یادداشت سردبیر:

مطلب حاضر نخستین بار در سایت اسپانیولی زبان "آمریکای لاتین در جنبش" منتشر شده است. نویسنده، خوان مارتورانو، به عنوان عضوی از بریگاد وکلای سوسیالیست معرفی شده است. نوشته سندی است بازگوکننده وضعیتی که در میان خود فعالین چاویست حاکم است. تنها می توان برای آنان آرزوی موفقیت کرد. رزمشان پیروز.

هشدار: این برنامه روز 23 فوریه 2019 برای ونزوئلا خواهد بود

خوان مارتورانو

امروز به خود اجازه میدهیم که با نوشتن این سطور به همگان هشدار دهیم. هشداری درباره اقدامات قابل انتظار روز شنبه 23 فوریه 2019 با هدف ایجاد یک عملیات "پرچم دروغین" به قصد موجه جلوه دادن یک تجاوز نظامی به قلمرو ونزوئلا. این اطلاعات از طریق منابع امنیتی اجتماعی جمع آوری شده اند و امیدواریم که ارگانهای مربوطه اقدامات متناسب را انجام دهند.

این اطلاعات از فراخوانهائی بر گرفته شده اند که برخی از گروههای مرتبط با اپوزیسیون ونزوئلا هم به "پرانِس pranes" ها (نام ونزوئلائی رؤسای مافیا) داده اند و هم به اعضای باندهای جنائی دیگری که قرار است از کاراکاس و سایر ایالتها به سن کریستوبال در ایالت تاچیرا (مرز کلمبیا) بروند. آنها با دلار پرداخت خواهند شد تا هم به سربازان ارتش بولیواری FANB محافظ پستهای مرزی شلیک کنند و هم به مردمی که با فراخوان گوایدو قرار است با برگزاری تظاهرات "کمکهای انسانی" را دریافت کنند.

به همین ترتیب باید ذکر شود که جوانان زیادی از ایالتهای مختلف جغرافیائی و بویژه از ایالتهای مرزی فرا خوانده شده اند تا یک واقعه با تأثیرگذاری بالا را استارت بزنند که از ظرفیت ایجاد یک جنجال بزرگ در کشور برخوردار خواهد بود. این سیگنالی خواهد بود برای فعال کردن برنامه نظامی تعرض به ونزوئلا.

بر اساس این اطلاعات ما با بسیاری از مردم بیگناه، باصطلاح داوطلبان اعلام شده از سوی خوان گوایدو، که بیشترشان از ایالتهای غربی کشور (زولیا، تاچیرا و مریدا. هر سه هم مرز با کلمبیا) هستند تماس گرفتیم. این مردم بدون تردید به دارو و سایر مواد نیازمندند اما برنامه در نظر گرفته شده سوء استفاده از آنها به عنوان قربانیان در چهارچوب منشوری پنهانی است که اپوزیسیون برای آن روز تهیه کرده است.

این مهم است که درست مثل روز 11 آوریل 2002 [روز کودتا بر علیه چاوز]، آنها در حال آماده سازی یک سناریوی کامل رسانه ای برای مشروعیت زدائی از دولت کنونی به رهبری نیکولاس مادورو هستند تا ارسال نیروهای نظامی به ونزوئلا را توجیه نموده و یک باصطلاح منطقه آزاد در ایالت تاچیرا ایجاد کنند.

همچنانکه تحلیلهای مختلف نشان میدهند و از آن رو که طرح اولیه بر خلاف مقاصد برنامه ریزانش شکست خورده است [منظور پیوستن ارتش به گوایدو است که در آغاز طراحان کودتا روی آن حساب می کردند]، اکنون این حمله بر اساس فرضیات زیر عملی خواهد شد که از همان طرق گفته شده به دست ما رسیده است:

• گوایدو در روز 23 فوریه اعلام می کند که "کمکهای انسانی از طریق کوکوتا [شهر مرزی در کلمبیا] وارد می شوند".
• ارتش ونزوئلا در مرز مستقر شده است.
• صدها ونزوئلائی که در کلمبیا زندگی می کنند در روز شنبه به مرز خواهند رفت تا وارد ونزوئلا شوند. تماما با تشویق، حمایت و اسپانسورینگ دولتهای کلمبیا و آمریکا (می توان گفت که آنها به کمین افتاده اند؟)
• شبه نظامیان کلمبیائی در میان تظاهرکنندگان ونزوئلائی بر خورده اند.
• کامیونهای "کمکهای انسانی" سعی خواهند کرد همراه با تظاهر کنندگان وارد شوند.
• سی ان ان، بی بی سی، آر سی ان، کاراکول و سایر رسانه های بین المللی در محیط پیرامونی مستقر شده اند و از صحنه فیلمبرداری می کنند.
• هشدارهائی داده خواهد شد درباره این امکان واقعی که ارتش ونزوئلا مانع از ورود این کمکها و تظاهرکنندگان به خاک ونزوئلا شود.
• شبه نظامیان و تک تیر اندازان مستقر در مرز کلمبیا ممکن است به طور دلبخواهی به هر دو طرف معترضین و طرف مقابل به شکل یکسان شلیک کنند.
• رسانه ها از این صحنه ها فیلم خواهند گرفت و آن را به تمام دنیا نشان خواهند داد. این صحنه های وقایع جعلی به عنوان خبر فوری ارسال خواهند شد و احتمالا با عناوینی از این قبیل: "نیکولاس مادورو معترضین را سرکوب و باعث قتل و مجروح شدن بسیاری گردید".
• این واکنش بین المللی مراجع مختلف به این "اقدامات" را به دنبال خواهد داشت و احتمالا یک کنش زنجیره ای شکل خواهد گرفت.
• این زمانی است که آمریکا ناو هواپیمابر خود را برای مجازات مادورو ارسال می کند.
• عملیات نظامی با شبه نظامیان کلمبیائی آغاز خواهد شد که به عنوان ونزوئلائی خود را نشان می دهند.

این تنها یک فرضیه است اما در نظر داشته باشید که هر گونه تشابهی با واقعیت فقط تصادفی نیست.

[علاوه بر آنچه ذکر شد] ما نه می توانیم عرصۀ مرزی ایالتهائی مثل آمازوناس و بولیوار با کشورهائی مثل گویان و برزیل را نادیده بگیریم و نه عرصۀ کارائیب با جزایر سه گانه هلندی آروبا، بونایره و کوراکائو.

و سومین و آخرین فرضیه این خواهد بود که مانورهای کریدورهای یاد شده مرزی مانورهائی انحرافی باشند و هدف واقعی ارتشهای خارجی حمله به و تصرف خود پایتخت جمهوری، کاراکاس، باشد. این شهر است که مرکز جدال بر سر قدرت سیاسی در ونزوئلای معاصر است. اگر چه بیشترین ثروت کشور در ایالتهای بولیوار، آمازوناس، آنزوآتگو، نوئه وا اسپارتا، موناگاس، سوکره، دلتا آماکورو، فالکون زولیا متمرکز است، برای مهاجمینی که به دنبال قیمومیت بر ونزوئلا هستند بی فایده خواهد بود اگر که آنها مقر فرماندهی شاخه های قدرت ملی را کنترل نکنند. پس آنها باید نخست کاراکاس را کنترل کنند و سپس به بقیه کشور بپردازند.

به همین دلیل ما در این ساعتها به بیشترین بسیج نیرو و هشیاری، آرامش و خرد و اعصابی از پولاد نیازمندیم اما بدون نادیده گرفتن مبارزه جوئی و مشتهای داغی که ما برای مقابله با خطری که جمهوری را تهدید می کند به بالا بردن آنها نیز نیازمندیم.

چنانچه رفیقی اخیرا به من می گفت، ما آشکارا در مرکز کورۀ داغ آبدیده شدن قرار گرفته ایم.

بولیوار و چاوز زنده اند و مبارزه آنها و سرزمین مادری ای که برای ما به ارث گذاشته شده اند ادامه خواهند داشت!

همواره به سوی پیروزی!

استقلال و میهن سوسیالیستی!

ما زندگی خواهیم کرد و پیروز خواهیم شد!

18 فوریه 2019

http://thesaker.is/alert-this-would-be-the-plan-for-next-february-23-2019/

https://www.alainet.org/es/articulo/198211