گفتار حاضر بخشهائی از یک نشست تدارک کمونیستی است که به بررسی تحولات مربوط به اعتصاب هفت تپه و کارگران شرکتهای پیمانکاری پالایشگاههای مختلف در ایران اختصاص داشت و به پیشنهاد رفقای حاضر در نشست به همان ترتیبی که طرح شده بود، با جرح و تعدیلهائی جزئی، منتشر می شود.

حقیقت خلاف ادعای نویسنده کانال هفت تپه است. بی بی سی با انعکاس بسته مطالباتی کارگران اعتصابی دست به عقب نشینی در مقابل فشار کارگران نزده است، دست به تعرض زده است. از لحظه انتشار این گزارش به بعد، بی بی سی دیگر اطمینان یافته است که اعتصاب جاری هفت تپه را هم می تواند به عنوان متاعی عامه پسند در دکوراسیون حقوق بشری خویش به نمایش بگذارد

نگران آنند که سندیکای واحد تزلزل نشان دهد و با اظهارات فاشیستی و ضد کمونیستی اسانلو مرزبندی کند. دارند تلاش میکنند جلوی آن را بگیرند. انتخاب البته با خود سندیکای واحد است. ما هر آنچه شرط بلاغ بود گفتیم.

دارائی های اسدبیگی باید به نفع کارگران مصادره شود، خود او باید از کشور ممنوع الخروج شود و مهم تر از همه او را باید محکوم کرد که در همان هفت تپه به عنوان یک نی بر مشغول به کار شود. در میان همانهائی که وی با زندگی آنان بازی کرده است

به این چشم انداز فقط باید این پرسش را نیز افزود: آیا سقوط سرمایه داری در اروپا و آمریکا به معنای سقوط سرمایه داری به طور کلی نخواهد بود؟

هیچ چیز برای جنبش کارگری مطلوبتر از یک موضعگیری صریح و شفاف از سوی سندیکای واحد در دفاع از مطالبات حق طلبانه معترضین در آمریکا نیست. چنین موضعی همزمان آب پاکی خواهد بود بر سر همه کسانی که خواب تبدیل جنبش کارگری ایران به ابزار دست خانه دمکراسی آمریکا را می بینند.

در صورتی که سندیکای واحد با سکوت خویش همچنان امکان مانور سیاسی در اختیار اسانلو قرار دهد، تردیدی در این باقی نخواهد ماند که در خود این سندیکا تمایل به تبدیل شدن به چماق "جامعه جهانی" نهفته است

باز هم درباره کار کمونیستی: گفتاری در زمینه سازمانیابی و سازماندهی

دور از انتظار نیست که جنگ ویتنام نیز به زودی از جانب این رویزیونیسم تاریخی اساسا به عنوان سندی بر جنایات کمونیستها معرفی شود و نه آمریکا. هر چه باشد همین توس طهماسبی "مبارزه با کمونیسم" را نیز در شمار افتخارات تاریخی تمدن آمریکائی به حساب می آورد.

نزدیکی مجدد ایران به ونزوئلا با نزدیکی دوران احمدی نژاد متفاوت است. نزدیکی دولت احمدی نژاد با دولت چاوز تنها حرکتی ژئوپلیتیک نبود، نوعی همگرائی ایدئولوژیک  بین سوسیالیسم چاویستی و عدالت طلبی احمدی نژادی نیز بود.