توضیح: گزارشی که ملاحظه می کنید در زمینه نقش سازمانهای غیر دولتی در مداخلات نظامی ارتش آلمان در نقاظ مختلف دنیاست. این گزارش منحصرا به سازمانهای خیریه و امدادرسانی و توسعه در آلمان می پردازد. دستیابی به چنین نوع گزارشاتی در رابطه با کشورهای دیگر نیز نباید چندان دشوار باشد.

هیأت برگزاری کنفرانس

درباره اوضاع جهانی – 7: ان جی او ها، شرکای ارتش آلمان

از: جرمن فارین پالیسی

17.09.2013

ترجمه از تحریریۀ امید

کار ارتش آلمان راحت تر خواهد بود، اگر که قادر باشد در مداخلات آینده روی حمایت سازمانهای خیریه و توسعه تکیه کند. این نتیجه گیری از اظهارات ایراد شده توسط مدیر انجمن کمک رسانی آلمان که - به عنوان اولین مورد در نوع خود – چند سال پیش همکاری رسمی را با نیروهای مسلح آلمان در مناطق عملیاتی آن ها آغاز کرد، حاصل می شود. برطبق این اظهارات مقاومت در برابر همکاری "غیرنظامی- نظامی" به طور قابل توجهی کاهش یافته است. به طور مثال این را می توان در "توصیه ای" مشاهده کرد که در آوریل گذشته توسط مرکز هماهنگی "ان.جی.او" های آلمانی توسعه "(VENRO)" ارائه شد و در آن به لزوم تغییر جهت به نفع همکاری با نیروهای مسلح آلمان اشاره داشت. براساس این گزارش، تبادل بین ارتش آلمان و نهادهای خیریه و توسعه اهمیت دارد، حتی اگر برای جلوگیری از به خطر افتادن مددکاران انجام اقدامات احتیاطی- امنیتی خاصی الزامی باشد. تحت هیچ شرایطی نباید این مددکاران [اعضایِNGO ها]، "به عنوان" شرکای نیروهای مسلح معرفی شوند. شدت گیری این همکاری "غیرنظامی- نظامی" در حال حاضر در ارتباط با خواسته ی سیاست گذاران نظامی آلمان صورت می گیرد.

وابستگی متقابل به همدیگر

الکه هوف، سخنگوی گروه پارلمانی سیاست نظامیِ حزب لیبرال آلمان(FDP [این مقاله در زمانی به نگارش درآمده است که حزب لیبرال هنوز در پارلمان حضور داشت - مترجم])، درخواست کرده است که نهادهای کمک رسانی و توسعه ای که در مناطق عملیاتی نیروهای مسلح فعال هستند، همکاری تنگاتنگ تری با ارتش آلمان داشته باشند. هوف در مقاله ای در نشریه ی "سیاست بین المللی" می نویسد: "در یک برنامه مبارزه با معارضان، نیروهای مسلح و نهادهای غیر نظامی ناگزیر به یکدیگر وابسته اند؛ بدون درک متقابل و حوزه های مشترک فعالیت(...) منابع مهم تلف خواهند شد." بنابر این ناتو باید توجه بیشتری به همکاری "غیرنظامی- نظامی" مبذول دارد.(1) این توصیه ها به مزیت نظامی ای که  سازمانهای خیریه می توانند از طریق فعالیتشان فراهم کنند؛ توجه دارد. از مزایای تبلیغی از سر گرفتن فعالیتها گرفته تا گردآوری اطلاعات مهم و استراتژیکی که همکاران سازمانهای خیریه از طریق تماسهایشان با اهالی به دست می آورند. (2)( گزارش جرمن فارین پالیسی)

غیر رسمی و پراگماتیک

سوزانا لیپوواک، مدیر سازمان خیریه بین المللی حمایت از کودکان به نام KinderBerg، چشم انداز افزایش این همکاری را خیلی روشن تر از چند سال پیش می بیند. KinderBerg هم اکنون با ارتش آلمان در کوزوو همکاری دارد. لیپوواک توضیح می دهد: وقتی آدم، آن جا فعاله و بین آلمانی ها رفت و آمد می کنه، در کار برپا کردن کمپ، خوب با همدیگه صحبت می کنیم." ما همیشه به طور روتین در زمینه لجستیک و پزشکی همکاری عملی و غیر رسمی داشته ایم"، سوزانا لیپوواک گزارش می دهد: با وجود این در دسامبر 2006 برای اولین بار "این همکاری پوشش رسمی" پیدا کرد زمانیکه KinderBerg در همکاری نزدیک با ارتش آلمان موافقت نمود، تا در منطقه عملیاتی نیروهای مسلح آلمان، برای حدود 120000 روز- بیمار کمک های پزشکی فراهم کند. وزارت امور خارجه آلمان در مجموع مبلغ 1.3  میلیون یورو را تقبل کرد. در آن هنگام KinderBerg به شدت در پانلهای مباحثات در سراسر آلمان مورد انتقاد قرار گرفت."(3)

غیر قابل تشخیص

نمونه هایی از دلایل را می توان از تعدادی از گزارش های رسانه ها جمع آوری کرد. در تابستان سال 2009 ژورنال نیمه رسمی " پارلمان" گزارش داد که دفتر ایمنیِ NGO ی افغان گلایه کرده است که " تشخیص تمایز بین فعالیت های نظامی و غیر نظامی دیگر ممکن نیست." این مسئله آن قدر شدت گرفته است که شورشیان، نیروهای کمک رسان را به عنوان نیروهای دشمن تلقی می کنند." بنا بر گزارشات: "به تسهیلات غیر نظامی مثل مدرسه ها و بیمارستان ها مکررا حمله می شود". "اخیرا در حمله ای در شرق افغانستان سومین مددکار "ان.جی.او." ی" آگرو اکشن آلمان" کشته شد و سه نفر دیگر زخمی شدند." یک مددکار این سازمان اظهار می دارد؛ "از تماس با سربازان شدیدا اجتناب می شود، مثل طاعون". "هر تماسی مقبولیت ما توسط جامعه و جان همکاران ما را به خطر می اندازد".(4) "در حقیقت شایعات متعددی بدین مضمون وجود دارد که؛ اعضای سازمانهای خیریه، اطلاعات را به نیروهای نظامی منتقل کرده و از حملات قریب الوقوع هوایی مطلع بوده اند." همان طور که می توان تصور نمود، عواقب این امر برای این مددکاران فاجعه بار است.

عاقلانه و مبتنی بر حس همکاری

با وجود این بر طبق گفته های لیپوواک، لحن مباحثات  آشکارا تغییر کرده است. در حالی که چند سال پیش همکاریشان با ارتش آلمان به شدت مورد انتقاد قرار گرفته بود، روابط اکنون "عاقلانه و مبتنی بر حفظ روابط همکاری متقابل است". لیپوواک به گزارشی اشاره می کند که به وسیله مرکز هماهنگی NGOهایِ آلمانی توسعه(VENRO) در آوریل منتشر شد "که در آن بخش بزرگی مربوط به دستورالعملهای داخلی تجارب همکاری  غیرنظامی- نظامیِ انجمن ما در سال 2005 بوده است."(5)

مدام در گفتگو

این حقیقت دارد که گزارش VENRO به وضوح، همکاری بین نیروهای نظامی و سازمان های خیریه و توسعه را آشکار می کند که در مقدمه گزارش به "مشارکت وسیع و رو به افزایش آنان در مناطق بحرانی" اشاره می شود؛ حتی  در جاهایی که ارتش آلمان(...) در حال عملیات است"؛ بیانی که البته کوچک نمائی از افزایش سریع تعداد مداخلات برون مرزی آلمان در دهه گذشته است. در این گزارش به سربازان و کمک رسانان "به عنوان بازیگران دولتی دولتی- نظامی که در منطقه واحدی در حال عملیات هستند" اشاره شده است. بنابر این بر طبق این گزارش "گفتگوی مداوم بین این بازیگران در آلمان مطلوب است. "یک تبادل اطلاعات و تجربه" نیز در این مورد مفید می باشد." با این وجود ارتش آلمان متوجه این امر هست که سازمان های خیریه وتوسعه،" به خاطر اصول هویتی شان محدودیت هایی در مورد آشکار شدن اطلاعات مربوط به امنیتشان دارند." با این همه این کمک رسانان باید "بیشترین میزان شفافیت را در رابطه با فعالیت های پروژه ای شان ایجاد کنند، مادام که این امر همکاران و یا هدف جمعی شان را به خطر نیانداخته است."(6)

هرگز به عنوان همکار معرفی نشوند

این گزارش یک سری از اقدامات امنیتی را برای برطرف کردن این ظن که سازمان های خیریه و توسعه برای نیروهای نظامی اطلاعات جمع آوری می کنند، پیشنهاد می دهد. تبادل اطلاعات بایستی از طریق سفارت صورت بگیرد تا تماس بین غیرنظامیان و نظامیان لو نرود. در غیر این صورت تماس باید در مکانی انجام شود "که  تصور استقلال [فرد یا نهاد]  امدادگر خدشه دار نشود." آن گزارش توضیح می دهد که: "باید یک بررسی دقیق از خطرات، حتی قبل از تماس ها و مکالمات غیر رسمی صورت گیرد".  این سازمانهای خیریه "به هیچ وجه نباید در عرصه ی ارتباطات به عنوان شریک یا تقویت کننده ارتش آلمان یا چیزی شبیه به آن معرفی شوند." این مسئله به طور اساسی به پنهان کاری در امر انتقال اطلاعات پایه ای و حساس کمک خواهد کرد. این مددکاران [وابسته به NGO  ها] باید قادر به انجام فعالیت های غیر نظامی- نظامی باشند، بدون آن که به خطر بیفتند. یک برنامه به راستی گمراه کننده دراز مدت.

دیگر خنثی نیست

این گزارش تحت نظارت مشترک VENRO، وزارتخانه های دفاع، توسعه و امور خارجه آلمان نوشته شده و حداکثر طی دو سال مورد ارزیابی قرار می گیرد. این مقاله در آوریل گذشته منتشر شد. زمانی که دولت آلمان از طریق مددکاران سازمانهای خیریه، جذب نیرو برای درگیر شدن در فعالیت های پارتیزانی در مناطق تحت کنترل شورشیان در سوریه را آغاز کرد. (جرمن فارین پالیسی گزارش داد(8)) این فقط یک مثال دیگر از نیروهایی است که رسما به بی طرفی سوگند خورده اند، اما به اهداف سیاست خارجی آلما ن متعهدند.

لینک مطلب:

*) http://german-foreign-policy.com/en/fulltext/58680

1)       الکه هوف: درس هایی از جنگ طولانی. چه کارهای بهتری می توانیم در افغانستان انجام دهیم؟

Internationale Politik Nr. 5, September/Oktober 2013

2) see also Von Helfern zu Kollaborateuren, Rezension: Der Afghanistan-Code (Marc Thörner) and Im Keim ersticken (II)

3)       "موقعیت زنان به مراتب بهتر است." آن چه که در افغانستان در خطر است. مصاحبه با سوزانا لیپوواک

Internationale Politik Nr. 5, September/Oktober 2013

4)       جرومی شولت: آیا سربازان می توانند پل بسازند؟   Das Parlament Nr. 34/35, 20.08.200

5)       "موقعیت زنان به مراتب بهتر است." آن چه که در افغانستان در خطر است. مصاحبه با سوزانا لیپوواک

Internationale Politik Nr. 5, September/Oktober 2013

6)و7) پیشنهاد برای فعالیت متقابل بین VENRO و نیروهای مسلح آلمان  8. April 2013

8)see also In Rebel Territory (IV)