درباره اوضاع جهانی 13- سرنگونی در تایلند

نوشتۀ: فارین افیرز
Write a comment

قطب بندی سیاسی حاضر در تایلند هم مربوط به تکسین، و هم بدون ارتباط با او است. اوباعث تغییرات در تایلند نشد. بلکه او و حزبش با تشخیص تغییرات عظیم اقتصادی-اجتماعی، برروی آن سرمایه گذاری کردند، تغییراتی که رای دهندگان ده ها سال مشتاقانه درانتظارش بودند. دهقانان تازه شهرنشین شده قویأ از سیستم بیرحمانه آقا بالاسری پایتخت تایلند و ساکنانش، خسته شده بودند


توضیح: مقالۀ حاضر پیش از برگزاری انتخابات ماه فوریه در تایلند نوشته شده است. تحولات تایلند که در ماههای نوامبر و دسامبر سال قبل در صدر اخبار جهانی قرار داشتند، در ماههای اخیر تحت الشعاع وقایع اوکراین قرار گرفته و کمتر مورد توجه واقع شدند. وقایع تایلند اما بر بستر تحولاتی قرار دارند که در بخشهای دیگری از جهان نیز با تفاوتهائی واقع می شوند. نقطۀ مرکزی این جدال را تلاش الیت سنتی تایلند برای کسب مجدد قدرت از دست رفته تشکیل می دهد. قدرتی که این الیت از سال 2001 از دست داد و تاکنون علیرغم تشبثات گوناگون – از جمله یک کودتای نظامی – موفق به باز پس گرفتن دائمی آن نشده است.

مقالۀ حاضر تصویری از تحولات به دست می دهد که در عین حال که نمایانگر بخشی از واقعیات تایلند است، نشان دهندۀ سردرگمی نویسنده نیز هست. در حالی که تمام رسانه های جریان اصلی غرب در آغاز اعتراضات جانبداری خویش از معترضین را با تأکید بر "فساد" و "رشوه خواری" دولت به نمایش می گذاشتند، با ادامۀ اعتراضات خیابانی و مقاومت دولت و آشکار شدن هر چه بیشتر عدم امکان استقرار یک قدرت دست راستی نوچۀ بانک جهانی، سیاست این رسانه ها نیز بر کسب حداکثر امتیازات برای الیت سنتی قرار گرفت. امری که در نوشته نیز به چشم می خورد.

در رابطه با تحولات تایلند تأکید بر این لازم است که در طول قرن بیستم تایلند شاهد کودتاهای متعددی بود که در یکی از خونین ترین کودتاها در سال 1976، چپ سوسیالیست و کمونیست که در میان کارگران و دانشجویان ار نفوذ قابل توجهی برخوردار بود، به شکل خونینی سرکوب شد و از آن پس نتوانست نقش مستقلی ایفا کند. با روی کار آمدن تکسین شیناواترا بخشی از چپ تایلند تحت عنوان "جبهۀ متحد برای دمکراسی و بر علیه دیکتاتوری UDD" سیاست دفاع از دولت را برگزید و این سیاست هنوز هم ادامه دارد.

دربارۀ اقدامات دولتهای فراکسیون شیناواترا تأکید بر برخی از این اقدامات که منجر به برانگیختن مخالفت شدید الیت سنتی حاکم شده اند لازم است.

-          رفرم نظام بهداشتی در سال 2001، یعنی در اولین سال حکومت تکسین. این رفرمی بود که به اعتراف سازمانهای بین المللی وابسته به سازمان ملل یکی از بزرگترین و جاه طلبانه ترین رفرمهای بهداشتی در کل کشورهای در حال توسعه به حساب می آید. رفرم که به نام "برنامۀ 30 بات" معروف شده است، گسترش شبکۀ کلینیکها در سرتاسر مناطق محروم و ارائۀ خدمات کامل پزشکی به محرومان با پرداخت 30 بات (معادل 75 سنت آمریکائی) را در دستور کار قرار داد. هزینۀ این کلینیکها باید از محل مالیات سرانه تأمین می شد. نتایج این رفرم به شدت در بهبود وضع سلامت روستائیان و توده های فقیر شهری و کاهش مرگ و میر کودکان مؤثر واقع شد. (لینک برای اطلاعات بیشتر)

-          سوبسید وسیع محصولات کشاورزی از سال 2012، خرید برنج کشاورزان به قیمت ثابت و بالاتر از قیمت بازار. این رفرمی بود که به شدت با مخالفت بانک جهانی و صندوق بین المللی پول مواجه شد.

-          تقویت قدرت خرید مصرف کنندگان از طریق کمک برای خرید اتومبیل و تخفیفهای مالیاتی برای ساختن منازل.

-          توزیع رایگان کامپیوترهای تابلت در میان کودکان مدارس. در سال 2012 بیش از 850 هزار تابلت در میان کودکان به رایگان توزیع شد.(لینک)

-          از آغاز سال 2013 برقراری حداقل دستمزدی معادل 7.50 یورو در روز. به عنوان مقایسه، سطح دستمزد روزانه در کامبوج معادل 1.26 یورو است.

این اقدامات مانع از آن نشد که اتحادیه های دست راستی مناطق جنوبی تایلند که در پیوند با سالیداریتی سنتر قرار دارند، کارگران این مناطق را به مخالفت با دولت فرا نخوانند. (لینک) گزارشاتی مبنی بر به قتل رسیدن تنی چند از کارگران در اعتراضات نیز منتشر شده است.

از جمله زمینه های اعتراضات که در نوشته به آن اشاره نشده است، به سیاست خصوصی سازی صنایع و شرکتهای بزرگ دولتی نیز باید اشاره نمود که به طور مستقیمی منافع الیت سنتی کنترل کنندۀ این بنگاهها را مورد حمله قرار می داد.

هیأت برگزاری کنفرانس

درباره اوضاع جهانی 13- سرنگونی در تایلند

نامه ای از بانکوک

نوشته دانکن مک کارگو

ترجمه: نوید پایور

دانکن مک کارگو Duncan McCargo پرفسور علوم سیاسی در دانشگاه لیدز، و محقق ارشد در دانشگاه کلمبیا است. آخرین نوشته او،"پاره کردن یک سرزمین: اسلام و قانونیت در جنوب تایلند"، است.

منبع: فارین افیرز

http://www.foreignaffairs.com/features/letters-from/thai-takedown

تایلند به اقتصادی دینامیک ، جاذبه های توریستی، لبخند های گرم، و واقع گرایی، شناخته می شود. اما امروز مشکل می توان در این باره چنین گفت. در گردشی که اخیرأ در نزدیکی میدان سیام، محلی که مرکز نمونه خرید و تفریح در بانکوک است، داشتم زن شیک پوشی را دیدم که شادمانانه مشغول خراب کردن باقی مانده نشان پلیس ملی تایلند در مقابل مقر آن بود. در خود میدان تصویر سخنرانانی که مشغول تبلیغ دشمنی با دولت بودند برروی صفحه تعداد بیشماری تلویزیون های مسطح نمایان بود. سطل های آشغال با تصاویر نخست وزیر رسمی ینگلاک شیناواترا و برادر او نخست وزیر قبلی تکسین شیناواترا پوشیده شده بود. اینها، تنها نشانه هایی قابل رویت از تنش سیاسی طولانی بود که در ماه نوامبر بروی صحنه آمد.

قبل از سال 2001 نخست وزیران تایلند در زمانهای قابل پیش بینی روی کار می آمدند و بر کنار می شدند. آنها می توانستند بوسیله رای دهندگان شهرستانها انتخاب شده باشند، اما براحتی بوسیله نخبگان بانکوک شامل ارتشیان، بوروکراتها، و شبکه ای شامل اطرافیان سلطنت و صاحبان سرمایه بر کنار میشدند. این روش خوشآیند نخبگان بود ورأی دهندگان شهرستانی قادر به اتحاد برای حمایت از منافع خود نبودند و مکررأ با شکست مواجه می شدند. اما همه چیز با ظاهر شدن تکسین شیناواترا یک میلیاردر ارتباطات مخابراتی، تغییر کرد.

تکسین مورد حمایت در استان شمالی چیانگ مای مرکز فرهنگی تایلند قرار گرفت. او قبل از این که به این ثروت هنگفت برسد، یک افسر پلیس بود. او زود تر از هر سیاست مدار تایلندی دریافت که چگونه پیام خود را به قالب در خواست های رای دهندگان در آورد. او اولین کسی بود که شکل مدرن رای گیری و تکنیک های تبلیغی را بکار گرفت و یکی از اولین کسانی بود که تشخیص داد کلید موفقیت در انتخابات بدست آوردن رأی در قسمت پر جمعیت شمال و شمال شرقی، جایی که محل زندگی بخشی از جامعۀ تایلند با سریع ترین نرخ رشد بود: روستائیان مهاجر به شهرها.

گرچه روستائیان در شهرکهای خود برای رای دادن ثبت نام میکردند، هم زمان بیشتر وقت خود را صرف کار در حول و حوش بخشهای صنعتی و سرویس های خدماتی بانکوک می کردند. همزمان مناطق روستائی تایلند به سرعت در حال شهری شدن بودند.مناطق روستائی به شهرها بدل می شدند و شهرها روستائی می شدند.

تکسین در یافت که دهقانان تازه شهر نشین شده در جایی که می توانند از کارگران ارزان برمه ای و کامبوجی استفاده کنند، دیگر خود مایل به کار کردن در مزارعه برنج خود نیستند. بجای آن، آرزو می کردند  بچه های خود را به دانشگاه بفرستند و آماده بودند که برای این کار مشقت انجام چند شغل را بعهده بگیرند. بر طبق همین، او تصمیم گرفت رآی آنان را عملأ با بیمه مجانی، وام های مدت دار، و کمک های توسعه محلات، بدست آورد. در نتیجه احزاب هوادار تکسین پیروزی قاطعانه ای در تمام انتخابات تایلند در یک دهه گذشته در 2001 ، 2005، 2006 ، 2007، و 2011 بدست آوردند.

نخبگان قدیمی موفقیت او را برسمیت نشناختند. در اوایل 2006 تکسین با اتهامات متعددی شامل فساد و نقض حقوق بشر در دولتش مواجه شد. تعدادی از متحدان قبلی اش مخالف او شدند، و با فرستادن زرد پوشان معترض به دولت او به خیابان، به دفاع از سلطنت که طرفداران آن عروج تکسین را تهدیدی برای آن می شمردند، دست زدند. ( رنگ زرد در تایلند مورد احترام و استفاده سلطنت است) این حوادث که بشکل نسبتأ آرامی برگزارمیشد، به طرف حوادثی گیج کننده شامل زنجیره ای از نمایشات رنگارنگ سیاسی، انتخابات، دخالت قوه قضائیه و توطئه های نظامی، تابه حال، شده است.

تکسین در سپتامبر 2006 زمانی که در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک بود، بوسیله کودتا سرنگون شد. دادگاه حزب او را منحله اعلام کرد و به همراه متحدان اصلی اش به مدت 5 سال از احراز مقام رسمی محروم کرد. اما رفتار بیشتر رأی دهندگان به هیچ عنوان تغییری نکرد: بصورتی که یک ورژن دیگری از حزب تکسین به راحتی در اولین انتخابات بعد از کودتا به پیروزی رسید و سمک ساندراواهی (samak Sundaravej) را بقدرت رساند. پس از آن  دادگاه قانون اساسی اورا بنا بر اتهامات بی اساسی مبنی بر اجرای غیر قانونی شوهای آشپزی تلویزیونی، از کار بر کنار کرد. دادگاه یک بار دیگر حزب تکسین را منحله اعلام کرد اما این بار حزب اپوزیسیون دمکرات که در سال 2007 انتخابات سراسری را باخته بود دولت را تشکیل داد. معترضان پیراهن قرمزپوش هوادار حزب تکسین قسمتی از مرکز بانکوک را از مارس 2010 به اشغال خود در آوردند که با یورش نظامیان، به کشته شدن بیش از 90 نفر انجامید.

تنش بین نیرو های موافق و مخالف تکسین بدنبال انتخابات جولای 2011 فروکش کرد، جائی که خواهر جوانتر تکسین، ینگلاک شیناواترا به نخست وزیری انتخاب شد.  واقع گرایی و  لحن آرام ینگلاک که با قول همکاری دوجانبه همراه بود مخالفان اورا متعجب کرد. او نشان داد که می تواند با هردوی مخالفان قدیمی تکسین، سلطنت و ارتش – در قالب واگذاری پست وزاردت دفاع به آن-  کار کند. زیر نظر او مخالفان به این توافق رسیدند که تازمانی که او کاری به مسائل حساس مثل تهدید سلطنت و تغییر در بودجه ارتش نداشته باشد می تواند در سمت خود بماند. ویک شرط روشن دیگر این بود که تکسین که اینک در دوبی زندگی می کرد به تایلند بر نگردد. این توافق بین ینگلاک و مراکز دیگر قدرت عمومی نشد، واز چشم اپوزیسیون حزب دمکرات و پیراهن زرد و قرمزها مخفی نگهداشته شد.

تا اواخر 2013 بنظر می رسید همه چیز به خوبی پیش می رود. حد اقل در ظاهر تایلند داشت به وضع طبیعی بر می گشت. اما دو اتفاق همه چیز را به هم زد. یکم، ینگلاک اولین اشتباه محاسبه سیاسی خود را مرتکب شد. در نیمه های شب اول نوامبر تعدادی از اعضای حزب اولایحه مفصلی را به تصویب پارلمان رساندند، مبنی بر بخشودگی سیاسی و اتهامات مربوطه، که بین 2004 و 2013 اتفاق افتاده بود. لایحه ای که نه نتها به وسیله حزب دمکرات بلکه بوسیله هواداران خود دولت رد شده بود. لایحه ای که راه را برای بازگشت تکسین به تایلند باز می کرد. قبل از این اتفاق ینگلاک که بنظر زن مستقلی می رسید و خودش را از دنبال کردن عفو سیاسی تکسین دورنگه می داشت. اما عفو سیاسی به این تصور انجامید که او نهایتا به برادرش وابسته است. هرچند که ینگلاک فورأ لایحه را باطل کرد اما دیگر اطمینان به او از بین رفته بود.

دوم، مخالفان تکسین با تشخیص این که نمی توانند در انتخابات پیروز شوند بفکر تغییراستراتژی خود افتادند. در حالی که نخست وزیر اسبق حزب دمکرات چوان لیپکای Chuan Leekpaiدر دهه 1990 کمپینهای خودرا با شعار "من به سیستم پارلمانی اعتقاد دارم" به پیش می برد، در دسامبر 2013، تمام اعضای پارلمان عضو حزبش به خیابان آمدند و شیوه اعتراضات خیابانی که همیشه بر علیه آن موعظه می کردند را در پیش گرفتند. معاون نخست وزیرسابق ستاپ تویکوسابان Suthep Theuksuban به رهبری اتحاد جدید مخالفان تکسین، بنام کمیته دمکراتیک رفرم مردمPDRC) ) شامل پیراهن زردها، انتخاب شد. PDRCفورأ به سازمان دادن تجمعات بزرگ در مرکز بانکوک پرداخت، بیشتر افراد حامیانش از طبقه متوسط شهری بودند. بر طبق یک موسسه آمار آسیایی، نزدیک به دو سوم تظاهرات کنندگان در آمدی معادل بیش از 1000 دلاردر ماه داشتند که طبق استاندارد های تایلند، در آمد خوبی محسوب می شود.

قطب بندی سیاسی حاضر در تایلند هم مربوط به تکسین، و هم بدون ارتباط با او است. اوباعث تغییرات در تایلند نشد. بلکه او و حزبش با تشخیص تغییرات عظیم اقتصادی-اجتماعی، برروی آن سرمایه گذاری کردند، تغییراتی که رای دهندگان ده ها سال مشتاقانه درانتظارش بودند. دهقانان تازه شهرنشین شده قویأ از سیستم بیرحمانه آقا بالاسری پایتخت تایلند و ساکنانش، خسته شده بودند.PDRC مرتب تآکید می کرد که تکسین ملیونها بی سواد و دهقانان ساده را بنفع خودش با گول زدن پنج بار به پای صندوق های رآی آورده است. احزاب هواداران تکسین درست مثل تمام احزاب تایلند بدون تردید پول زیادی برای برنده شدن در انتخابات خرج کرده اند، اما پیروزی در انتخاباتی به این بزرگی را نمی توان با پول خرید.  ازتکسین چه خوشتان بیاید چه نیاید، او یکی از محبوب ترین سیاستمداران تاکنونی تایلند است.

امروزPDRC  خواهان رفرم و پایان فساد است. اما حزب دمکرات در دو دهه قبل مرتبأ مخالف هر گونه رفرم سیاسی بوده است: قانون اساسی مردمی در 1997 تنها پس از این که چوان لیکپای رهبر حزب از قدرت بر کنار شد، توانست با اکثریت قاطع به تصویب برسد. وفراخوان ناروشن اخیر برای تشکیل مجلس که از میان گروه های شغلی مختلف توسط ستاپ تویکوسابان فرا خوانده شد، بیشتر شبیه بازگشت به اقتدارگرائی است تا یک پروسه رفرم دمکراتیک. و مهمتراینکه وانمود کردن ستاپ بعنوان کسی که او اکنون رهبر مبارزه با فساد است، یک دورویی کامل است: در 1995 بعد از این که در نظارت بر اجرای اصلاحات ارضی، یاران حزبی اش زمین هایی در ایالت پوکه  Phuket در یافت کردند، زمین هایی که برای کشاورزان کم درآمد در نظر گرفته شده بود، دولتش سرنگون شد. هر چند که او منکر هر گونه عمل خلافی است.

ینگلاک در پاسخ به تظاهر کننده گان خواهان یک انتخابات فوری در 2 فوریه شد. حزب دمکرات آنرا بایکوت کرد که ممکن است رأی گیری دوباره به عقب بیفتد. تظاهر کننده گان هم اکنون رأی گیری ابتدایی را در26 ژانویه مختل کرده اند. ویک رهبر تظاهرات در بانکوک بضرب کلوله کشته شده است، دهمین نفری که با شروع دوباره تظاهرات از دسامبر کشته شده است.

تحت این شرایط بدون توافق بین فراکسیونهای رقیب، انتخابات نتیجه اندکی خواهد داشت. تمامشان باید بپذیرند که انتخابات و رفرم لازم اند اما کودتا و هر گونه خشونت غیر لازم. اما همچنین که قانون و مقررات زیر پا گذاشته شود، چنین توافقی دور از دسترس بنظر می رسد. ارتش که ابتدأ نقش اصلی را در بقدرت رساندن ینگلاک به نخست وزیری داشت، چنین بنظر می رسد که نقش میانجی را بعهده بگیرد. ژنرال های تایلند تمایلی به اجرای کودتا ندارند، چرا که آنهارا مثل میله های برق گیر در برابر اعتراضات روستاها قرار خواهد داد، آنها اول سعی خواهند کرد راه میانه ای پیدا کنند، حزب ینگلاک را با اجبار به امضاء یک پروسه رفرم سیاسی صادقانه با واگذاری امتیازاتی با حفظ آبرو وادارند، تا به PDRC اجازه دهد که به اعتراضات خود خاتمه دهد.

اگر پرتاب ضربات بیشتری به طرف ینگلاک باعث خشنودی طبقه متوسط سرخورده بانکوک بشود، اما اینها حرکتهای آن بخش از مردم اند که هنوز منکر این واقعیت سیاسی اند که روستائیان شهرنشین شده آینده کشوراند و آنها بهیچ وجه از بین نخواهند رفت. تکسین یک چهره عمیقأ مسئله ساز است، اما تعدادی از چهره های رهبران مخالف او نیز همینطورند. بهتر است بجای انتقام و تسویه حساب، معترضان، قبل از اینکه خشونت جانهای بیشتری را بگیرد و به درگیری وسیع تری در خیابان های بانکوک بینجامد، به توافقی برسند. 

Write comments...
or post as a guest
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Be the first to comment.

کنفرانس مؤسس

  • 50 سال مبارزه بر سر مارکسیسم 1932-1883 (قسمت سوم)
    از موضع تئوری مارکسیستیِ بحران و فروپاشی، این امر از ابتدا از نظر گروسمن مسلم است که برای پرولتاریا انتظار تقدیرگرایانه فروپاشیِ خود به خود ، بدون آن که فعالانه در آن دخالت کند؛ قابل طرح نیست. رژیم های کهنه…
  • حزب پرولتاریا
    حزب وظایف خود را تنها به شرطی می تواند ایفا کند که خود تجسم نظم و سازمان باشد، وقتی که خود بخش سازمانیابی شدۀ پرولتاریا باشد. در غیر این صورت نمی تواند ادعایی برای به دست گرفتن رهبری توده های…
  • اتحادیه ها و شوراها
    رابطۀ بین اتحادیه و شورا باید به موقعیتی منجر شود که غلبه بر قانونمندی و [سازماندهی] تعرض طبقۀ کارگر در مساعدترین لحظه را برای این طبقه امکانپذیر سازد. در لحظه ای که طبقۀ کارگر به آن حداقلی از تدارکات لازم…
  • دربارۀ اوضاع جهانی - 14: یک پیمان تجاری ارزشمند
    یک رویکرد مشترک EU-US می تواند بر تجارت در سراسر جهان تأثیر گذار باشد. روشی که استانداردها، از جمله مقررات سلامتی و بهداشتی و صدور مجوز صادرات در بازارهای دیگر را نیز تسهیل میکند. به خصوص مناطقی که هنوز تحت…
  • 50 سال مبارزه بر سر مارکسیسم 1932-1883 (قسمت دوم)
    همان طور که رزا لوکزامبورگ تاکید نموده است، "فروپاشی جامعه بورژوایی، سنگ بنای سوسیالیسم علمی است". اهمیت بزرگ تاریخی کتاب رزالوکزامبورگ در این جاست: که او در تقابلی آگاهانه با تلاش انحرافی نئو هارمونیست ها، به اندیشه ی بنیادین "کاپیتال"…

صد سال پس از انقلاب اکتبر

کنفرانس اول

هنر و ادبیات

ادامه...

صدا و تصویر