سندیکای کارگران شرکت واحد طی بیانیه ای برکناری منصور اسالو از ریاست هیأت مدیرۀ این سندیکا را به اطلاع عموم رسانده است. آنچه در این بیانیه به طور ویژه ای جلب توجه می کند، در کنار نفس برکناری اسالو، ادبیات برا و تند بیانیه است. هیأت مدیرۀ سندیکای واحد در تنظیم بیانیه همۀ موازین دیپلماتیک و تعارفات رایج را کنار گذاشته و برکناری اسالو را مستقیما به تخلفات متعدد وی نسبت داده است. بیانیه البته چیزی درباره جزئیات این تخلفات روشن نمی کند. اما خواستی که در ادامه به میان می کشد، نشان می دهد که موضوع نمی تواند بر سر خرده حسابهایی باشد که در هر جنبشی می توان انتظار آن را داشت. بیانیه در ادامه «خواستار قطع همه ارتباطات ،همکاری ها و حمایتها» از منصور اسالو شده و بلافاصله پس از آن نیز بر این تأکید می کند که «هیچ نماینده وسخنگویی در خارج از کشور ندارد».
ادبیات این بیانیه ادبیاتی نیست که سندیکای واحد تاکنون با آن شناخته می شد. تمام بیانیه های سندیکای واحد تا به امروز از ادبیاتی خویشتندار برخوردار بودند که رعایت موازین دیپلماتیک در آنها نیز جای روشنی به خود اختصاص می داد. پرسش این است که چه اتفاقی افتاده است؟ چرا رفقای هیأت مدیره سندیکای واحد این ادبیات را برگزیده اند و به یک اعلام رسمی همراه با یک تشکر صوری اکتفا نکرده اند؟ چرا این چنین صریح و روشن از تخلفات اسالو صحبت می کنند؟ چرا خواستار عدم حمایت از او می شوند؟ چرا همزمان اعلام می کنند که در خارج از کشور نماینده ای ندارند؟
اعضاء هیأت مدیره سندیکای واحد نوجوانان تازه کار و کم تجربه ای نیستند که بتوان صدور چنین بیانیه شدیداللحنی را ناشی از احساساتی شدن آنان دانست. برعکس، به نظر میرسد که نگرانی های ویژه ای اعضاء هیأت مدیرۀ سندیکا را به این نتیجه رسانده باشد. هیأت مدیرۀ سندیکا البته روشن نکرده است که تخلفات اسالو به چه دوره ای مربوط است. اما مقطع زمانی برکناری اسالو و صدور بیانیه سندیکا به فاصلۀ کمی پس از صدور دو بیانیه – یکی بیانیه مشترک اسالو و تعدادی از فعالین باصطلاح «اتحادیه آزاد کارگران ایران» و دیگری بیانیه مشترک سندیکای واحد با همین «اتحادیه» و چند تشکل دیگر – این سؤال را نیز به پیش می کشد که آیا رد پای تخلفات اسالو را در این موارد نیز باید جست؟ و با توجه به مغازلۀ آشکار فعالین اتحادیه مزبور با خانۀ کارگریها و توجه روزافزون «کلمۀ کارگری» به این «اتحادیه» و با توجه به سابقۀ روابط اسالو با سران اصلاح طلبان، این سؤال نیز با سماجت خود را طرح می کند که آیا ارتباطی بین این تحولات سیاسی و برکناری اسالو هست یا نه؟ بیانیه به این شکلی که صادر شده است، بیشتر حاکی از این است که رفقای هیأت مدیرۀ سندیکای واحد نگران تحولات در شرف وقوع هستند تا تخلفات گذشته.
به احتمال زیاد در روزها و هفته های آینده جوانب مختلفی از این تحول روشن تر خواهد شد. اما این جوانب هر چه باشند، با توجه به تلاطم موجود در صف بندیهای سیاسی در ایران و جابجائی های در حال وقوع، در یک واقعیت نباید تردید داشت. جنبش کارگری ایران در انتظار روزهای پر تلاطمی است. روزهائی که شاید آرایش درازمدت درون جنبش را رقم بزنند.
بهمن شفیق
3 بهمن 1391
22 ژانویه 2013
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
