Write a commentتوضیح:
افسانه کشتار میدان تیان آن من پکن در سال ۱۹۸۹ یکی از روایتهای وحشت‌انگیز رسانه‌های غرب است که در تمام سه دهه اخیر برای تخریب وجهه نه فقط چین، بلکه همچنین کمونیسم، وسیعا مورد استفاده قرار گرفته و می گیرد. گزارش زیر از بلاگ ورلد افیرز یکی از معدود منابعی است که در غرب مقهور پروپاگاند رسانه ای نشده و حقایق ژوپن ۱۹۸۹ پکن را به درستی بازتاب می دهند. انتشار مطلب به دلیل اطلاعات بسیار ارزشمند موجود در آن صورت می‌گیرد و نه به دلیل مواضع سیاسی نویسنده یا نویسندگان گزارش.
تحریریه سایت
کشتار میدان تیان آن من – حقایق، دروغ و پروپاگاند
"تا جایی که از شواهد موجود مشخص می شود، آن شب در میدان تیان آن من هیچکس کشته نشده." چه گفتید!؟ چه کسی چنین ادعای تبلیغاتی آشکاری را مطرح می کند؟ حزب کمونیست چین؟ خیر. جی متیوز (Jay Mathews) که در سال 1989 رییس دفتر واشنگتن پست در پکن بود. وی این را برای کلمبیا ژورنالیسم رویو ( Columbia Journalism Review ) نوشت.
در اینجا چند نمونه دیگر از آنچه ژورنالیست های غربی در مورد اتفاقات میدان تیان آن من در ژوئن سال 1989 گفته اند، ذکر می کنیم:
سی بی اس نیوزCBS NEWS: " ما هیچ جسد، مجروح، آمبولانس یا کادر پژشکی ندیدیم – بطور خلاصه، هیچ اشاره ای مبنی بر اینکه " کشتار" در {میدان تیان آن من} اتفاق افتاده مشاهده نکردیم، چه رسد به مدرک. -گزارشگر سی بی اس نیوز ریچارد روث چنین می نویسد.
بی بی سی: "من یکی از خبرنگارانی بودم که شاهد اتفاقات آن شب بودم. هیچ کشتاری در میدان تیان آن من اتفاق نیافتاد." – جیمز مایلز گزارشگر بی بی سی در سال 2009 نوشت.
نیویورک تایمز: در ژوئن سال 1989، گزارشگر نیویورک تایمز، نیکولاس کریستوف – که در آن زمان در پکن بود – نوشت: " تلویزیون دولتی حتی فیلمی را از راهپیمایی مسالمت آمیز دانشجویانی که کمی پس از سپیده دم در حال خروج از میدان {تیان آن من} هستند به عنوان مدرکی دال بر اینکه {معترضان} کشتار نشده اند، نشان داده است." در این مقاله وی همچنین اظهارات دانشجوی معترض ناشناسی را که در یک مقاله شورانگیز ادعا کرده بود سربازان چینی با مسلسل اعتراضات مسالمت آمیز را در میدان تیان آن من به خاک و خون کشیده اند، رد کرد.
رویترز: گراهام ارنشاو در شب سوم ژوئن در میدان تیان آن من بود. وی تا صبح روز چهارم ژوئن میدان را ترک نکرد – او در یاداشتهایش نوشته که ارتش آمد، با دانش آموزان مذاکره کرد و باعث شد همه (از جمله خودش) به طور مسالمت آمیز خارج شوند؛ و اینکه هیچکس در میدان کشته نشد.
اما آیا مردم در چین کشته شدند؟ بله، در حدود 200-300 نفر درطول چهارم ژوئن در درگیری ها در قسمت های مختلف پکن کشته شدند – و تقریباً نصف آنهایی که کشته شدند سرباز و پلیس بودند.
ویکی لیکس: سندی از ویکی لیکس که از سفارت آمریکا در پکن ( در ژوئیه 1989 ) به دست آمده روایت شاهدان عینی – یک دیپلمات آمریکای لاتین و همسرش را افشا می کند: " آنها توانستند به دفعات وارد میدان تیان آن من شده و از آن خارج شوند بدون آنکه مورد تعرض ارتشیان قرار گیرند. تا هنگام خروج نهایی ... در کنار دانشجویان ماندند، این دیپلمات گفت که هیچ تیربارانی در میدان یا بنای یادبود رخ نداد."
اما مورد نمادین "مرد تانک" (tank man) چطور؟ بسیار خوب، اگر ویدیو را کامل تماشا کنید، می توانید ببینید که تانها متوقف می شوند و حتی اجازه می دهند او روی تانک بپرد. او در نهایت بدون آسیب محل را ترک کرد. در واقع، هیچ تصویر یا ویدیویی وجود ندارد که سربازان به مردم تیراندازی می کنند یا آنها را می کشند ( به این معنی نیست که اتفاق نیفتاده، اما نکته ای است که باید در نظر داشت).
تبلیغات رسانه ای نه تنها شامل اغراق، بلکه شامل حذف نیز می شود. رسانه های غربی به ندرت تصاویر تانکها و خودروهای نظامی سوخته را نشان می دهند، چون نشان می دهد که ارتش تا چه میزان خویشتن دار بوده است.
در اینجا اسلایدی را از اتوبوسهای نظامی، کامیون ها، خودروهای زرهی، و تانکهایی که توسط معترضان "مسالمت آمیز" سوزانده شده اند، مشاهده می کنید:
Error
Joomla Gallery makes it better. Balbooa.com
گاهی سربازان اجازه می یافتند که فرار کنند، و گاهی توسط معترضان به شکل وحشیانه ای کشته می شدند. شماری از معترضان به کوکتل مولوتف و حتی اسلحه مسلح بودند.
در مقاله ای از پنجم ژوئن 1989، وال استریت ژورنال بخشی از این خشونت را توصیف می کند: " ده ها سرباز از کامیون ها بیرون کشیده شدند، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و به حال خود رها شدند تا بمیرند. در تقاطع غربی میدان، جسد سرباز جوانی که بر اثر ضرب و شتم کشته شده بود، عریان شده و از کنار اتوبوس آویزان شده بود."
در اینجا ویدیوی نادری از رسانه چینی شینهوا (Xinhua) مشاهده می کنید که خشونت تکان دهنده در نزدیکی میدان تیان آن من ( دوم / سوم ژوئن) را به تصویر میکشد:
گزارش رسمی دولت چین 1989 (ترجمه در اینجا) نشان میدهد که بیش از 1000 خودروی نظامی و پلیس توسط آشوب گران سوخته به آتش کشیده شده بود. و بیش از 200 سرباز و نیروی پلیس کشته شده بودند. فقط تصور کنید که پلیس و ارتش چه میزان خویشتنداری از خود نشان داده بودند.
صبر کنید، معترضان چطور توانستند این همه سرباز را بکشند؟ چون تا لحظه آخر، سربازان چینی غیر مسلح بودند. در بیشتر اوقات، آنها حتی کلاه ایمنی و باتون نداشتند.
سربازان غیرمسلح و معترضان
اینجا تصویردیگری از پلیس و نظامیان غیرمسلح چین می بینید که در حال وقت گذارنی با مردم هستند. این تصاویر را با آنچه در جریان اعتراضات "زندگی سیاهان مهم است" (Black Lives Matter) در آمریکا اتفاق افتاد مقایسه کنید.
و در اینجا ویدیویی از ارتش چین و معترضان است که در دوئل دوستانه برای یکدیگر آهنگ می خوانند. این شرایط برای چندین هفته برقرار بود. دولت چین و اکثر معترضان هرگز انتظار تشدید اوضاع را نداشتند.
پس در سال 1989، دقیقا چه اتفاقی در پکن افتاد؟
برای فهم این آشوب، اجازه دهید با دو فرد بسیار مهم در این داستان آشنا شویم: هو یائوبانگ (Hu Yaobang) و جیمز لیلی (James Lilley).
هو یائوبانگ رئیس و دبیرکل حزب کمونیست چین بود. او "اصلاح طلب" و مورد علاقه جوانان بود. و در 15 آوریل سال 1989 درگذشت. بدون مرگ وی، احتمالا در چین هیچ نمایش اعتراضی آن سال وجود نمی داشت! دانشجویان در ابتدا در میدان تیان آن من گرد هم آمدند تا تنها برای مرگ وی سوگواری کنند.
در طول یک یا دو روز پس از مرگ یائوبانگ، آمریکایی ها متوجه شدند که صدها هزار جوان در پکن تجمع خواهند کرد. این زمان مناسبی برای کودتا بود، زیرا بقیه جهان در آن سال داشتند کمونیسم را ساقط می کردند! بنابراین در بیستم آوریل 1989 – پنج روز پس از مرگ یائوبانگ – جیمز لیلی به عنوان سفیر آمریکا در چین منصوب شد. او یک کارمند کارآزموده بود که سابقه خدمت سی ساله در سیا (CIA) داشت.
مقاله ای از ونکوور سان (Vancouver Sun) 17 سپتامبر 1992، نقش سیا در توضیح می دهد: " سیا منابعی در میان معترضان [میدان تیان آن من] داشت." ... و "برای ماه ها قبل [از اعتراضات]، سیا به فعالین دانشجو در جنبش ضد دولتی یاری می رساند."
برای کمک به سازمان اطلاعات آمریکا، دو فرد مهم وجود داشتند: جورج سوروس (George Soros) و جائو تسیانگ (Zhao Ziyang). سوروس شهرتی افسانه ای در سازماندهی جنبش های توده ای در سراسر جهان دارد. در سال 1986، او یک میلیون دلار – که در آن زمان در چین پول هنگفتی بود – به صندوق اصلاح و گشایش چین اهدا کرد. در طی سه سال بعدی، گروه سوروس رهبران دانشجویی دموکراسی خواه بسیاری را پرورش و آموزش داده بود که در سال 1989 وارد عمل شدند.همچنین موقوفه ملی برای دموکراسی (NED) در سال 1988 دفاتری را در چین گشوده بود. ند (NED) نیز یک سازمان دیگر برای رژیم چنج است.
و چه کسی مجوز همه این سازمانهای غیردولتی (NGO) دروغین غربی را داده بود؟ جائو تسیانگ، که نخست وزیر چین و دبیر کل حزب کمونیست چین بود. او طرفدار جدی خصوصی سازی و میلتون فریدمن بود. مشاور نزدیکش، چن ییزی (Chen Yizi) رییس موسسه اصلاحات ساختاری و اقتصادی چین- یک اتاق فکر لیبرال- بود. در اواخر ماه مه، دانشجویان طیف افراطی آشکارا خواهان برکناری دن شیائوپینگ، سرنگونی حزب کمونیست و انتصاب جائو تسیانگ به عنوان رهبرجدید چین سرمایه داری/دموکراتیک بودند. به هر حال، پس از اعتراضات، سوروس و سازمان غیردولتی اش در چین ممنوع شدند. جائو تسیانگ پاکسازی شد و تا پایان عمر در حصر خانگی قرار گرفت. و چن ییزی به آمریکا گریخت.
غربی دیگری که در آشوب های میدان تیان آن من نقش مهمی ایفا کرد، جین شارپ (Gene Sharp) است، که مولف دستورالعمل انقلاب رنگی و موضوع مستند تحسین شده ای است به نام " چگونه انقلابی را آغاز کنیم". او در طول اعتراضات 9 روز در پکن بود و درباره آن نوشت. البته، او نقش خودش را افشا نکرد، اما تصور آن سخت نیست. جین شارپ برای دهه ها به شکل تنگاتنگی با پنتاگون، سیا ، ند و غیره در سرتاسر جهان کار می کرد – در اینجا مقاله ای موشکافانه در مورد وی وجود دارد.
در طول چند هفته اعتراضات تیان آن من به سرعت میلیونها دلار از سوی آمریکا، انگلیس، تایوان، و هنگ کنگ جهت حمایت از انقلاب رنگی سرازیر شد. تبلیغات نیز نقش اساسی بازی کرد. برای مثال، صدای آمریکا درطول این چند هفته، هر روز برای انتشار اخبار جعلی و ضد حزب کمونیست چین، پخش می شد.
با نگاهی برپلاکاردهای بزرگی که به انگلیسی بیانگر آرمانهای آمریکایی است، تاثیر غربی ها در میدان تیان آن من واضح است [بر پلاکات نوشته شده است «یا دمکراسی به ما بدهید یا مرگ] :
دو واقعیت دیگر که شایان ذکر است یکی این واقعیت که دولت چین تا 20 مه حکومت نظامی برقرار نکرد، و دیگر اینکه تا لحظه آخر هیچ جدال بزرگی بین نظامیان و مردم رخ نداد. در اینجا تصویری از پخش غذا توسط معترضین به سربازان چینی می بینید:
درمورد دانشجویان باید گفت، آنها گروهی یکپارچه نبودند. آتها تحت چند دسته بندی متفاوت قرار می گرفتند:
- آنهایی که برای سوگواری هو یائوبانگ، رهبر کمونیست مورد علاقه شان آمده بودند. در ابتدا، اینها کل گروه حاضر در میدان تیان آن من را تشکیل می دادند.این دانشجویان و کارگران کمونیستهایی بودند که مائو را دوست داشتند. اینها به دنبال نجات یافتن توسط آمریکا نبودند.
-سپس آنهایی که تنها برای معاشرت، وقت گذرانی و تفریح آمده بودند.
-آنهایی که از ضعف اقتصادی رنج می بردند. تورم در دهه هشتاد در چین به شدت افزایش یافته بود. در سال 1988 قیمت کالاهای مصرفی و غذا 26% رشد کرده بود. شهریه دانشگاه نیز افزایش یافته بود و خیلی از فارغ التحصیلان نمی نوانستند شغل مناسب پیدا کنند. از قضا، همه اینها نتیجه آزادسازی (لیبرازیسیون) و گذار سریع به شکل اقتصاد غربی بود.
-جوانان آرمانگرایی که براستی دموکراسی، آزادی بیان، مطبوعات آزاد و ... می خواستند.
-رهبران دانشجویی که بی اخلاق بودند. بیشتر رهبران ارشد دانشجویی از چین فرار کردند- سیا آن را "عملیات پرنده زرد" نامید- بلافاصله پس از اعتراضات به آمریکا آمدند، و به لطف کمک سخاوتمندانه دولت آمریکا به دانشگاههای ییل، هاروارد، پرینستون و ... رفتند.
-تحریک کنندگان و اراذل و اوباش که در اقلیت بودند، اما می توانستند تنش را به میزان قابل توجهی تشدید کنند. این راهبرد بر اساس روانشناسی حکمرانی اوباش (mob-rule psychology) ، در سراسر جهان به طور موثری کار می کند. برای مثال، عده کمی متوجه می شوند که بعضی از این تحریک کنندگان اسلحه نیز داشتند- ازجمله هزاران تفنگ و مسلسلی که از خودروهای نظامی به سرقت رفته بود.
یکی از رهبران دانشجویی اعتراضات میدان تیان آن من، چای لینگ (Chai ling) ، در خلال مصاحبه ای گفت: " مردم چین فقط وقتی چشم‌های خود را باز خواهند کرد که میدان [تیان آن من] پر از خون باشد. فقط آن زمان آنها حقیقتاً متحد خواهند شد. می خواستم به آنها [دانشجویان] بگویم که ما انتظار خونریزی داریم، که برای بیدار کردن مردم، به یک قتل عام که خون را مانند رودخانه در میدان تیان آن من جاری کند نیاز است. اما چطور می توانستم این را به آنان بگویم؟ چطور می توانستم به آنها بگویم که جانشان می بایست برای پیروزی قربانی شود؟" چند روز قبل از چهارم ژوئن 1989 او از چین گریخت. به وی گوش کنید – کاملا بی رحمانه و روانپریشانه است:
یک قتل عام نیاز بود تا حزب کمونیست را ساقط کند. و وقتی اتفاق نیافتاد، روایت قتل عام ساخته شد. زیرا ادراک، خود واقعیت است. تاریخ توسط پیروزمندان نوشته می شود و کسانی که بهترین روایت ها را دارند پیروزند. این یک حلقه بازخوردی (feedback loop) است.
رهبران چین ممکن است در هنر جنگ نرم خیلی متبحر نباشند، اما به خوبی می فهمند که تاریخ چین در دویست سال گذشته مملو از ویرانی های ناشی از استعمار و جنگ های داخلی است. ثبات و وحدت نه تنها اصول پایه ای کنفوسیوسی است، بلکه در حال حاضر به علاوه،این یک واقعیت ژئوپلیتیکی است که آمریکا در تلاش است تا پیشرفت چین را متوقف کند. تبلیغات بی پایان آمریکایی در مورد "کشتار" میدان تیان آن من تنها ترس دولت چین درباره نیات غرب را تشدید می کند.
آیا چین با آزادی بیان بیشتر، مطبوعات آزادتر و دولت شفاف تر وضعیت بهتری خواهد داشت؟ قطعا. با این حال، این مسیری است که جامعه چین باید تحت شرایط خاص خودش طی کند. تنها چین می تواند درباره سرعت و مسیر اصلاحات خودش تصمیم بگیرد. اگر چه وقایع تیان آن من غم انگیز است، شکی نیست که مردم چین قدردان پیشرفت های باورنکردنی این کشور از سال 1989 تا کنون هستند.
[به روز رسانی در تاریخ ژوئن 2020]
در حالی که آمریکایی ها به شکل آیینی ژوئن هرسال برای قربانیان اعتراضات میدان تیان آن من اشک تمساح می ریزند، مقایسه کنید که دولت آمریکا چگونه در جریان اعتراضات سال 2020، با استفاده از پلیس تا دندان مسلح و حتی ارتش، وحشیانه به مردم خودش حمله می کند. هنوز هیچ تانکی وارد میدان نشده، اما هاموی، درونهای پریداتور، هلیکوپترهای نظامی، گارد ملی، ارتش فعال ایالات متحده، ارتش های خصوصی مانند بلک واتر، اف بی آی، گاز اشک آور، اسپری فلفل، گلوله های پلاستیکی و اسلحه همگی علیه مردم آمریکا به کار گرفته می شوند.
همانطور که قبلا دیدیم برای "مرد تانک" هیچ اتفاقی نیافتاد زیرا تانکها متوقف شدند. حدس بزنید در آمریکا، سرزمین آزادی، وقتی کسی مقابل خودروی پلیس می ایستد، چه اتفاقی می افتد؟ ویدیوی زیر را مشاهده کنید:
در اینجا تصاویری از اشغال شهرهای آمریکا توسط پلیس تا دندان مسلح و ارتش جهت سرکوب اعتراضات زندگی سیاهان مهم است (Black Lives Matter) می بینید:
Error
Joomla Gallery makes it better. Balbooa.com
یک چیز مسلم است، اگر مردم آمریکا همانگونه که در چند روز آخر اعتراضات میدان تیان آن من اتفاق افتاد خشونت به خرج دهند، پلیس و ارتش آمریکا با بی رحمی هزاران نفر را خواهد کشت.
ورلد افیرز
ترجمه مازیار حداد
https://worldaffairs.blog/2019/06/02/tiananmen-square-massacre-facts-fiction-and-propaganda/comment-page-1/
