامی ارتجاعی در جهت گسترش سلطه امپریالیستی و تجدید آرایش منطقه خاورمیانه بود... دخالت شوروی برعکس، بخشی از تلاش گسترده ای بود که در قرن بیستم با انقلاب اکتبر بارزترین تبلور خود را یافت و سپس در مجموعه گسترده ای از جنبشهای سوسیالیستی و چپگرایانه در اقصی نقاط جهان ادامه یافت. کسی که تهاجم آمریکا و دخالت شوروی به افغانستان را همسان معرفی می کند، در حال تطهیر جنایتکاران استثمارگر و پاشیدن خاک به چشم زحمتکشان است.

آنها در یک سوی جدال اسلام متعصب را می بینند و در سوی دیگر تمدن غربی را. اتحاد جماهیر شوروی در این تبیین مدافع تمدن غربی در برابر هجوم ملل وحشی جلوه گر می شود. وارونگی این تصویر با آنچه از زمان انترناسیونال 3 وارد سیاست خارجی شوروی انقلابی شده بود آشکار است

گفتاری در باب اهمیت تاریخی-جهانی تحولات افغانستان، نقش غرب و آمریکا در سرمایه داری جهانی و چشم اندازهای تیره افول اقتدار آمریکا برای کل سرمایه داری.

تفاوت "شهر" فرانسه 1871 با "شهر" در افغانستان 2021 در این بود که در یکی دم مسیحائی پرولتاریائی آرمانخواه جاری بود و در دیگری روح فساد بورژوازی منحط دوران زوال دمیده شد. اولی هنگام خطر نخست اسلحه را به سمت حاکمان فاسد خود برگرداند و ارتش متجاوز آلمان را پشت دروازه های پاریس متوقف کرد... و دومی رستاخیز خویش را از همان فاسدان انتظار کشید تا دروازه های شهرها را یکی پس از دیگری به روی ارتش ریشوهای طالب باز کند.