سخت است با این همه اخبار اقتصادی مثبتی که اخیراً از یکی از فشل ترین و وابسته‌ترین اقتصادهای جهان-آرژانتین- سرریز کرده، خشکتان نزند و ماتتان نبرد. کریستالینا جورجیوا، مدیر عامل صندوق بین‌المللی پول (IMF)، در 10 ژانویه، تغییرات آرژانتین در سیاست اقتصادی طی یک سال گذشته را به‌عنوان «خیره کننده ترین مورد در تاریخ اخیر» توصیف کرد.

به نقل از خبرگزاری اسپانیایی EFE طی دیدار با جمعی از خبرنگاران در مقر صندوق بین المللی پول در واشنگتن، جورجیوا عنوان کرد که در سال 2024 "در بسیاری از کشورها شاهد چرخشی در زمینه سیاست عمومی بوده ایم و چشمگیرترین مورد در تاریخ اخیر، آرژانتین است که تأثیرات آن با اجرای یک برنامه باثبات و رشد پایدار همراه است."

آرژانتین بزرگترین بدهکار صندوق بین المللی پول است و تیم میلی و وزیر اقتصاد، لوئیس کاپوتو، در حال مذاکره بر سر برنامه جدید بودجه و اصلاحات با این مؤسسه هستند که به آن اجازه می دهد تا به تدریج مقررات مربوط به استفاده از ارزهای خارجی را لغو کند.

حیرت صندوق بین المللی پول (و بدون شک آرامش خاطرش) قابل درک است. آرژانتین بدهکارترین دولت است و صندوق به خوبی می‌داند که دولت‌هایی که در این کشور بر سر کار آمده‌اند در عدم پرداخت بدهی خود ید طولائی دارند.

تورم تقریبا دو رقمی شده است

طی سال گذشته، دولت میلی قادر بوده تا نرخ تورم ماهانه را از 12.8 درصد در نوامبر 2023 به 2.7 درصد در دسامبر 2024 کاهش دهد [بسیاری از مردم در مقام مقایسه، دسامبر 2023 را به عنوان نقطه شروع خود در نظر می‌گیرند، زمانی که تورم نقطه به نقطه در همه این دهه‌ها در بالاترین سطح خود، 25 درصد بود. اما این گمراه‌کننده است، زیرا این خود میلی بود که در 12 دسامبر، سومین روز ریاست‌جمهوری خود، ارزش پزو را 50 درصد کاهش داد، که به نوبه خود نرخ تورم را تنها ظرف چند هفته تقریبا دو برابر کرد].

با این حال اقتصاد آرژانتین به طور حتم زمانی که میلی قدرت را به دست گرفت، در وضعیت بسیار بدی قرار داشت. طی 12 سال گذشته دست کم شش بار دچار رکود شده بود. به مدت ده ماه، این کشور با افزایش تورم سه رقمی سالانه دست و پنجه نرم می کرد، جالب اینجاست که کشوری که بالاترین نرخ تورم سالانه جهان را دارد به طرز مشکوکی نگین آمریکای جنوبی نام گرفته است . این نرخ سالانه در اوایل سال گذشته به 300٪ نزدیک شد، اما از آن زمان کاهش یافته و پایان سال 2024 با اندکی نوسان روی 118٪ ثابت ماند.

به نظر من، عمدتاً به لطف این دستاورد است که میلی علیرغم آسیب‌های اقتصادی که بسیاری از آرژانتینی ها از زمان روی کار آمدن او مجبور به تحمل آن بوده اند، از حمایت گسترده خارجی برخوردار است. یک سال پس از روی کار آمدن آقای میلی، طبق نظرسنجی در ماه دسامبر، حدود 56 درصد آرژانتینی ها نظر مثبتی به او داشتند. بر اساس نظرسنجی دیگری که یک ماه بعد انجام شد، میزان رضایت عمومی او حتی بیشتر شده و به 65 درصد رسیده بود.

در همین راستا اخبار مثبت تری هم وجود دارد. طوری که در 20 ژانویه، آرژانتین بزرگترین مازاد تجاری سالانه خود را ثبت کرد. به نقل از رویترز:

«بر اساس داده‌های رسمی منتشر شده در روز دوشنبه، آرژانتین برای سال 2024 رکورد 18.9 میلیارد دلاری مازاد تجاری را ثبت کرد که تا حد زیادی مصادف است با اولین سال کامل ریاست جمهوری خاویر میلی، رئیس‌جمهور لیبرتارین. مازاد تجاری سال گذشته از رکورد قبلی سالانه 16.89 میلیارد دلاری که در سال 2009 ثبت شده بود فراتر رفت و به حد نهایی پیش‌بینی تحلیلگران شرکت کننده در نظرسنجی رویترز رسید که رقمی بین 18 تا 19 میلیارد دلار را پیش بینی می کردند.

تراز تجاری ماهانه دسامبر دارای 1.67 میلیارد دلار مازاد بود که نشان داد طی سیزده ماه متوالی ارزش صادرات بیش از واردات بود. داده های دسامبر نیز بسیار بالاتر از پیش بینی مازاد 921 میلیون دلاری در نظرسنجی رویترز بود. میلی از زمان روی کار آمدنش در اواخر سال 2023، بر روی افزایش صادرات غلات و انرژی همراه با کاهش هزینه‌های عمومی به منظور مهار تورم سرسام آور در دومین اقتصاد بزرگ آمریکای جنوبی شرط بندی کرده است.»

مسلماً برخی از اینها به زمان بندی مناسب مربوط می شود. در Vaca Muerta (گاو مرده) آرژانتین دارای یکی از بزرگترین میادین نفت و گاز غیرمتعارف روی کره زمین است، و میلی درست زمانی بر کرسی ریاست نشست که پنج ماه از شروع به کار اولین بخش خط لوله نستور کیرشنر گذشته بود. این خط لوله واکا موئرتا را از طریق استان بوئنوس آیرس به استان سانتافه متصل می کند و به عنوان کلیدی برای افزایش عرضه گاز این کشور آمریکای جنوبی و کاهش نیاز به واردات گران قیمت دیده می شود.

در واقع، آرژانتین امیدوار است به زودی در سال جاری صادرات گاز طبیعی را آغاز کند. طنز قضیه اینجاست که خط لوله گاز نستور کیرشنر به طور قابل توجهی از محل بودجه عمومی و همچنین اعتبار از طرف چین تأمین مالی شده بود. همانطور که برخی از منتقدان اشاره کرده‌اند، تحت یک حکومت میلی [مخالف سرمایه‌گذاری دولتی و مخالف همکاری با چین] احتمالا هرگز ساخته نمی شد. یکی دیگر از دلایل اینکه چرا تراز تجاری آرژانتین در سال گذشته تا این حد مثبت شد این است که در نتیجه شوک درمانی میلی مصرف خانوارها به شدت پس رفته که به نوبه خود منجر به کاهش محصولات وارداتی شد. در نیمه اول سال 2024، حجم واردات نسبت به سال گذشته 23 درصد کاهش یافت.

در 27 ژانویه، مؤسسه رتبه‌بندی ایالات متحده مودیز، رتبه بدهی آرژانتین را به Caa3 افزایش داد، که هنوز در محدوده بنجل است، البته با چشم‌اندازی مثبت (در را برای افزایش رتبه‌بندی بیشتر باز می‌کند). بر اساس بیانیه ضمیمه آژانس، ارتقای رتبه "منعکس کننده تغییر قاطع در سیاست های دولت است که به تعدیل های مالی و پولی اجازه داده است که به رفع ناترازی اقتصادی و تثبیت مالی خارجی کمک می کند و در نتیجه احتمال وقوع یک رویداد اعتباری را کاهش می دهد."

رتبه ریسک کشور آرژانتین که توسط JP Morgan پیگیری می‌شود، در ژانویه به زیر 600 رسید که پایین‌ترین سطح آن از آگوست 2018 است. امید می‌رود که این درک بهتر از آرژانتین به این کشور کمک کند تا راه برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی و همچنین امکان بازگشت نهایی به بازارهای بدهی جهانی هموار شود. ایالات متحده نیز در مقام وام دهنده گزارش رضایت‌بخشی در مورد آرژانتین منتشر کرد که بر شانس آن برای بهبود اقتصادی و همچنین احتمال کاهش بیشتر تورم تاکید می‌کند:

«اگرچه آرژانتین طی سال 2024 همچون تافته‌ای جدا بافته در آمریکای لاتین برجسته می‌شود، اما ما همچنان فضا را برای گسترش ارزش‌گذاری‌ها، بهبود درآمد و کاهش ریسک کشور مناسب می‌بینیم، آن هم در شرایطی که هنوز چندین کاتالیزور وجود دارد که می‌تواند در سال 2025 محقق شود.»

یکی از مهمترین نقاط عطف اقتصاد [آرژانتین]، خروج اخیر آن از رکود شدید ناشی از شوک درمانی میلی بود. در دسامبر اعلام شد که تولید ناخالص داخلی آرژانتین بین ژوئیه و سپتامبر در شرایط فصلی تعدیل شده در مقایسه با سه ماهه قبل 3.9 درصد افزایش یافته که نشان دهنده اولین رشد سه ماهه آرژانتین از زمان ورود به رکود در اواخر سال 2023 است. در مقایسه با دوره مشابه در سال 2023، تولید ناخالص داخلی برای سه ماهه سوم 2.1 درصد کاهش یافته است.

به نظر می رسید این اخبار حاکی از آن است که آسیب اقتصادی ناشی از کاهش ارزش پزو توسط میلی و کاهش بی رحمانه هزینه ها در نهایت شروع به فروکش کرده است. اما همانطور که حتی نیویورک تایمز در ماه دسامبر گزارش داد، زندگی برای اکثر مردم، به ویژه کسانی که نزدیک‌ترین به خط فقر (h/t CA) هستند، بسیار سخت‌تر است:

در حالی که از طرفی مجموعه‌ای از کاهش‌ بودجه‌های بی‌رحمانه در همه چیز، از آشپزخانه‌های سوپ‌ پزی [عمومی و برای فقرا] گرفته تا یارانه‌های کرایه اتوبوس، بیش از پنج میلیون آرژانتینی را به فقر کشانده است، از طرف دیگر آنها [کاهش بودجه‌ها]همچنین به آقای میلی کمک کردند تا در یک کار سنگین پیشرفت چشمگیری داشته باشد: مهار بالاترین نرخ تورم در جهان.

همانطور که فاینانشال تایمز خاطرنشان می کند، انتظار می رود اقتصاد همچنان با یک انقباض حدود 3 درصد، سال 2024 را به پایان برساند. اما حتی اگر آنطور که اقتصاددانان جی پی مورگان JP Morgan Chase پیش بینی می کنند، امسال 5.2 درصد رشد هم بکند، تنها تولید ناخالص داخلی سرانه را به سطح سال 2021، زمانی که اقتصاد در حال خروج از همه گیری ]کرونا] بود، باز می گرداند. و هنوز علامت سوال های بزرگی وجود دارد که آیا تا این حد رشد خواهد کرد یا خیر.

اگرچه اکنون تورم سالانه به طور قابل توجهی کمتر از آنچه قبلا بود، هست، اما هنوز بیش از 100٪ است. یکی از ابزارهای اصلی که میلی توسط آن تورم را کاهش داده، حفظ مصنوعی ارزش پزوی آرژانتین در برابر دلار است. او این کار را با تخلیه حجم پزو از بازار ارز و حفظ نرخ ارز رسمی ثابت با دلار انجام داده است که با نرخ تنها 1 درصد در ماه افزایش می یابد. یکی از پیامدهای ناخواسته این سیاست این است که نرخ تورم دلار در حال افزایش است و آرژانتین را به گران‌ترین کشور آمریکای لاتین بر پایه دلار تبدیل می‌کند. به نقل از ال پایس:

«هر گردشگر خارجی که گذرش به بوئنوس آیرس می‌رسد می تواند این را تأیید کند. امروزه صرف یک قهوه در یک بار در پایتخت آرژانتین معادل 3.5 دلار آب می‌خورد، در حالی که در بوگوتا یا سائوپائولو 1.5 دلار یا در مکزیکو‌سیتی یا سانتیاگو دی شیلی 2.5 دلار است.

با مقایسه برخی قیمت‌های معیار، که توسط روزنامه‌نگاران ال پائیس آمریکا EL PAÍS América انجام شده است، آرژانتین گران‌ترین کشور منطقه است. یک نفر ساکن در بوئنوس آیرس برای یک ساعت پارکینگ، 4.5 دلار در ساعت هزینه می کند، در حالی که برای یک مکزیکی یا کلمبیایی دو دلار آب می‌خورد. این الگو برای یک لیتر شیر دارای برند محبوب یا یک قوطی کوکاکولا در سوپرمارکت تکرار می شود. این اختلاف به ویژه برای یک منوی ظهر در یک رستوران مرکز شهر بسیار زیاد است: 18 دلار در بوئنوس آیرس، در مقایسه با میانگین هفت دلاری در سایر شهرهای بزرگ آمریکای لاتین. وقتی سراغ کالاهایی چون پوشاک، اتومبیل یا لوازم الکترونیکی می‌رویم، قیمت‌ها حتی بیشتر هم می شود، ناگفته نماند که این‌ها در آرژانتین جزو بخش هایی به شمار می‌روند که به شدت از رقابت خارجی مصون نگه داشته می‌شوند. حداقل دستمزد در آرژانتین به سختی این اختلاف در قیمت ها را جبران می کند، زیرا فقط کمی بالاتر از برزیل است و بسیار کمتر از شیلی یا مکزیک است.»

صنعت و ساخت و ساز به زانو درآمده است

برخی از اقتصاددانان این سوال را مطرح می کنند که بهبود اقتصادی آرژانتین چقدر پایدار است. سال گذشته فعالیت صنعتی در آرژانتین با کاهش چشمگیر 9.4 درصدی مواجه شد و ساخت و ساز نیز تا رقم 27.4 درصد افت کرد. این بدترین عملکرد هر دو بخش تقریباً طی دو دهه بود. به منظور درک بهتر موضوع، جالب است بدانید که رکود در فعالیت های صنعتی سال گذشته تقریباً سه برابر بیشتر از کاهش فعالیت صنعتی ثبت شده در آلمان (3.1%-) است. همچنین تقریباً دو درصد بیشتر از زمان فروپاشی تولید صنعتی آرژانتین در سال 2020 است، زمانی که بسیاری از کارخانه ها برای ماه‌ها به دلیل محدودیت های کووید ۱۹ تعطیل شده بودند.

شرایط برای فعالیت های ساخت و ساز در سال 2024 با افت 27.4 درصدی حتی بدتر و از عملکرد آن نسبت به همه‌گیری سال 2020 (%19.5-) نیز بسیار ضعیف‌تر بود. در واقع، رکود در این بخش اندکی کمتر از فروپاشی 28.3 درصدی طی بحران مالی 2002 است که در آن بسیاری از مردم آرژانتین بخش قابل توجهی از پس انداز زندگی خود را از دست دادند و علت آن اقدامات "کورالیتو" [فریز کردن دارائی های مردم در بانکها و محدود کردن سقف برداشت تا حدود هفته‌ای ۲۸۰ دلار] بود که توسط دولت در دسامبر 2001 به هدف جلوگیری از هجوم یکباره سپرده‌گذاران برای برداشت دارایی‌های خود از بانک و تخریب سیستم بانکداری کشور اتخاذ شد.

تنها روزنه‌ی امیدی که شاید بتوان به آن دل بست این است که فعالیت های صنعتی ممکن است به پایین ترین حد خود رسیده باشد (خرابی چو از حد بگذرد آباد گردد،م)؛ بر اساس گزارش موسسه ملی آمار و سرشماری (INDEC)، فعالیت‌های تولیدی پس از 18 ماه کاهش متوالی در ماه دسامبر در مقایسه با مدت مشابه سال قبل 8.4 درصد بهبود یافته است. باید دید که آیا این صرفاً یک جهش گربه مرده (dead cat منظور بهبودی مختصر در قیمت سهام رو به افول،م) یا آغاز یک تغییر روند پایدارتر است.

در سطح کلی تر، برخی حتی این سوال را مطرح می کنند که آیا اقتصاد واقعاً بهبود یافته است یا خیر. برای مثال، ادواردو گارزو، اقتصاددان اسپانیایی، استدلال می‌کند این که داده‌های رسمی نشان می‌دهد که اقتصاد در حال بهبود است، علت آن عمدتاً ناشی از دستکاری در حسابداری است که ارزش فعالیت اقتصادی آرژانتین را بیشتر نشان می‌دهد.

«"مالیات خالص (پس از کسر یارانه)" اقلام ترازنامه‌ای که (به همراه مجموع مالی و معدنی که به نوبه خود بسیار زیاد است) بیشترین نقش را در رشد اقتصادی داشته است ، یک بخش اقتصادی نیست، بلکه صرفاً یک دستکاری حسابداری به حساب می‌آید که برای این نوع شاخص انجام شده است. منطق ماجرا به شرح زیر است: هم تولید ناخالص داخلی و هم EMAE (شاخص رسمی فعالیت اقتصادی) تولید را به وسیله واحدهای پولی اندازه گیری می‌کنند. آنها چیزها را اندازه نمی گیرند، بلکه ارزش پولی آن چیزها را اندازه می گیرند. بنابراین باید به ثروت تولید شده (ارزش افزوده ناخالص) مالیات بر تولید را اضافه و یارانه محصولات را کسر کرد.

مسئله بسیار ساده است: اگر قیمت یک محصول 100 باشد و 20% مالیات بر ارزش افزوده اعمال شود، قیمت آن به 120 افزایش پیدا خواهد کرد. با اینکه فقط یک محصول وجود خواهد داشت، اما ارزش پولی آن بیشتر خواهد شد و تولید ناخالص داخلی (یا EMAE) [Estimador mensual de actividad económica شاخص ماهانه ارزشگذاری فعالیت اقتصادی] افزایش پیدا خواهد کرد. و در طرف مقابل این امر در مورد یارانه ها هم رخ می‌دهد: اگر قیمت یک محصول 100 باشد، اما دولت مقدار 20 را از یارانه عمومی برای خرید آن کسر کند، قیمت نهایی آن به 120 افزایش پیدا خواهد کرد. باز هم فقط یک محصول وجود خواهد داشت، اما ارزش پولی آن بیشتر خواهد شد و تولید ناخالص داخلی (یا EMAE) افزایش پیدا خواهد کرد.

در نتیجه، این ترفند حسابداری می تواند EMAE را بدون هیچ تغییر واقعی در تولید افزایش دهد. و این دقیقاً همان چیزی است که در سال اول (حکمرانی) دولت به طرز قابل توجهی اتفاق افتاده است، زیرا تعداد مالیات‌ها را افزایش داده و بسیاری از یارانه ها را حذف کرده است. در این رابطه نمونه‌های بی‌شماری وجود دارد: افزایش مالیات PAÍS، افزایش مالیات بر بخش ماهیگیری، حذف یارانه‌های حمل‌ونقل، برق، آب، انرژی، بخش فیلم و غیره. همه اینها EMAE را به میزان قابل توجهی افزایش داده است علیرغم اینکه تولید بیشتری صورت نگرفت! این سرابی بیش نیست. به یاد داشته باشید که سهم این رقم در رشد شاخص برابر است با مجموع سهم مالی و معدنی، اساساً به این دلیل که مالیات و یارانه ها بر بسیاری از بخش ها تأثیر می گذارد.

به همین دلیل است که میانگین خروجی EMAE در حال حاضر مشابه سال گذشته است، حتی با وجود اینکه بیشتر بخشهای اقتصادی همچنان در حال افول هستند، به ویژه ساختمان و صنعت که وزن بسیار زیادی در اقتصاد دارند (هرچند کمتر از آیتم تعدیل حسابداری). آرژانتین امروز کالاهای کمتری نسبت به یک سال گذشته تولید می‌کند، به جز اینکه افزایش مالیات و کسرکردن یارانه‌ها در کنار افزایش ارزش پولی این تولید پایین، یک سراب حسابداری را در EMAE ایجاد می‌کند. اگر این اثر حسابداری را حذف کنیم، نتیجه این است که تنها 30 درصد از اقتصاد آرژانتین بالاتر از سطح پیش از دولت میلی است. با این داده‌ها دشوار است ادعا کنیم که اقتصاد آرژانتین بهبود یافته است.

دو بخش عمده ای که از زمان تصدی میلی نه تنها بهبود یافته اند بلکه در واقع شکوفا شده‌اند - امور مالی و معدن - کماکان دو بخش اقتصاد استخراجی هستند. آنها نه تنها سهم بسیار کمی در مالیات کشور دارند، بلکه کارگران نسبتا کمی (4٪ از کل) را نیز استخدام می‌کنند. در مقابل، سه بخش اصلی که در حال حاضر پاشنه آشیل اقتصاد هستند (ساخت و ساز، صنعت و تجارت) تقریباً نیمی (44.5٪) از بازار کار را تشکیل می‌دهند.»

نکول بدهی در صنعت کشاورزی

در این میان بزرگترین بازار صادراتی آرژانتین و منبع ارز خارجی، از موجی از نکول بدهی رنج می برد. به نقل از EFE:

عدم پرداخت‌ها، شروع روندهای ورشکستگی، تعلیق موقت تولید و اخراج کارگران: نیم دوجین شرکت در هفته گذشته تصمیماتی از این دست را اعلام کرده‌اند که زنگ خطر را در مهم‌ترین بخش مولد اقتصاد آرژانتین به صدا درآورده است...

چهار تا از این شرکت‌ها به دلیل ناتوانی در پرداخت بدهی‌های خود که مجموعاً مبلغی بالغ بر 650 میلیون دلار است، درخواست حمایت از ورشکستگی داده‌اند.

در میان این شرکت‌ها اسم SanCor، به چشم می‌خورد که یکی از معروفترین تولید کنندگان محصولات لبنی در کشور است. Los Grobo Agropecuaria (جمع آوری غلات و بازاریابی و فروش نهاده های کشاورزی) و Agrofina (تولید علف(هرز)کش‌ها، قارچ‌ کش‌ها و حشره کش‌ها)، هر دو از گروه Los Grobo. و Surcos که به تولید کود و علف کش اختصاص دارد.

اگرچه هر مورد ویژگی‌های خاص خود را دارد، اما همه آنها در یک پس‌زمینه درهم تنیده برای بخش کشاورزی محلی، با فشارهای مالیاتی بالا و حاشیه‌های سود محدود، عواقب خشکسالی شدید سال 2023 و تغییرات عمیق پس از ورود کمی بیش از یک سال پیش خاویر میلی به دولت، دست و پنجه نرم می‌کنند.

در سال 2024 در چارچوب طرح تعدیل میلی و کاهش عمومی مصرف، تقاضا برای محصولات کشاورزی کاهش یافت.

علاوه بر این، بسیاری برنامه‌های تجاری خود را برای سال 2024 با انتظار کاهش شدید ارزش پزو آرژانتین طراحی کردند که در نهایت محقق نشد.

لئوناردو پیاتزا، مدیر شرکت مشاوره LP Consulting، به EFE گفت: «بخش کشاورزی به دلیل «طوفان شدید» عوامل نامساعد جوی، قیمت‌های بین‌المللی پایین، نرخ ارز ثابت و مالیات‌های صادراتی در حال سقوط است.

گویی وضعیت بدتر از این هم می‌تواند باشد، اکنون چشم‌انداز شومی در انتظار بخش صنعتی آرژانتین است، دولت ترامپ تعرفه های ۲۵ درصدی بر تمام واردات فولاد و آلومینیوم آرژانتین اعمال می کند. سال گذشته، آرژانتین 600 میلیون دلار فولاد و آلومینیوم به ایالات متحده صادر کرد این در حالی است که بخش فولاد آن به دلیل رکود شدیدی که از قبل صنعت ساخت و ساز این کشور را فراگرفته در حال فروپاشی است.

آرژانتین همچنین می تواند یکی از اقتصادهایی باشد که بیشتر از همه تحت تاثیر اعلامیه ترامپ در هفته جاری مبنی بر اعمال تعرفه های متقابل بر کشورهایی که بر کالاهای آمریکایی تعرفه وضع کنند، قرار گیرد. ترامپ به دو دلیل عمده تعرفه‌های متقابل بر آرژانتین وضع می‌کند: تعرفه‌های آرژانتین بر محصولات ایالات متحده بیش از 10 درصد است و آرژانتین در سال گذشته مازاد تجاری کمی به میزان 228 میلیون دلار با ایالات متحده داشت. ترامپ در یک کنفرانس مطبوعاتی در کاخ سفید در توجیه این اقدام حمایتی گفت: «ما مانند همه کشورها با آرژانتین هم کسری (تجاری) کمی داریم» .

طنز قضیه این جاست که آرژانتین طی دهه گذشته کسری تجاری بارز خود با ایالات متحده داشت و تنها دلیل واقعی برای بازگشت به مازاد در سال گذشته، رکود شدید و افسارگسیخته ناشی از شوک درمانی اقتصادی میلی است که باعث شد واردات از ایالات متحده تا 28 درصد سقوط کند.

البته این تحرکات تعرفه‌ای ترامپ برای دولت میلی که روابط نزدیکی با رهبر جمهوری‌خواه برقرار کرده و در مسیر همسو کردن سیاست خارجی آرژانتین با ایالات متحده و اسرائیل خیز برداشته، حقیقتا شرم‌آور است.

[آرژانتین] در 14 ماه گذشته صدها میلیون دلار هزینه‌ی خرید F-16 دست دوم از دانمارک کرده و همچنین با متعهد شدن به ارسال کمک نظامی به اوکراین، خشم روسیه را برانگیخته است. همچنین حمایت علنی از نسل کشی اسرائیل در غزه، ایجاد یک پایگاه نظامی مشترک آمریکا و آرژانتین در Ushuaia، در دروازه قطب جنوب، و مجوز استقرار پرسنل نظامی آمریکایی در ریو پارانا-پاراگوئه، مهم ترین آبراه استراتژیک آرژانتین را صادر کرده است.

جای امیدواری بود که آرژانتین با این تعهدات و ژست‌ها تا حدودی از تعرفه‌های ترامپ در امان بماند، اما ظاهراً از این خبرها نیست. همزمان، به دلیل تقاضای سرمایه‌گذاران (آرژانتینی) مبنی بر عدم پرداخت بدهی‌های خود، قاضی نیویورک، لورتا پرسکا، همچنان بر استمرار دستور توقیف صدها میلیون دلار از دارایی‌های دولت آرژانتین که در خارج از کشور نگهداری می‌شود تأکید دارد.

میلی قرار است هفته آینده برای گفتگو در مورد توافق تجارت آزاد احتمالی با ایالات متحده از واشنگتن بازدید کند و رهبر آرژانتین حتی خروج آرژانتین از مرکوسور را به منظور انعقاد این توافق مطرح کرده است. اگر چنین اتفاقی بیفتد، نتیجه می تواند فروپاشی مرکوسور باشد که به نوبه خود پایان مذاکرات تجاری چند دهه ای بین بلوک تجاری و اتحادیه اروپا را به همراه خواهد داشت. همچنین پیامدهای گسترده ای برای روابط آرژانتین با برزیل، بزرگترین شریک تجاری آن خواهد داشت. و این احتمالا آخرین چیزی است که بخش صنعتی آرژانتین به آن نیاز دارد.

نیک کاربیشلی (نویسنده و ژورنالیست مقیم بارسلون)

ترجمه شهرام فلاح

منبع:

https://www.nakedcapitalism.com/2025/02/is-argentinas-economic-recovery-real-or-not.html