عالم گیری ویروس کرونا واقعیت مادی را وارد موعظه خوانی های کمپانی محوری کرد که آنتونیو نگری و "دیگر کشیشان بورژوازی" دهه هاست که رواج می دهند. موعظه هایی که طبق آن "تولید سرمایه دارانه از استثمار نیروی کار به سمت استخراج سرمایه دارانه ارزش (اغلب از طریق ابزارهای مالی)" تغییر جهت داده است.

سرآغازهای سرمایه داری و اخلاق نوین توده ای (کتاب)

سوسیالیسمِ ایالات متحده، حاشیه ای بر فرهنگ سیاسی رسمی است. آرایش طبقاتی آن هم همین را بازتاب می کند. این سوسیالیسم دارای تحصیلات دانشگاهی، متمول (یا حداقل صاحبِ والدینِ متمول)، و عموما هم ساز با دغدغه های متخصصین و دانشجویان طبقه متوسط است

یادداشت سردبیر:

زمینه ها و ابعاد واقعه ترور قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس و همراهانشان در فرودگاه بغداد گسترده تر از آنند که بتوان در فرصتی کوتاه به اظهار نظرهای جامعی در قبال این واقعه و تأثیرات آن هم بر آرایش سیاسی و هم بر روند مبارزه طبقاتی در کشورهای مختلف منطقه پرداخت. یادداشتهای حاضر تنها بخشی از گفتگوهائی در جریان یک مباحثه گسترده تر هستند و نه اعلام مواضع قطعی شرکت کنندگان در مباحثه. با این حال انتشار همین مباحثات مقدماتی به نظر ما می تواند مفید واقع شود.

هرچند که "رفقا" به سیاق گذشته از این سوراخ به سوراخ دیگری خواهند خزید و تمام ماجرا را به دوگانگیِ "کدام امپریالیسم بدتر است" فروخواهند کاست. اما این غیر قابل انکار است که در این صف بندی جدید، انتخابشان پیشاپیش مشخص است و در جایگاه دشمنِ طبقه ی کارگر و زحمتکشان قرار دارند

 اگر اقتصاد بورژوایی دست از شارلاتانیسمِ نسبی اش بردارد و اعداد را به صورت مطلق نشانمان دهد، این تنها درآمد 1% بالاست که افزایش چشمگیر داشته است، یعنی همان نفع برندگان اصلی گلوبالیزاسیون. بقیه، نقاط کوچکی اند که هرچند هم که دست و پا بزنند، همچنان به محور افقی چسبیده اند.

آنان که پی در پی با اشاره به ثروت آذربایجان، سودای پیوستن به بورژوازیِ مشابه ِ بهره کش تری را دارند، به سیاق سالیان گذشته بی شک به اینها کینه خواهند ورزید. کینه توزی باید ما به ازای داخلی پیدا کند: چه تقابلی بهتر از جنگ "کرد و ترک" و "ترک و فارس" و فارس و کرد" می تواند جایگزین نبرد بین استثمار شدگان و استثمار شوندگان، بین کارگران و سرمایه داران شود؟

جایی که مقاومت و سازماندهی کارگری حتی برای کسب امتیازات کوتاه مدت با افق کمونیستی نیزغائب است، ما نیز نه نیروی پیشبرنده ی تاریخ، که به عناصری زیر میکروسکوپ اقتصادی بورژوازی بدل می شویم، همان مشارکت کنندگان در بازار. سرسپردگان سازمان های مردم نهاد برای اندکی صدقه و خیرات

از آنجایی که در جامعه ی امروزین حرّاف ترین، پرسروصداترین و "والاترین" طبقات هم درک مشابهی از این عبارت خواهند داشت، تنها به همین دلیل این مطالبه نه پرولتاریایی، بلکه بورژوایی خواهد بود.

نه از طریق "ریاضت کشی درون-جهانی"، نه از طریق اخلاقِ کالوینیستی، بلکه از طریق "قانون گذاریِ خونخوارانه علیه سلب مالکیت شدگان" "در انتهای قرن 15 و سراسر قرن 16 در تمام اروپای غربی" بود که پرولتاریای محروم از قانون که از خاک و زمین شان رانده و تبدیل به خانه به دوشان و گدایان شده بودند، در باره ی انضباط کار "آموزش دیدند". قانون با آنها مثل مجرمین "خودخواسته" رفتار می کرد و پیش فرضش این بود که ادامه دادن به کار تحت شرایط کهنی که دیگر وجود نداشت تماما در حیطه توان آنها [پرولتاریا] بود