Displaying items by tag: بهمن شفیق
در حالی که انبوهی از «استراتژیست» های رسانه ای و یوتیوبر ها برای گرم کردن بازار سناریوی احتمال آغاز جنگ جهانی سوم از منطقه خاورمیانه را مورد بحث قرار می دادند، بهترین تحلیلگر جهان سرمایه داری، بازار سرمایه، نشان می داد که در آسیای غربی خبری نیست. حتی در ایران نیز پس از ضربات وارد شده بر اسرائیل، هم تالار شیشه‌ای بورس تهران سبز رنگ شد و هم دلار مجدداً کاهشی. حال و در شب ۳۱ فروردین یکباره همه چیز تغییر کرد.
اما تفاوت اصلی در اظهارات پوتین است که در بیانیه کرملین منحصرا تأکید وی بر ضرورت خویشتنداری در تشدید اوضاع مورد اشاره قرار گرفته است و در بیانیه ایران به طور آشکار نه تنها محکوم کردن اقدام اسرائیل در حمله به کنسولگری را در بر دارد، بلکه همچنین و صراحتاً اقدام جمهوری اسلامی را بهترین روش برای تنبیه متجاوز می نامد. و این چیز کوچکی نیست.
زمینه ها و چشم اندازهای وقوع جنگ بین ایران و اسرائیل، موقعیت تاریخی دو سوی جنگ، چرا و چگونه خاورمیانه به سوی جنگ رفت، کدام تحولات مادی حماس را به آغاز جنگ ترغیب کردند، نسبت ایران و اسرائیل با همان تحولات مادی چگونه بود، آرایش درونی و قوام سیاسی-ایدئولوژیک دو جامعه متخاصم، کمونیستها و جنگ
در تقابل با اسرائیل جمهوری اسلامی با نیرویی دیگر نیز روبرو است و آن نیرو جامعه مدنی سکولار ایرانی است. جامعه‌ای که به نوبه خود در تقابل با جمهوری اسلامی حتی دفاع از فوق ارتجاع دوران تورات اسرائیل را نیز روا می‌داند و تمام سنن همبستگی با فلسطین را با کینه و نفرت از مردم غزه و لبنان جایگزین کرده است. این نیرو امروز به مراتب بیش از ارتش اسرائیل برای جمهوری اسلامی ایران – و البته برای ایران به طور کلی- منشأ خطر است. به طور مشخص و برای جمهوری اسلامی، این نیرو موریانه ای است که از قبل همان جمهوری تغذیه کرده و اکنون خود نه فقط پایه‌های آن جمهوری، بلکه همچنین پایه‌های جامعه‌ای را که آن جمهوری دولتش را تشکیل می‌دهد را نیز می جود و می پوکاند. اگر اسرائيل قلدری است با ماهیچه های نیرومند اما قلبی ضعیف، جمهوری اسلامی ایران نیز مرد تنومندی است با استخوانهای پوک
ناظری نوشت در این روز اسرائیل برای برداشتن تاجی سه گانه خیز برداشت. هم یک بیمارستان را بمباران کرد، هم کاروانی از امدادگران بین‌المللی را مورد حمله مرگبار قرار داد و هم به مرکز دیپلماتیک یک کشور حمله کرد. این روزی منحصر به فرد در تمام جنگ اکنون شش ماهه غزه است. این هتریک چیزی است که روز گذشته را از تمام روزهای جنگ متمایز می کند.
«آخرین مرز یا مرز حداقل ارزش نیروی کار با ارزش آن کالاهایی تعیین می‌شود که بدون تأمین روزانه آنها، حامل نیروی کار، یعنی انسان، قادر به نوسازی روند زندگی خود نیست؛ یعنی با ارزش مایحتاج غیر قابل صرفنظر کردن فیزیکی. اگر قیمت نیروی کار به این سطح حداقل سقوط کند، به زیر ارزش خود سقوط کرده است زیرا که در این صورت [نیروی کار] تنها در شکلی مفلوک قادر به حفظ و تکامل خود خواهد بود.»
کارل مارکس
یک بار دیگر روشن می‌شود که جهان کهنه بدون مقاومت راه را برای جهان نو باز نخواهد کرد. اما یک بار دیگر این نیز روشن خواهد شد که آنچه محکوم به نابودی است، نابود نیز خواهد شد. سرنوشت نظام برده‌داری با امپراتوری روم در رأس آن اکنون در انتظار سرمایه‌داری جهانی با امپریالیسم بلوک غربی در رأس آن است.
پلورالیسم اسلامی منهای لیبرالیسم، پایان رؤیای برقراری دموکراسی لیبرالی، گذار از لیبرالیسم سیاسی به آنتی لیبرالیسم در نظام و در اپوزیسیون - طبقه متوسط و جمهوری - پرولتاریا و جمهوری
یک موضوع مرکزی اپوزیسیون ایرانی در زمینه انتخابات، از دورانی سرنگونی طلبی دمکراتیک چپ تا دوران کنونی براندازی فاشیستی راست، دمکراتیک نبودن انتخابات به دلیل روند تأیید صلاحیت نمایندگان یا کاندیداها بوده و هست. این البته یک نقطه ضعف نظامی سیاسی حاکم بر ایران است که توسط مخالفین آن به نحو احسنت مورد بهره برداری نیز قرار می گیرد. …اما آیا می‌توان به تناسب تغییرات در ساختارهای اقتصادی و حقوقی و سیاسی جامعه از تغییراتی در ترکیب طبقاتی در مجلس نیز سخن به میان آورد؟
داووس از پزشک معالجی برای تمام جهان تبدیل به بیمار نیازمند به خوددرمانی می شود، بزرگترین پیمان نظامی عاجز از نبرد در فقط یک جبهه است، انحصار رسانه ای غرب در هم شکسته می شود، یک لیبرال فاشیست درجه ۳ در روسیه به قتل می رسد، کنفرانس امنیتی به کنفرانسی از روان پریشان بدل می گردد و غزه همچنان در خود خود می غلطد: چالش های پیش رو در برابر تشدید گرایش به ارتجاع سیاسی
