ایران ۱۲ روز با اسرائیل در حال جنگ بود. می‌شد و البته این یک جنگ نیابتی هم بود. طرف متجاوز جنگ، رژیم فاشیستی- صهیونیستی جعلی اسرائیل، فقط برای خودش نمی جنگید. سرنیزه تمام بلوک امپریالیستی غرب نیز بود. به همان نسبت نیز علاوه بر مشارکت فعال آمریکا و انگلیس و آلمان، از حمایت تام و تمام همه دول دمکراتیک غربی برخوردار بود. اسرائیل در واقع برای حتی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس نیز می جنگید، گرچه مصلحت ایجاب نمی کرد که این آشکارا نشان داده شود. این چیزی است که هر ناظر بی غل و غشی درباره این جنگ ۱۲ روزه خواهد گفت. و از جمله عجایب این روزها یکی هم مشاهده همین تیتر به عنوان سرمقاله ای در روزنامه شرق، یکی از اصلی ترین بلندگوهای جریان الیگارشیک ترانس آتلانتیکی ایرانی، است: به نیابت از اروپاییان و اعراب.
سرمقاله در روز چهارم تیر و به مقلم سید مصطفی هاشمی طبا منتشر شده است. نویسنده در توصیف جنایات «رژیم صهیونی» هیچ کوتاهی نمی کند. بسیار قاطع است و جایی برای سازش باقی نمی گذارد:
«اما این تجاوز را نه ساده‌لوحانه و نه خوش‌باورانه نباید نگاه کنیم. باید بازگشت کنیم به فلسفه وجودی اسرائیل و ایدئولوژی حاکم بر آن که روز به روز خود را عیان‌تر میکند و اگر روزی شیمون پرز و اسحاق رابین قیافه لیبرالیستی به خود می‌گرفتند، امروز به تدریج قیافه واقعی و نیات و روش‌های صهیونیستی آشکار می‌شود. کودکان را می‌کشند، چرا‌که در آینده سرباز ضد‌صهیونیستی خواهند شد. مادران را می‌کشند، چرا‌که سربازان را به دنیا می‌آورند و بیمارستان‌ها را تخریب می‌کنند، چرا‌که سربازان حماس -یعنی همه مردم غزه- را معالجه می‌کنند. برخلاف آنچه می‌گویند که اسرائیل از خود دفاع میکند و برای بقا می‌جنگد، اسرائیل به صراحت و روشنی بیان کرده و میکند که دولتی مهاجم و توسعه‌طلب است.»
جایی برای تردید باقی نمی ماند. از قرار شرق و سازندگی و دنیای اقتصاد هم وارد مبارزه ضدامپریالیستی می‌شوند. به‌ویژه این که نویسنده حتی پا از این هم فراتر گذاشته و رافائل گروسی را هم کارگزار اسرائیل معرفی میکند. او حتی می داند که اروپا هم از اسرائیل حمایت می کند. ماجرا باید روشن باشد. انگار تحولی عمیق در بورژوازی ایرانی واقع شده و ترانس آتلانتیکی دیروز با ۱۲ روز جنگ اسرائیل ضد ناتو شده است. و هنگامی که هنوز از حیرت این چرخش خلاص نشده اید، نویسنده شما را با چرخشی حیرت آورتر روبرو میکند. تازه می فهمید که چه اشتباهی کرده اید. درست در همان فرازی که از حمایت اروپائیان نام می برد ناگهان این فرضیه را به میان میکشد که اصلاً دشمن اصلی صهیونیستها اروپائی ها هستند نه خاورمیانه ای ها. حتی آن بمبهای اتمی را هم اسرائیل برای حمله به اروپا دارد نه برای حفظ سلطه اهریمنی خود و هم پالکی های اروپایی-آمریکایی اش بر خاورمیانه. کل این فراز داهیانه را بی کم و کاست باید خواند و بعد درباره نبوغ نویسنده اش حرف زد:
«امروز سران کشورهای اروپایی از اسرائیل حمایت می‌کنند و در برابر تجاوزات، جنایات و نسل‌کشی آنها حداکثر سکوت می‌کنند و نوعا از آنها حمایت می‌کنند، در‌حالی‌که از نظر صهیونیستها دشمن درجه اول آنها اروپاییان هستند که قرن‌ها به آزار و اذیت یهودیان پرداخته‌اند و میلیون‌ها یهودی را در کوره‌های آدم‌سوزی نابود کرده‌اند. کینه صهیونیستها از اروپاییان حسب تعالیم تورات و یهود هرگز زدوده نمی‌شود.
آنها در درجه نخست، خود را آماده می‌کنند تا توسعه‌طلبی اعلام‌شده خود را تحقق بخشند و آماده‌اند چنانچه اروپایی‌ها با این توسعه‌طلبی مخالفت کردند، سلاح‌های خود را به روی آنها بگشایند؛ والا چه نیازی به زرادخانه اتمی؟ مگر کشورهای اسلامی دارای چه امکانات نظامی هستند که نیاز به آن همه سلاح تهاجمی در انبارهای اسرائیل باشد؟ حتی به غیر از این، سرانجام انتقام خود را از اروپاییان و مسیحیان خواهند ستاند.»
متوجه هستید؟ اسرائیل قرار است با سلاح اتمی اش سراغ اروپاییان برود و انتقامش از مسیحیان را بگیرد. و بر همین اساس است که اوج تحلیل فرا می رسد. اوج باورنکردنی و حیرت انگیز تحلیل:
«امروز ایران علاوه بر دفاع از شرف و استقلال خود، در حقیقت به نیابت از اروپاییان و اعراب در مقابل اسرائیل ایستادگی و مقاومت میکند.»
و شما متوجه می شوید چه ساده لوح بودید که فکر می کردید اسرائیل به نیابت از اروپاییان به ایران حمله کرده است. چقدر سطحی بودید که فکر می کردید قطعنامه تصویب شده تروئیکای اروپایی در شورای حکام آزانس مقدمه سازی برای حمله به ایران بود و اظهارات صدراعظم آلمان که «اسرائیل با حمله به ایران دارد کثیف کاری برای ما را انجام می‌دهد» به‌معنی این بود که اسرائیل داشت کار آنها را هم راحت می کرد. البته درک این پیچیدگی حقیقتاً دشوار هم هست که علیرغم همه اینها این ایران بود که داشت به نیابت از اروپا و برای نجات اروپا می جنگید. نبوغی فراتر از حد متعارف برای فهم این واقعیت لازم بود و این نبوغ را الیگارشهای ترانس آتلانتیکی ایران دارند به نمایش می گذارند. استاد هاشمی طبا فقط یکی از آنان است. خط و خطوط بحثهایشان را نگاه کنید، همین سیر استدلالی را در همه می بینید. مشکل اروپاییان این است که خودشان این را تشخیص نمی دهند. کار بورژوای ایرانی، چه در رسانه و چه در جهان دیپلماسی، هم این است که آنها را با این حقایق روبرو کرده و متقاعد کند که ایران دوست آنان است و اسرائیل دشمن آنان:
«رهبران اروپا و اعراب این را باید به درستی درک کنند. خنثی‌سازی مصر، سوریه و اردن و ایجاد تسلط از طریق اقدامات نرم در بحرین و امارات و قراردادن جاپای محکم در این کشورها، مقدمه کار بعدی‌شان است. ... این کشورها قدم به راهی گذاشته‌اند که پایان آن تحت سیطره‌شدن توسط اسرائیل است و اینک رژیم اشغالگر، ایران را مانعی برای سلطه کامل خود بر منطقه خاورمیانه و حتی خاور نزدیک می‌داند و آنگاه است که اروپا نه از باب جبران خسارت هولوکاست و یهودی‌آزاری گذشته، بلکه به دلیل در معرض خطر بودن و ترس از اسرائیل، بدون قید و شرط تابع صهیونیستها خواهد بود.»
مانده است که سرداران دیپلماسی ایران کار ناتمام سرداران نظامی را به آخر برسانند و اروپا را در سمت درست تاریخ قرار دهند. اگر نه استاد می داند چه بر سر آنها خواهد آمد:
«اگر به نیات صهیونیستها شکی وجود دارد، این شعر ویلیام بلیک شاعر انگلیسی را که در قرن هجدهم میلادی سروده شده است، نگاه کنید تا واقعیت روشن شود. آیا آن قدم‌های دوران قدیم به کوه‌های سرسبز انگلستان خواهد رسید؟ آیا آن بره مقدس خداوند چراگاه‌های زیبای انگلستان را خواهد دید؟ آیا آن چهره الهی و مقدس بر تپه‌های ابرآلود مقابل‌مان خواهد تابید؟ آیا بیت‌المقدس در این شهر پر از کارخانه تاریک ساخته خواهد شد؟ کمان طلایی آتشینم را برایم بیاورید. تیرهای آرزوهایم را در اختیارم بگذارید. نیزه‌ام را برایم بیاورید: آه ای ابرها به کنار روید! ارابه جنگی آتشینم را برایم بیاورید. از جنگ ذهنی دست نخواهم کشید. حتی اگر شمشیرم در دستانم به خواب رود.
تا بتوانیم بیت‌المقدس را بسازیم. در سرزمین سبز و زیبای انگلستان.»
و اکنون که ایران ۱۲ روز به نیابت از انگلستان و آلمان و هلند و مابقی با اسرائیل جنگید، بر ما ایرانیان است که همت کنیم و مانع شویم که رژیم صهیونی کاخ باکینگهام را تخریب و به جای آن کنیسه بسازد. و البته که پیش شرط این کار متقاعد کردن اروپا است. پیش به سوی مذاکره، مذاکره و باز هم مذاکره.
بهمن شفیق
۷ تیر ۱۴۰۴
۲۸ ژوئن ۲۰۲۵
ادامه مطلب ..و