Write a comment
نوشته: مایکل کریگر
ترجمه: تحریریه امید
توضیح: انتخاب مقاله حاضر به دلیل تأکید بر جنبه های تحلیلی آن نیست. به جای توضیح این که چرا و چگونه انباشت سرمایه اشکال کنونی را به خود گرفته است، مایکل کریگر هنوز تصور میکند که "انباشت نادرست سرمایه" علت فلاکتی است که خود او توضیح می دهد. با این حال تصویر همزمانی که او از دو قطب فقر و ثروت در عرصۀ مسکن به دست می دهد، تصویری است تکان دهنده که منحصر به شهرهائی مثل نیویورک نیست و در بسیاری از متروپلهای دیگر جهان از قبیل تهران هم می توان همین تصویر را مشاهده کرد.
تحریریه امید
در هیچ کجا "بهبود اقتصادی الیگارشی" حقه بازانه و جنایتکارانه به اندازه نیویورک سیتی محل اقامت من، به نمایش در نیامده است. علیرغم بردن بیشترین منفعت به نسبت شهرهای دیگر از حجم عظیم کمک های مالی مالیات دهندگان به صنایع که اقتصاد را متلاشی کرد، خدمات مالی؛ اکثریت عظیم این ثروت به تعدادی محدود از الیگارش ها اختصاص داده شد.
سیاست عمومی آمریکا، اگر حتی بتوان به این نام آنرا صداکرد، تازه به تشویق الیگارش های خارجی برای خواباندن میلیاردها دلار در املاکی که عمومآ بدون سکنه اند نیز پرداخت تا اوضاع را حتی بدتر نیز بکند. منهتن بهترین نمونه از این رفتار غیر تولیدی و انباشت نادرست سرمایه است. من سال گذشته این مطلب را در این جا پیدا کردم: با آسمان خراشهای خالی از سکنه آشنا شوید – املاک شهر نیویورک کاملا راکد می شود.
اداره سر شماری تخمین میزند که 30% تمام آپارتمانها در مربع بین خیابان 49 تا 70 و بین خیابان پنجم تا پارک، حد اقل 10 ماه از سال خالی از سکنه هستند.
شهر نیویورک هرگز به ارزان بود شهرت نداشته است، اما ساخت عظیم ساختمانهای لوکس در منهتن تعریف جدیدی از قیمت های نجومی بدست می هد. در 57 Oneیک ساختمان به بلندی 1000 فوت مشرف بر پارک مرکزی قرار دارد، که یک آپارتمان آن به قیمت 90 میلیون دلار بفروش رفت.
جاناتان میلر واحد های One 57 را ارزش گذاری می کند. او می گوید وقتی در شب از کنار این آسمان خراش عبور می کنید قسمت اعظم آنها تاریک هستنند بخاطر این که بیشتر صاحبان آنها خارجی اند و این جا زندگی نمی کنند. آنها این آپارتمانها را فقط برای سرمایه گذاری خریده اند.
به ابن ترتیب در حالی که که منهتن به ساختن آپارتمانهای لوکس هشت رقمی به عنوان بجای حساب بانکی برای الیگارش های خارجی ادامه می دهد، جمعیت بی خانمانهای شهر نیویورک به بیشترین حد خود رسیده است. این حد نهایت تبلور این است که چگونه این به اصطلاح "بهبود اقتصادی" مجرمانه و رفیق بازانه بوده است.
نیو یورک دیلی نیوز می نویسد:
جمعیت بی خانمانها به بیشترین رکورد خود برای تمام دوره ها رسیده است، امری که دستگاه اداری شهردار د بلاجیو را مجبور کرده است که خانواده های در مانده را در همان خانه هایی که بوسیله ماموران ایمنی شهرداری غیر قابل سکونت اعلام شده، سکونت دهد.
از زمانی که او به شهرداری رسید و قول تغییر اوضاع را داد، شهردار د بلاجیو درگیر مقابله با یک مشکل دراز مدت و سرسخت شد که فقط بدتر شده است.
در اواسط دسامبر سر شماری بی خانمانها به رکورد 59,068 رسید. تقریبا معادل جمعیت یوتیسا. سازمان بی خانمان ها می گوید این رقم حتی از 60.352 نفر نیز گذشته است.
تعداد بی خانمان ها، بر طبق شهرداری و سازمان بی خانمانها، شامل 25,000 کودک هم میشود. که نشان دهندۀ افزایشی ده درصدی در رقم 53.615 نفری است که در زمان رسمیت یافتن شهرداری د بلاجیو در محلهای سکونت دسته جمعی نگهداری می شدند.
بنابرین در یک دوره شاخص سهام S&P 500 و شمار بی خانمان ها 10% همزمان زیاد شده اند. آمریکا! آمریکا!
برای پائین آوردن آمار بحرانی، شهرداری سعی کرد تا خانواده ها را به خانه های کوچک تر دائمی انتقال دهد، اما مجبور شد به ادامه اسکان در آپارتمان های لانه زنبوری، علیرغم انتقاداتی که به آنها شده است ادامه دهد.
بعنوان یک کاندید، د بلاجیو قول داد که به ادامه اسکان در این خانه های غیر قابل سکونت پایان دهد، منازلی که اغلب بخاطر نداشتن استاندار های ایمنی مثل سقف های مخروبه، رنگ های آلوده به سرب، حشرات موذی و آبگرم کن های خراب، مورد انتقاد قرار گرفته بودند.
علیرغم قول های شهردار، شهرداری تعداد خانه های لانه زنبوری را 8% در سال 2014 اضافه کرد- از 2,918 به3,143 . مقدار 225 واحد اضافه شده بسیار کمتر از واحد لانه زنبوری بود که بلومبرگ (شهردار قبلی) در دوسال آخر دوره اش اضافه کرد بود، اما منتقدین امیدوار بودند که این وضع کاملا تغییر کند.
ساختمانها بوسیله بزرگترین مؤسسات خدماتی – شامل Bushwick Economic Development Corp و Acacia Network و Camba Inc، اجاره شد که به تخلف از صد ها کد غیر ایمنی، طبق اسناد مکتوب، دست زده بودند. هیچ کدام از این شرکتها جواب سوالات مطرح شده در این موارد را نداده اند.
تمام این مؤسسات غیر انتفاعی سالانه میلیون ها دلار پول از شهرداری، استانداری و دولت فدرال پارو کرده اند. در همین مدت، بر طبق اسناد مرتبا خانواده های بسیاری را در واحد هایی با حشرات، رنگ های کنده شده، سقف های خراب و آبگرم کن های سوراخ سکنی داده اند.
ساختمان ها هم اکنون بوسیله Acacia اداره می شود، که همین حالا قراردادی رسمی به مبلغ 318 میلیون دلار با اداره امور بی خانمانها دارد.
و طبق معمول کسانی پولهائی دریافت کرده اند.
تایلور به روشنی تاکتیک بلومبرگ را رد می کند، که خود شاهد ازدیاد آمار بی خانمانها از30,00 به 50,000در دوران 12 سال تصدیش بود.
اما تغییرات به آهستگی شروع شد، همراه با تأخیرات ناشی از موانع گرفتن کمک های دولتی، صاحبان املاک خواهان گرفتن سوبسید های بیشتر و روند آرام شروع نقل مکان ساکنان به ساختمانهای اداره مسکن شهر نیویورک بودند.
در مقابل سوالات خبر نگاران تایلر گفت، "شهر نیویورک با ادامه نابرابری اقتصادی روبروخواهد بود. واقعیت این در آمد های نابرابر خودش را در سیستم اسکان بی خانمان ها آشکار می کند."
این هم نمودار بی خانمانی در شهر نیویورک.
متوجه می شوید که چگونه این ارقام بدون توقف سیر صعودی را نشان می دهد، حتی پس از زمان شروع باصطلاح بهبود اقتصادی. تصور کنید چه اتفاقی خواهد افتاد زمانی که دوره بعدی بحران شروع شود؛ احتمالآ در اواخر امسال.
اوضاع بسرعت غیر قابل کنترل خواهد شد. به این علت: پلیس نیویورک از هم اکنون برای مقابله با تظاهرات اقداماتی را آغاز کرده است – پلیس مسلح به تفنگ های بزرگ، مسلسل و وسایل حفاظتی اضافی.
ضمنآ اگر فکر می کنید زمانی که گفتم "سرازیر کردن ثروت به طرف الیگارشی ها عملآ یک سیاست عمومی است" من بزرگ نمایی کرده ام، به این مقاله در سی ان بی سی رجوع کنید:
آخرین طبقه (پنت هوس) در One 57، که یک دید مدور در1,000فوتی در بالای خیابان 57 دارد، اخیرآ به قیمت بی سابقه 100.5 میلیون دلار فروخته شد.
اما این قیمت نیست که توجه دست اندرکاران املاک، تحلیل گران سیاستگزاری، پیمان کاران و مقامات شهرداری را به خود جلب کرده. بلکه، این یکی از ویژگیهای املاک شهر نیویورک است: مأوائی برای میلیاردرها همراه با مشوقی که مالیات امسال املاک را تا 95% ، یا تقریبآ به میزان 360,000دلار کاهش می دهد.
هفته گذشته در جلسه عمومی شورای شهر، منتقدان لایحه بیهوده 421 را بعنوان برنامه ای حیف و میل کننده و گران قیمت که یک بذل وبخشش برای پیمان کاران ساختمانهای گران قیمت در شهری است که اغلب فقرا و طبقۀ متوسط را از بازار خرید خانه به بیرون پرتاب میکند، به مسخره گرفتند.
کلیت اقتصاد آمریکا تبدیل به یک اتلاف وقت گران قیمت شده است.
بر طبق اسناد شهرداری، حدود 150,000 آپار تمان ازلایحه معافیت مالیاتی 421 در سال مالی 2013، به قیمت 1.06 میلیارد دلار بهره برده اند. تخفیف مالیاتی، که با شیبی تند شروع شد، 95 درصد تخفیف در مالیات املاک، که به مرور زمان کمتر شده تا زمانی که اخذ مالیات دوباره به حالت عادی برگردد.
بر طبق نظر یک گروه طرفدار توسعه محله های مسکونی، اما فقط 12,748 از 150,000 آپارتمان اختصاص به مستاجران با در آمدهای پایین و متوسط داشتند، این باعث گران تمام شدن تهیه خانه های با قیمت مناسب شده است. بنا به گفته بنجامین دولچین رئیس همین گروه، "این بر نامه باید فورا متوقف شود برای این که یادگاری از بذل و بخشش میلیاردی از محل مالیاتها و در عوض چیزی دریافت نکردن است. اما اگر نمی توان آنرا تعطیل کرد، پس باید آنراطوری از ریشه درست کرد که بتواند بنفع عموم به اندازه کافی خانه هایی با قیمت مناسب در محله های مناسب تحویل دهد."
امروز منتقدان، از جمله اعضای کابینه بلاجیو و تعدادی از پیمان کاران، می گویند برنامه فعلی اغلب اوقات به از دیاد و تحریک ساخت خانه های لوکس به جای خانه های با قیمت مناسب می انجامد.
اما هنوز مردم متحیرند که چرا اختلاف درآمد به حالت انفجاری رسیده است؟ الیگارش ها 100% اوضاع را در اختیار دارند و مردان و زنان مامورشان در بانک مرکزی و واشنگتن دی سی در حال بر نامه ریزی اقتصادی به نمایندگی از طرف آنها هستند. این تماما یک برنامه بین المللی است.
منبع:
http://libertyblitzkrieg.com/2015/02/02/the-face-of-the-oligarch-recovery-luxury-skyscrapers-stay-empty-as-nyc-homeless-population-hits-record-high/
