اردوغان هفته آینده فرستاده اسد به مسکو خواهد بود

نوشتۀ: آندرو کوریبکو
Write a comment

رئیس جمهور ترکیه سعی خواهد کرد "دیپلوماسی اس- 400" روسیه را در تلاش برای متقاعد کردن مسکو برای تغییر موضع خود در قبال کردهای سوریه علیه خود آن استفاده و جهت آن را معکوس کند. هدفی که با [سیاست] دمشق نیز مطابقت دارد.

آندرو کوریبکو

10 نوامبر 2017

اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، برای دیدار با همتای روسی خود در هفته آینده به مسکو سفر خواهد کرد. در طی زمان آن دیدار احتمال دارد که موضوعات مهم طرح موشکی S-400 و کردهای سوریه در جریان بحث و گفتگو با پرزیدنت پوتین مورد بحث قرار گیرد. تاکنون، روسیه تلاش کرده با استفاده از اهرم " دیپلوماسی نظامی" در خاورمیانه با فروش سیستم پیشرفته دفاع هوایی اس-400 به ترکیۀ عضو پیمان ناتو به منظور تکمیل تغییرات در جهت [نظام بین المللی] چند قطبی خود (یا بعضی ملایم تر استدلال می کنند، " تجدید تعادل")، موضع خود را تقویت کند. اما گزارش شده است که این معامله در جزئیاتی در زمینه قیمت گذاری و مسائل دیگر گیر کرده است.

بنظر میرسد یکی از آخرین حمایت های مورد نظر روسیه از کرد ها " تمرکز زدایی" در سوریه است، که به شکل پیش نهاد در نسخه روسی طرح "پیش نویس قانون اساسی سوریه" در ژانویه علنی شد، که بمنظور متحقق کردن "برقراری توزان" که فراکسیون "ترقیخواهان*" وزارت امور خارجه مسکو در حال تلاش برای پذیرش آن توسط تمام بازیگران خاورمیانه است. با این وجود، چالش این است که چهار دولت مربوطه را متقاعد کند که این "مصالحه"ای لازم است، به ویژه آنهایی که بیشتر از دیگران تحت تأثیر قرار خواهند گرفت، سوریه و ترکیه. آن هم در پرتو مشاهده موفقیت بغداد که توانست در یک هماهنگی با همسایگان خود در بیرون راندن کرد های جدایی طلب از شهر نفت خیز کرکوک در یک عملیات رعد آسا سریع و عمدتا بدون خونریزی در ماه گذشته موفق شود.

تفاوت اصلی بین کردهای عراق و سوریه این است که این آخری ها حداقل 10 پایگاه آمریکایی را در اراضی تحت اشغال خود دارند و بعید بنظر میرسد که ایالات متحده چشمانش را بر روی "در خطر قرار گرفتن" نیروهایش ببندد. چیزی که پنتاگون احتمالا این را به عنوان «توجیهی» برای واکنش ستیزه جویانه نسبت به هرگونه عملیات آزاد سازی آینده که در سرزمین های اشغالی کرد شمال شرقی سوریه راه اندازی شود به کار خواهد گرفت. به همین دلیل است که روسیه احتمالا تلاش خواهد کرد با محکم کردن توافقنامه " نجیبانه" قدرت های بزرگ با رقیب خود ایالات متحده مؤلفۀ عرب-کرد در جنگ سوریه را در طول خطوط پسا داعشی عمدتا در امتداد رودخانه فرات به حالت انجماد ببرد به گونه ای که هر کشور متعهد شود که متحدانش در محل (ارتش عربی سوریه { SAA } و "نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF)" را در "نقض" این معاهده مهار کند.

امکان ایجاد یک مینی دولت مستقل کردستان، هرچند به طور قانونی به رسمیت شناخته نشده، در شمال شرقی سوریه می تواند منافع استراتژیک روسیه را در «برقراری توازن» در خاورمیانه با ایجاد یک تهدید کم شدت طرفدار آمریکا در طول خط مرز جنوبی ترکیه تأمین کند. [چنین مینی دولتی] می تواند به طور غیرمستقیم برای "سر خط" نگه داشتن آنکارا با مسکو مورد استفاده قرار گیرد و مانع از آن شود که اردوغان هرگز در چرخشش به سمت [نظم] چند قطبی شک کند. روسیه ممکن است درخواست کند که کردهای سوریه مناطق انرژی خود را که تحت کنترل آنها است را تسلیم "روس نفت" کنند تا با وعده دمشق مبنی بر این که مسکو مجاز خواهد بود در صورت موفقیت در نجات کشور بازسازی این صنعت در سراسر کشور را بر عهده بگیرد انطباق داشته باشد، همراه با این پیشنهاد احتمالی از سوی روسیه که بخشی از درآمد حاصل را در یک بده بستان با کردها (و حتی احتمالا با دمشق) تقسیم کند و همچنین همراه با تلاش برای "متقاعد کردن" سوریه برای برسمیت شناختن برنامه خودمختاری "غیر متمرکز" شان.

هرچند این طرح "توازن" بر روی کاغذ درخشان بنظر می رسد، اما درعمل پیاده شدن آن بسیار مشکل است، از آنجایی که نه دمشق و نه آنکارا نمی خواهند هر نوع سرزمین کردی را به صورت غیر متمرکز در امتداد مرز مشترك خود ببینند، حالا مهم نیست كه آیا آن به ایالات متحده یا روسیه نزدیک تر باشد. این توضیح می دهد که چرا جمال الزوبی، یک قائم مقام پارلمان سوریه، کمتر از یک هفته پیش به اسپوتنیک گفت  که " خودگردانی کردی در شمال سوریه فقط یک آرزو برای بعضی گروه های تروریستی است"، بنا بر این معادل قرار دادن کرد های PYD و نیروی بزرگتر" ائتلافی" شان SDF  بعنوان تروریست بشدت تلاش برقراری "توزان" "ترقیخواهان" را پیچیده تر می کند. و همچنین فهم این را برای ناظرین وقایع آسان می کند که چرا ترکیه به شدت با صدای بلند معترض دعوت روسیه از کردهای سوری برای حضور در کنفرانس برنامه "کنگره مردم سوریه" در سوچی در ماه جاری است، که بنا بر گزارشات به نظر می رسد به دلیل مخالفت آنکارا به به تعویق افتاده است.

با تمام نشانه ها، به نظر می رسد که دمشق و آنکارا هم سیاست خود را نسبت به کردهای سوریه هم آهنگ می کنند، درست همان طورکه قبل از عملیات آزاد سازی کرکوک بغداد با همسایگانش برعلیه کرد ها هماهنگ کرد. اما چنین مذاکرات احتمالی ای به دلیل حساسیت  بالای آن برای وضعیت داخلی هر دو کشور مخفیانه انجام خواهند شد. اگر این صحت داشته باشد، و به نظر می رسد که مطمئنا به یک نوعی چنین است، پس این بدان معنی است که سوریه و ترکیه خارج از تلاش های میانجی گرانه روسیه به عنوان طرف سوم در حال انجام آن هستند. چیزی که به معنای یک پیشرفت دراماتیک در روابط دو طرف بعد از خصمانه شدن روابط دو همسایه از زمان شروع جنگ سوریه نزدیک به هفت سال قبل است.

پس از توضیح پس زمینه های ماجرا برگردیم به نشست آینده اردوغان – پوتین. رئیس جمهور ترکیه احتمالا سعی خواهد کرد با استفاده ابزاری از طرح قرارداد معامله S-400 کشورش با روسیه امتیازاتی از پوتین در مورد علایق مسکو به سیاست "تمرکز زدایی" در باره کرد های سوریه بدست آورد. و امکان این هست که روسیه بعد از محاسبه خطرات بالقوه ای که شرط بندی برروی کردها برای دستاوردهای به سختی کسب شده ژئوپلیتیک دو سال گذشته همراه دارد همین الآن هم در حال باز بینی استراتژی قبلی خود است. این در اظهارات اخیر الکساندر ایوانف، سخنگوی پایگاه هوایی روسیه درحیمیم مشاهده شد.

او رسما در این باره گفت "ممکن است که گزینه های نظامی تنها راه دمشق برای رسیدن به مناطق خارج از کنترل اش در شمال باشد که تحت کنترل غیر قانونی کردها و با پشتیبانی ایالات متحده قرار دارند". طبق اطلاعات نگارنده این اولین بار است که یک مقام رسمی روسیه اذعان کرد که کنترل "فدرالیست های مسلح" در شمال شرق سوریه غیر قانونی است. این اظهارات مهم فقط یک یا دو روز پس از اعلام الزوبی که پروژه "فدرالیست" " تنها آرزوی برخی از گروه های تروریستی است"، نشان می دهد  که مسکو سیگنال ارسالی از سوی دمشق را دریافت کرده است و در حال دادن پاسخ مثبت به آن است. برای حصول اطمینان از این که روسیه این تغییر سیاست قریب الوقوع به سمت کرد های سوریه را ادامه خواهد داد، اردوغان احتمالا از معامله S-400 به عنوان مهره چانه زنی استفاده خواهد کرد، زیرا او می داند که این مسئله برای روسیه بسیار مهم تر از کشور خود اوست، که هر لحظه می تواند فقط سیستم های چینی را همانطور که در ابتدا چند سال قبل به دنبال آن بودند، جایگزین آن کند.

S-400s بهترین سیستم ضد هوائی در جهان است، اما روسیه ارزش آنها را بیشتر در شرایط ژئوپلیتیکی می بیند تا در ارزش اقتصادی آنها، زیرا خرید آنها توسط ترکیه به شدت ناتو را تضعیف می کند و چرخش جدید آنکارا به سمت [نظم] چند قطبی را محکم می کند. از منظر ترکیه در لحظه حاضر، این کشور هنوز هم می تواند علیرغم قربانی کردن کیفیت بالا در ازاء سیستم ارزان چینی به نظم جهانی چند قطبی در حال عروج نزدیک شود و در عین حال به حمایت روسیه از جاه طلبی  "تمرکز زدایی" کرد های سوریه اعتراض کند. هرچند اردوغان ترجیح خواهد داد که به معامله ای که قبلا با پوتین بسته شده است وفادار بماند و به همین دلیل او احتمالا از این توافق به عنوان اهرم فشاری استفاده کند تا مسکو موضع خود را در قبال مسئله ای با اهمیت امنیت ملی برای کشورش تغییر دهد.

خواه به عنوان یک نتیجه از هماهنگی مخفیانه با دمشق یا نه، آنکارا در اساس منافع سوریه را نیز دنبال خواهد کرد زیرا نگرانی های دو کشور همسایه در مورد استراتژی "برقراری توازن" روسیه نسبت به کردها مشترک است و به همین دلیل با این که تحریک آمیز به نظر میرسد اما با این حال بجا است که اردوغان را در هفتۀ آنیده به عنوان فرستادۀ اسد به مسکو تلقی کرد. چرا که هر دو دولت خاورمیانه ای به طور همزمان از راههای مختلف دیپلماتیک تلاش می کنند تا شریک اورآسیایی خود را متقاعد کنند که تصورات " کردستان – دوستی" "راه حل سیاسی" جنگ در سوریه را مورد تجدید نظر قرار دهد.

* توضیح مترجم: ترقیخواهان: فراکسیونی در وزارت امور خارجه روسیه که در مقابل محافظه کاران تعریف می شود. سیاست محافظه کاران بر مشی سنتی تقابل با غرب متکی است در حالی که ترقیخواهان بر متن تنش با غرب خواستار مصالحه با آنند. ترقیخواهان جریان مسلط بر سیاست خارجی روسیه را تشکیل می دهند.

منبع:

http://theduran.com/erdogan-will-assads-emissary-moscow-next-week/

Write comments...
or post as a guest
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Be the first to comment.

کنفرانس مؤسس

  • 50 سال مبارزه بر سر مارکسیسم 1932-1883 (قسمت سوم)
    از موضع تئوری مارکسیستیِ بحران و فروپاشی، این امر از ابتدا از نظر گروسمن مسلم است که برای پرولتاریا انتظار تقدیرگرایانه فروپاشیِ خود به خود ، بدون آن که فعالانه در آن دخالت کند؛ قابل طرح نیست. رژیم های کهنه…
  • حزب پرولتاریا
    حزب وظایف خود را تنها به شرطی می تواند ایفا کند که خود تجسم نظم و سازمان باشد، وقتی که خود بخش سازمانیابی شدۀ پرولتاریا باشد. در غیر این صورت نمی تواند ادعایی برای به دست گرفتن رهبری توده های…
  • اتحادیه ها و شوراها
    رابطۀ بین اتحادیه و شورا باید به موقعیتی منجر شود که غلبه بر قانونمندی و [سازماندهی] تعرض طبقۀ کارگر در مساعدترین لحظه را برای این طبقه امکانپذیر سازد. در لحظه ای که طبقۀ کارگر به آن حداقلی از تدارکات لازم…
  • دربارۀ اوضاع جهانی - 14: یک پیمان تجاری ارزشمند
    یک رویکرد مشترک EU-US می تواند بر تجارت در سراسر جهان تأثیر گذار باشد. روشی که استانداردها، از جمله مقررات سلامتی و بهداشتی و صدور مجوز صادرات در بازارهای دیگر را نیز تسهیل میکند. به خصوص مناطقی که هنوز تحت…
  • 50 سال مبارزه بر سر مارکسیسم 1932-1883 (قسمت دوم)
    همان طور که رزا لوکزامبورگ تاکید نموده است، "فروپاشی جامعه بورژوایی، سنگ بنای سوسیالیسم علمی است". اهمیت بزرگ تاریخی کتاب رزالوکزامبورگ در این جاست: که او در تقابلی آگاهانه با تلاش انحرافی نئو هارمونیست ها، به اندیشه ی بنیادین "کاپیتال"…

صد سال پس از انقلاب اکتبر

کنفرانس اول

هنر و ادبیات

ادامه...

صدا و تصویر