پایه ای ترین تفاوت تدارک کمونیستی با دو قطب چپ در همین نقطه است. برخلاف دو قطب چپ، تدارک کمونیستی در تمام سالهای اخیر بر این تأکید داشته است که امر طبقاتی تعیین کننده سیاست ورزی کمونیستی است و سیاست رادیکال در هر گام سیاستی است که به تقویت صف طبقاتی کارگران و انکشاف مبارزه طبقاتی یاری رساند.

این کوتوله سیاسی اکنون در رابطه با اعتصاب کارگران هفت تپه به ما پارس می کند. این البته خشمی ناشی از عجز است. شاید ما را مسبب این میداند که در اعتصاب هفت تپه سال 1399 دیگر جائی برای عزیزدردانه اش، خانم قلیان، نیست. همان خانم قلیانی که همین مردک زمانی در موردش نوشته بود که "اما اسماعیل بخشی و مبارزات کارگران هفت‌تپه بدون نام سپیده قلیان چیزی کم دارد".

گفتار حاضر بخشهائی از یک نشست تدارک کمونیستی است که به بررسی تحولات مربوط به اعتصاب هفت تپه و کارگران شرکتهای پیمانکاری پالایشگاههای مختلف در ایران اختصاص داشت و به پیشنهاد رفقای حاضر در نشست به همان ترتیبی که طرح شده بود، با جرح و تعدیلهائی جزئی، منتشر می شود.

حقیقت خلاف ادعای نویسنده کانال هفت تپه است. بی بی سی با انعکاس بسته مطالباتی کارگران اعتصابی دست به عقب نشینی در مقابل فشار کارگران نزده است، دست به تعرض زده است. از لحظه انتشار این گزارش به بعد، بی بی سی دیگر اطمینان یافته است که اعتصاب جاری هفت تپه را هم می تواند به عنوان متاعی عامه پسند در دکوراسیون حقوق بشری خویش به نمایش بگذارد

نگران آنند که سندیکای واحد تزلزل نشان دهد و با اظهارات فاشیستی و ضد کمونیستی اسانلو مرزبندی کند. دارند تلاش میکنند جلوی آن را بگیرند. انتخاب البته با خود سندیکای واحد است. ما هر آنچه شرط بلاغ بود گفتیم.

دارائی های اسدبیگی باید به نفع کارگران مصادره شود، خود او باید از کشور ممنوع الخروج شود و مهم تر از همه او را باید محکوم کرد که در همان هفت تپه به عنوان یک نی بر مشغول به کار شود. در میان همانهائی که وی با زندگی آنان بازی کرده است

به این چشم انداز فقط باید این پرسش را نیز افزود: آیا سقوط سرمایه داری در اروپا و آمریکا به معنای سقوط سرمایه داری به طور کلی نخواهد بود؟

هیچ چیز برای جنبش کارگری مطلوبتر از یک موضعگیری صریح و شفاف از سوی سندیکای واحد در دفاع از مطالبات حق طلبانه معترضین در آمریکا نیست. چنین موضعی همزمان آب پاکی خواهد بود بر سر همه کسانی که خواب تبدیل جنبش کارگری ایران به ابزار دست خانه دمکراسی آمریکا را می بینند.

در صورتی که سندیکای واحد با سکوت خویش همچنان امکان مانور سیاسی در اختیار اسانلو قرار دهد، تردیدی در این باقی نخواهد ماند که در خود این سندیکا تمایل به تبدیل شدن به چماق "جامعه جهانی" نهفته است

باز هم درباره کار کمونیستی: گفتاری در زمینه سازمانیابی و سازماندهی