یادداست سردبیر:

سقوط هواپیمای مسافربری اوکرائینی در اثر اصابت موشک تبدیل به نقطه عطفی در تحولات دو هفته اخیر و پس از ترور قاسم سلیمانی گردید. تا زمان سقوط این هواپیما همه چیز به نفع جمهوری اسلامی رقم خورده بود. هم خود واقعه ترور که به بزرگترین بسیج توده ای تاریخ حیات جمهوری اسلامی منجر شده بود و هم حمله موشکی سپاه پاسداران به دو پایگاه آمریکائی در خاک عراق و عدم پاسخگوئی آمریکا به این حملات نظامی، پیروزیهای بزرگی برای جمهوری اسلامی به طور اخص و همچنین برای محور منطقه ای مقاومت به شمار می آمدند. این فقط ایران نبود که شاهد وسیع ترین تظاهرات توده ای چهار دهه اخیر بود، عراق و لبنان و یمن و سوریه و حتی پاکستان و هندوستان نیز شاهد تظاهرات وسیع توده ای در محکومیت اقدام تروریستی دولت آمریکا و بزرگداشت قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس بودند.

در خود ایران و در عراق و لبنان نیز برای دوره ای چند روزه این اخبار معترضین نبود که به رسانه ها راه می یافت. در ایران ابعاد تحول حتی از این هم فراتر رفته و لااقل در میان بخشی از سلبریتی ها نیز به موضعگیری بر علیه آمریکا و ترامپ انجامیده بود.

5 ساعت بعد از حمله موشکی و با سقوط هواپیمای مسافربری اوضاع شروع به چرخش کرد. چرخشی که سه روز بعد و با اعلام رسمی علت سقوط هواپیما در اثر اصابت موشک کامل شد و به یک پیروزی رسانه ای تمام عیار برای محور ضد مقاومت منجر گردید.

جمهوری اسلامی که تا زمان سقوط هواپیمای اوکرائینی با اعتماد به نفس کامل در مقابل آمریکا ظاهر می شد، با آن سقوط در موقعیتی کاملا تدافعی قرار گرفت. سقوط هواپیمای مسافری بلافاصله به تحولات بعدی جهانی بخشیده و بهترین فرصت را برای دول غربی فراهم آورد که حول یک تراژدی انسانی یک بار دیگر صفوف خود را منسجم نموده و به عنوان صفی واحد در مقابل جمهوری اسلامی ظاهر شوند. سقوط هواپیمای مسافربری بهترین امکان را در اختیار "جامعه جهانی" قرار داد تا ایران را به عنوان دولتی منفور paria state معرفی نمایند که شایسته هیچ گونه مراوده ای نیست. تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی بر محرومیت تیمهای ایرانی از میزبانی تیمهای کشورهای دیگر و لزوم انجام بازی در زمین بی طرف به دلیل فقدان امنیت گوشه ای از آن چیزی را نشان می دهد که می تواند سراغ ایران بیاید.

جزئیات سقوط هواپیمای مسافربری هنوز روشن نیست. این که آیا شلیک موشک به علت اشتباه اپراتور صورت گرفته و یا این اشتباه نتیجه انجام موفقیت آمیز یک جنگ سایبری برعلیه ایران بوده است، امری است که شاید در آینده روشن شود. اما در هر دو حالت در واقعیت آسیب پذیری نیروهای نظامی ایران تفاوتی به وجود نمی آورد. به عبارتی دیگر، ممکن است که جمهوری اسلامی توان وارد آوردن مهلک ترین ضربات به لجیستیک نظامی آمریکا در منطقه را داشته باشد و مهم تر از آن ممکن است که در صورت بروز یک درگیری تمام عیار حتی ضرباتی کشنده بر اسرائیل وارد کند. اما در یک جنگ ترکیبی و چند لایه، توان و قدرت لایه های متعدد در حالی که در لایه معینی ضعفی تعیین کننده وجود دارد، می تواند به شکست قطعی منجر شود. به ویژه اگر این چنین ضعفهائی با آماتوریسم مهلک سیاسی در زمینه کار رسانه ای نیز همراه شود که تکذیبیه های قطعی مقامات دولتی مبنی بر عدم اصابت موشک به هواپیما نمونه بارز آن را به نمایش گذاشت و کل نظام را به عنوان نظامی غیر قابل اعتماد به افکار عمومی نشان داد.

و بویژه همین آماتوریسم رسانه ای بود که فرصت مناسبی در اختیار آمریکا و متحدان آن قرار داد تا در مقام دایه های مهربان تر از مادر مسافران جانباخته ظاهر شوند. در حالی که پرونده خود آنان دقیقا در همین زمینه به مراتب سیاه تر نیز هست.

مقاله زیر به ماجرای سقوط پرواز TWA-800 متعلق به خطوط ترانس ورلد ایرلاین در سال 1996 می پردازد. هواپیمائی که به شهادت 736 شاهد عینی با اصابت موشک سرنگون شد اما در گزارش رسمی سازمان سیا علت سقوط آن انفجاری در درون هواپیما عنوان گردید.

پرواز TWA-800 تنها نمونه در کارنامه این دول نیست. صرفنظر از سرنگون کردن هواپیمای مسافری بوئینگ ایرانی در سال 1988 بر فراز خلیج فارس، و صرفنظر از هواپیماهای مسافربری شوروی که در جریان جنگ افغانستان با موشکهای اهدائی "جامعه جهانی" به مجاهدین افغانی به زیر کشیده شدند، نمونه های متعددی از سرنگون کردن هواپیماهای مسافربری با موشک در شرایطی به مراتب کم خطر تر از شرایط سقوط هواپیمای اوکرائینی وجود دارد که نمونه پرواز Itavia Flight 870 نیز یکی از آنهاست. هواپیمای مسافری مک دانلد داگلاس که در 27 ژوئن سال 1980 در پروازی در حد فاصل جزایر پونزا و اوستیکا در ایتالیا در اثر اصابت موشک سرنگون شد و به قتل 81 سرنشین هواپیما منجر شد. واقعه ای که در ایتالیا به "کشتار اوستیکا" معروف شد. با این که مقامات رسمی دولت ایتالیا در همان آغاز کار اصابت یک موشک فرانسوی را علت سقوط هواپیما اعلام کردند، در جریان تحقیقات رفته رفته نظریه اصابت موشک به کناری گذاشته شد و پس از تحقیقاتی طولانی پرونده در سال 1989، یعنی 9 سال بعد از وقوع واقعه، به بایگانی سپرده شد. تنها در سالهای دهه اول دوهزار بود که پرونده مجددا به جریان افتاد. یعنی زمانی که بنا بر موازین حقوقی ایتالیا کل واقعه مشمول مرور زمان شده بود و هیچکس نمی توانست به علت آن واقعه مجازات شود. در سال 2013 دادگاه عالی جنحه ایتالیا از وجود شواهد متعددی مبنی بر اصابت موشک به هواپیما سخن گفت. اما روشن است که بعد از گذشت 23 سال کسی دیگر به دنبال عوامل شلیک موشک نمی گردد.

***********************

بسیاری از ما فاجعه وحشتناک پرواز TWA-800 هواپیمایی ترانس ورلد ایرلاین را به یاد می آوریم که در نزدیکی سواحل شرقی موریچیز -لانگ آیلند، در 17 ژوئیه 1996 در راه فرود گاه بین المللی جی اف ک نیویورک به پاریس در فرانسه سقوط کرد و تمام 230 سرنشینانش کشته شدند.

چه در زمان سرنگون شدن و چه در دوران چهار سالۀ تحقیقات بعد از این حادثه که گزارش های سازمان ملی ایمنی حمل ونقل ( NTSB )، ترانس ورلد ایرلاین، انجمن خلبانان هواپیمایی ( APA )، اف بی آی ( اف بی آی )، و بازرسان مستقل سوانح را در بر میگرفت، تنها دلیل رسمی اعلام شده در مورد علت فاجعۀ  سقوط این هواپیما، انفجار در مخزن بنزین آن وآنهم در نتیجۀ ایجاد جرقه ای بوسیلۀ یک سیم برق آسیب دیده بود. 

اما خیلیها اینرا باور نکردند. سه نفر از تهیه کنندگان یک گزارش مستند جدید در مورد این سقوط با نام متناسب پرواز TWA-800 ادعای اثبات آنرا دارند که مرگبارترین حادثۀ سقوط هواپیما در تاریخ ایالات متحده آمریکا به هیچ وجه تصادفی نبوده، بلكه این هواپیما در اثر اصابت یک موشک سرنگون شده است.

مجموعۀ اسناد و مدارک این کارشناسان معتبر نیز حقیقتا تکان دهنده است. این سه نفر در واقع کارشان را روی همان تحقیقات اولیه بنا نهادند. روزنامه دیلی میل در اینمورد گزارش می دهد:

"از جمله کسانی که از ابتدا دلیل رسمی اعلام شده سقوط را باور نداشته و در این زمینه شروع به کار تحقیقی کرده اند، هنک هیوز، محقق ارشد حوادث و سوانح؛ باب یانگ کارشناس و محقق شرکت هواپیمائی ترانس ورلد ایرلاین و جیم اسپیر ، یک کارشناس سوانح عضو انجمن خلبانان هواپیمایی هستند.

نتیجۀ کار این تیم تحقیق فیلم مستندی است شامل مصاحبه های متعددی منجمله با اعضای کلیدی تیم تحقیق حادثه که اکنون ادعا می کنند، نتایج تحقیقات آنها به طور سیستماتیک نادیده گرفته شده است.

هر سه افشاگر فوق الذكر که با آن ها مصاحبه شده، هم اكنون بازنشسته شده اند میگویند که آنها توسط NTSB  اجبارا موظف به رعایت روشها و گامهای معینی در تمام طول تحقیق بوده اند، که بجز نتایج معین مورد نظر، خروجی دیگری را بدست نمیدادند. هر چند این سه نفر آشکارا از به زبان آوردن علت واقعی انفجاری که منجر به سقوط پرواز TWA-800 گردید خودداری میورزند، اما در این مستند همگی تائید میکنند که شناخت آنها مبنی بر این که دلایل اعلام شده در بیانیه رسمی نادرستند با اظهارات بیش از 736 شاهد عینی خوانائی دارد که پس از این فاجعه به رسانه ها و اف بی آی مراجعه و مشاهدات خود را اظهار نموده اند: همه آنها میگویند، آنها دیده اند که چگونه یک موشک به هواپیما برخورد کرده است.

اینجا 10 فاکت اصلی ای است که برای فهم تئوری های توطئه پیرامون اصابت موشک به پرواز TWA-800 باید بدانید. بدین ترتیب هنگامی که در چهارشنبه 17 ژوئیه در هفدهمین سالگرد این فاجعه آن مستند را در EPIX می بینید می توانید در جریان باشید.

1 . پیدا شدن بقایای مواد منفجره

بعد از انفجار، بازیابی بدنه و آزمایشات سریعا شروع شد. در گزارشات اولیه، دانشمندان اف بی ای گفته اند که مواد cyclotrimethylenetrinitramine ( RDX )، نیتروگلسیرین، وترکیبی از RDX و تترانیترات پنتاورتریتول ( PETN ) را دریک محدوده مشخص در سمت راست کابین بین ردیفهای 15-25 پیدا کرده اند. این قسمت از کابین هواپیما در گرافیک ارائه شده از جانب CNN برگرفته از سایت WhatReallyHappened.com نشان داده شده است:

RDX، نیتروگلسیرین، و PETN ترکیبات لازم و مورد لزوم ساخت بمب هایی با مصارف نظامی هستند. PETN همچنین معمولا  در کلاهک  هر هم موشک های اتمی و هم غیر اتمی یافت میشود. حتی نگران کننده تر این است که این سه ماده شیمیایی در محدوده ای با پسمانده های قرمز عجیب، که شاخصی است شناخته شده از احتراق سوخت موشک، پیدا شدند.

این اطلاعات تا یک ماه بعد در دسترس عموم قرار نگرفت.

2- 736 نفر ادعا می کنند که یک ( یا دو) موشک به هواپیما برخورد کرده است.

در همان زمانی که اف بی ای مشغول آزمایشات شمیایی در آزمایشگاه شان در واشینگتن دی سی بود، آنها همچنین مصاحبه های متعددی با ساکنان لانگ آیلند و موریچیز شرقی درباره آنچه را که آنها لحظه های قبل از وقوع انفجار در آسمان دیده بودند، انجام دادند. برخی از این شاهدین مصاحبه شده نیز خود جزو پرسنل نظامی با تجربۀ طولانی بودند.

یکی از این شاهدین مصاحبه شده فردی ارتشی بنام سرگرد فریتز مایر عضو گارد ملی بود. وی در زمان حادثه خود نیز در حال پرواز با یک هلیکوپتر گارد ملی بود و از کابین هلی کوپتر شاهد این سقوط بود. سایت WorldNetDaily ، یک سایت خبری محافظه کار و سیاسی بنقل از وی گزارش می دهد:

مایر میگوید اویک چیز دنباله دار سفیدی را دید که بطرف هواپیما میرفت و سپس چهار انفجار را قبل از آخرین انفجار در مخزن بنزین دید که در اثر آن [هواپیما] به شکل یک گلوله آتش در آمد. اما زمانی که مایر برای شهادت دادن به اف بی آی مراجعه کرد تنها یک مصاحبه 5 دقیقه ای با یک مأمور به او اختصاص داده شد که حتی از اظهارات وی یادداشت برداری نیز نکرد.

مایر یک کهنه سرباز جنگ ویتنام است که آنجا 46 ماموریت نجات انجام داده و مدال صلیب برجسته دریافت کرده است. اما علیرغم اعتبار این شاهد ، اف بی آی هرگز با او دوباره تماس نگرفت.

بعداً، سرگرد فریتز مایر شخصاً شهادت نامه ای در ادامه تحقیقات ارائه داد. این خلاصه ای از اظهارات رسمی اوست:

«در 17 ژوئیه 1996 ( در زمان حادثه TWA 800 ) من به همراه کاپیتان کریس بائر برای یک ماموریت پرواز شبانه سوخت گیری، احضار شدیم. ما ساعت 8 عصر پرواز کردیم، و هوا هنوز روشن بود ( غروب آفتاب ساعت 8:40 شب بود) بنا بر این ما تمرین اتصال ILS راهنگام نزدیک شدن به فرودگاه شهرستان سوفولک انجام دادیم. ما حدود آخرین 100 فوت مانده به زمین بودیم که برج مراقبت به ما خبر داد هم اکنون یک سسنا در حال وارد شدن به ترافیک باند فرودی ماست. من از روی صندلی ام به طرف جلو خم شدم وسرم را تا آنجایی که ممکن بود به   شیشه جلو نزدیک کردم وشروع به زیرنظرگرفتن جلو هلیکوپتر برای دیدن سسنا کردم. در آن لحظه، من یک خط روشنایی در آسمان دیدم که به سرعت از سمت مرکز در طرف چپ من، بیشتر به طرف چپ در حال حرکت بود. دیدم که به رنگ قرمز- نارنجی بود و شباهتی به یک ستاره دنباله دار داشت که شما میتوانید در شب ببینید بجز اینکه رنگ آن قرمز- نارنجی بود ومن آنرا در روشنی روز دیدم که کسی نمی تواند ستاره دنباله داری را  در روشنایی روز ببیند. موقعی که متوقف شد – لحظه ای خبری نبود و من چیزی ندیدم – و سپس ناگهان همان جا انفجاری را -   انفجاری پر شتاب – مهمات نظامی – مثل انفجار توپهای ضد هواپیما در آسمان -  دیدم. من انفجارات زیادی از آنها و از خودمان دیده ام. آن مهمات نظامی بود. یک نور سفید درخشان مانند فلاش دوربین های قدیمی. یک ثانیه ونیم تا دوثانیه بعد از آن، بیشتر بطرف چپ اما حتی پائین تر، ولی مطمئن نیستم من یکی یا دوتا انفجار فشرده نزدیک بهم دیدم – تق تق – واز آن انفجارات گلوله انفجاری عظیمی با سرعت آرامی بیرون آمد.»

شاهدان دیگری هم داستان مشابهی را تکرارکردند.

در 15 آگوست 2000 ، بعضی از شاهدان واقعه که از نادیده گرفتن اظهاراتشان و از این که  اف بی آی و NTSB به اندازه کافی به آنها وقت نداده بودند، سرخورده شده بودند، "اتحاد شاهدان عینی TWA 800" را تشکیل داده  و یک صفحه کامل را در واشنگتن تایمز به منظور برجسته کردن مبارزه برای "حقیقت" نادیده گرفته شده شان به چاپ رساندند.

3. سکوت مطبوعات

یکی از اصلی ترین شکایاتی که هم عموم مردم و هم کارشناسان رسانه ها داشتند عدم تأیید رسمی پیدا شدن آثار مواد منفجره از سوی مقامات مسئول، علی رغم گزارش های درز کرده از منابع غیر رسمی و ناشناس، بود.

یک ماه بعد از تحقیقات، CNN نارضایتی خود را از میزان کم اطلاعات منتشر شده در این باره بیان داشت. حتی با این که آثار مواد منفجره تقریبا تأئید شده بود.

CNN دریک مقاله آنلاین در تاریخ 23 آگوست 1996 گزارش داد:

«یک بازرس کلیدی سقوط پرواز 800-TWA  در روز جمعه  از تأیید یا تکذیب گزارش CNN خودداری کرد که آیا اثری از مواد منفجره در لاشه کابین مسافری پیدا شده است.»

رابرت فرانسیس از شورای امنیت ملی حمل و نقل NTSB نیز از اظهار نظر در مورد گزارشی مشابه در نیویورک تایمز خودداری کرد.

یک هفته بعد ، در تاریخ 30 اوت ، سرانجام اف بی آی و NTSB سکوتشان را در CNN شکستند ( WhatReallyHappend.com ) :

            CNN از این مطلع شده که مأمورین تحقیقاتی ردپای ماده شیمیایی RDX را درلاشه پرواز 800-TWA یافته اند.

            دانشمندان اف بی آی اثری از PETN را در بخشی از کفپوش از مرکز هواپیمای جت هواپیمای بوئینگ 747 ترانس ورلد ایرلاین پیدا کردند.

4. اف بی آی برای توضیح بقایای مواد منفجره ، بهانه قدیمی "کار سگ بوده " را به کارگرفت. 

حال که وجود بقایای مواد منفجره رسما به دانش عمومی تبدیل شده بود، منابع رسانه ای به شایعه پراکنی در مورد این که این مواد از کجا آمده اند پرداختند.

با این حال ، هیچ مقام رسمی چیزی بیش از این را تأئید نکرد که پرواز  800-TWA صرفا فاجعه ای تصادفی بوده است. تروریسم، داخلی یا خارجی بصورت وسیعی مورد بحث واقع نشد.

سرانجام، در 20 سپتامبر 1996 اف بی آی بیانیه ای در مورد منشاء مواد منفجره صادر کرد. CNN گزارش داد (WhatReallyHappened.com ):

«به عنوان بخشی از یک تمرین آموزشی، مقامات انتظامی روز جمعه تأیید کردند که بسته هائی از مواد منفجره را در بوئینگ 747 ترانس ورلد ایرلاین که در شعله های آتش در لانگ آیلند منفجر شده بود، حمل می کردند.

چندین بسته مواد منفجره برای آموزش سگهای  بمب یاب شش هفته قبل از سقوط 17 ژوئیه پرواز  800-TWA در سنت لوئیس مورد استفاده قرار گرفت. مأموران گفتند كه همه مواد پس از جلسه تمرینی حذف شدند. اداره حمل و نقل هوایی فدرال و پلیس سنت لوئیس درگیر این تمرین بودند.

اف بی آی گفت که ممکن است آثار مواد منفجره کشف شده در لاشه هواپیما توسط بازرسان ناشی از وجود این بسته ها در داخل جت باشد. بازرسان فدرال اثری از دو ماده شیمیایی به نام های PETN و RDX را در برخی از قطعات بازیابی شده از کف اقیانوس اطلس کشف کردند.»

سپس نتیجه گرفته شد که مواد منفجره و اتصال سیم های معیوب و انفجار مخزن، علت چگونگی منفجر شدن هواپیما است، اما بیانیه رسمی مربوط به چگونگی منفجر شدن هواپیما ربطی به انها نداشت.

5 . چرا "کار سگ بود" قانع کننده نبود

صندلی هایی که به مواد انفجار آلوده بودند آنطور که نشان داده شده است ردیف 15-25 است.

در یک تمرین معمولی استشمام بمب ، بمبی در یک مکان محصور پنهان می شود. در یک هواپیما صندلی عقب یا کمد یا کابینت ایده آل خواهد بود نه در یک ردیف ممتد از ده صندلی.

6 . بنابراین پس چه بود؟

بازسازی شده پرواز 800  TWA از  لاشه ها ی باز یافت شده.

همانطور که سرگرد فریتز مایر در کنار 735 آمریکایی دیگر ادعا کرد، مسئله به احتمال زیاد مربوط به یک موشک در تمرین آزمایشی نیروی دریایی بوده که امیدوارم سهوا به خطا رفته باشد؛ و یا یک حمله تروریستی.

در باز سازی هواپیمای پرواز 800 TWA، ( بالا) سمت راست که منشأ انفجار اولیه در آن قرار دارد دارای یک نقطه برخورد کاملاً آشکار از خارج است. احتمال مخفی کردن حادثه موشکی نیروی دریایی وقتی افزایش میابد که توجه کنیم که موریچیز شرقی، لانگ آیلند، در مجاورت یک محل شناخته شده آموزش نیروی دریایی قراردارد.

7 . اما احتمال تروریستی چطور؟

با وجود پیامدهای نیروی دریایی، احتمال تروریسم را نیز نمی توان رد کرد.

اتحاد شاهدان عینی TWA 800 ، همان هایی که آن آگهی تبلیغاتی سال 2000 را در واشینگتن تایمز زده بودند ، مدارک و شواهد فراوانی از این دست را از مقاله های روزنامه ها در مورد این فاجعه ذخیره کرده بودند.

یکی از مهمترین موارد مربوط به آن از Newsday.com در تاریخ 19 ژوئیه 1996 است. در مقاله آمده است:

«در فقدان توضیحات ، نظریه های زیادی وجود داشت. یکی متمرکز شده بود بر روی فکسی که چهارشنبه به یک روزنامه به زبان عربی در بیروت در باره حمله هشدار داده بود. مقامات وزارت امور خارجه و سیا تأیید كردند كه نسخه های فکس را روز پنجشنبه دریافت كرده اند. پیغام آن طبق اظهارات یک مقام رسمی این بود " فردا صبح ما به آمریکایی ها ضربه ای خواهیم زد به شکلی که انتظار ندارند و این برای آنها بسیار شگفت آور خواهد بود".  یک منبع ضد تروریسم که با وجود این فکس آشنایی دارد اعلام کرد که این فکس ساعت 11 بامداد چهارشنبه به وقت نیویورک، بیش از نه ساعت قبل از بمب گذاری ارسال شده است.»

در فکس آمده بود:

«مجاهدین به شدت به تهدیدات رئیس جمهور احمق آمریکا پاسخ خواهند داد. همه از بزرگی پاسخ شوکه خواهند شد. تعیین مکان و زمان در دست مجاهدین است. اشغال گران باید آماده بیرون رفتن باشند، زنده یا مرده؛  و وعده گاه آنها صبح خواهد بود، و آیا صبح نزدیک نیست. "

8 . چرا بر هرکدام از این موارد سرپوش گذاشته شد؟

علت اصلی که دولت آمریکا در صورت حقیقی بودن این گزارشات بروی هردوی این احتمالات سرپوش گذاشت این است که به وحشت مردم در مورد امنیت مسافرت به دلایل سیاسی و کسب وکار دامن نزنند. اعلام هرچیزی به غیر از اشکال مکانیکی به جز از دست دادن میلیاردها دلار درآمد برای صنعت هواپیمایی نتیجه ای در پی نداشت. یک نمونه اخیر برای مثال، بخاطر بیاورید بعد از 11 سپتامبر چه بر سر صنعت هواپیمایی آمد.

لس آنجلس تایمز گزارش داد:

«حتی قبل از حمله 11  سپتامبر، شرکت های مهم هوایی مثل یونایتد و آمریکن با کاهش در آمد روبرو بودند. مقصر اصلی آن: ازدیاد مخارج، ظرفیت اضافی به دلیل رشد صنعت هواپیمایی و رقابت خطوط ارزان قیمت مثل هواپیمایی ساوت وست.»

پس از حملات تروریستی ، وضعیت این صنعت به سقوط اقتصادی تبدیل شد.

از آنجائیکه پرواز شماره 800 TWA بسیار بهتر قابل کنترل بود تا صحنه های 9/11 که در معرض دید جهانیان بود، این مسئله به لحاظ اقتصادی قابل توجیه بود که سعی شود تا انجا که ممکن است آنرا بی اهمیت نشان دهند.

9 . ری لاهار کیست؟

ری لاهار یک خلبان باز نشسته خطوط هوایی یونایتد بود که ضربه ای کاری به اعلام رسمی علت انفجار هواپیما وارد کرد. موقعی که سیا تحقیقات اف بی آی را در سال 1998 مورد برسی قرار داد و ویدئویی منتشر کرد که چگونگی انفجار در اثر برخورد موشک را توضیح میداد، لاهار خود ویدئویی که در (بالا) است را منتشر کرد.

اصطلاح سیا برای این که یک هواپیما چگونه میتواند هم منفجر شده و هم به پرواز ادامه دهد و شبیه موشک دیده شود، "صعود زومی zoom climb" نام داشت.

لاهار گفت این از نظر آیرودینامیکی غیرممکن است.

وی همچنین در سال 2003 دادخواستی را علیه CIA و NTSB در مورد پرواز TWA 800 با استناد به "قانون آزادی اطلاعات" پیگیری کرد. در سال 2006 او برنده دادخواست شد.

سیا به حكم دادگاه پاسخ داد: " اسناد را گم کره ایم. "

10 . چرا اکنون این مستند؟

تردید همچنان اطراف علت واقعی سقوط پرواز TWA-800 حلقه زده است، و حالا که مقامات رسمی که مستقیما در گیر ماجرا بوده اند پا پیش گذاشته اند، عاقلانه بنظر میرسد که تمام آنچه را که میگویند ضبط کرد.

در پس ادوارد اسنودن، میتوان انتظار داشت که همچنان که آمریکائیان رشد می کنند و ارتباط شان با رسانه های اجتماعی بیشتر می شود، و فشار بیشتری را بر دولت مان وارد می کنند، ما یا شاهد رشد و یا کاهش اطلاعات خواهیم بود.

سه افشاگر پرواز TWA-800، هنگ هاجز، باب یانگ و جیم اسپیر، ما و دولت ما را همچنان به بطرف یکی از این جهات هل خواهند داد.

سعی کنید که فیلم مستند را بدست آورید.*

اس. جی. پرینس

ترجمه تحریریه سایت

منبع:

https://heavy.com/news/2013/06/twa-flight-800-crash-conspiracy-documentary/

* ما موفق به یافتن این مستند نشدیم.