ولادیمیر ایلیچ لنین

 1.

رفیق مولوتوف؛

تقاضا می کنم که پیشنهاد زیر به نشست پلنوم کمیته مرکزی ارائه شود.

به نظر من خیلی مهم است که دوره‌ی آزمایشی برای اعضای جدید حزب طولانی تر شود. زینوویف پیشنهاد می کند که دوره‌ی آزمایشی برای کارگران باید 6 ماه و برای سایر گروه ها 12 ماه باشد. من یک دوره‌ی 6 ماهه را تنها برای آن دسته از کارگرانی پیشنهاد می کنم که عملاً سابقه کاری شان در شرکت های بزرگ صنعتی کمتر از 10 سال نباشد. یک دوره 18 ماهه باید برای تمامی کارگران دیگر، 2 سال برای دهقانان و اعضای ارتش سرخ و 3 سال برای سایر گروه ها تعیین شود. استثنائات در موارد خاص به شرط موافقت مشترک کمیته مرکزی و کمیته کنترل مرکزی، مجاز است.

به نظر من موافقت با دوره های کوتاه آزمایشی که زینوویف پیشنهاد داده است بسیار خطرناک خواهد بود. بدون شک ما [در این حالت] دائما افرادی را کارگر به شمار می آوریم که کمترین تجربه‌ی واقعی از کار در صنعت بزرگ-مقیاس را نداشته اند. می توان مورد به مورد خرده بورژواهایی را نام برد که به طور تصادفی و فقط برای مدت زمان کوتاهی کارگر شده‌اند و به عنوان کارگران طبقه بندی می شوند. تمامی اعضای مرد رند گارد سفید به ضرس قاطع بر این واقعیت حساب باز کرده اند که خصلت پرولتری منتسب به حزب ما، ذره ای در مقابل عناصر خرده مالکی که به سرعت نیز بر حزب مسلط می شوند، مصون نیست. با توجه به روش های منسوخ و غیرنظام مندی که بر تشکیلات ما حاکم است، دوره های کوتاه آزمایشی عملا به این معنی خواهد بود که هیچ آزمون واقعی در کار نیست تا تعیین کند که آیا واقعا داوطلبان، کمونیست های کم یا بیش آزموده شده ای هستند یا خیر. اگر ما 300 الی 400 هزار عضو حزب داشته باشیم، حتی این رقم هم بسیار بالا است، [در این صورت] به معنی واقعی کلمه همه‌ی شواهد حاکی از آن است که سطح آموزش اعضای فعلی حزب، کفایت نمی کند. به همین دلیل است که من به شدت بر دوره های آزمایشی طولانی تر و صدور بخشنامه به دفتر سازماندهی اصرار می کنم که قوانینی را تدوین و به طور دقیق اعمال کند تا دوره های آزمایشی به یک آزمون جدی بدل شود نه یک تشریفات بیهوده.

به نظرم این موضوع باید با دقت خاصی در کنگره مورد بحث قرار گیرد.

لنین

24 مارس 1922

۲

رفیق مولوتوف؛

لطفا قبل از اینکه مسئله‌ی شرایط پذیرش اعضای جدید حزب در کنگره مطرح شود، این [نامه] را به تمامی اعضای کمیته‌ی مرکزی بدهید تا آن را بخوانند.

با اعلام تصمیم نشست پلنوم 25 مارس در مورد دوره های آزمایشی برای اعضای حزب، مایلم این تصمیم را در کنگره به چالش بکشم. از آنجایی که نگرانم احتمالا نتوانم در کنگره صحبت کنم، بنابراین تقاضا می کنم تا نظر من خوانده شود.

شکی نیست که اگر بر اساس [نظر] اکثریت اعضای فعلی قضاوت کنیم، حزب ما به اندازه‌ی کافی پرولتری نیست. فکر نمی کنم کسی بتواند این [موضوع] را به چالش بکشد، یک نگاه صرف به آمار، آن را تأیید خواهد کرد. از زمان جنگ به این سو، کارگران صنعتی روسیه بسیار کمتر از قبل پرولتری شده اند، زیرا در طول جنگ همه‌ی کسانی که می خواستند از زیر بار خدمت نظامی شانه خالی کنند، در کارخانه ها مشغول به کار شدند. همه از این امر اطلاع دارند. از سوی دیگر، به همان اندازه شکی نیست که در مجموع (اگر سطح اکثریت قاطع اعضای حزب را در نظر بگیریم)، حزب ما-مخصوصا با توجه به برتری چشمگیر دهقانان که به سرعت در حال آگاه شدن به سیاست مستقل طبقاتی هستند-از حیث سیاسی کمتر از آنچه برای رهبری واقعی پرولتاریا در شرایط دشوار کنونی ضروری به شمار می رود، آموزش دیده است. مضاف بر این، باید در نظر داشت که وسوسه‌ی پیوستن به حزب حاکم در زمان حاضر، بسیار زیاد است. کافی است تمام تولیدات ادبی نویسندگان Smena Vek¹ را به خاطر آوریم تا متوجه شویم آنر دسته از افرادی که از موفقیت های سیاسی بلشویک ها از خود بی خود شده اند، نسبت به هر آنچه پرولتری به شمار می آید، بیگانه اند. اگر کنفرانس جنوا² موفقیت های سیاسی بیشتری برای ما به بار آورد، تلاش های عناصر خرده بورژوا و عناصری که علنا با هر آنچه پرولتری است دشمنی دارند، برای نفوذ به حزب به شدت افزایش پیدا خواهد کرد. شش ماه دوره‌ی آزمایشی برای کارگران به هیچ وجه از این فشار نمی کاهد، زیرا این ساده ترین کار دنیاست برای هر کسی که واجد شرایط این دوره‌ی آزمایشی کوتاه با روش های متقلبانه شود، به همین خاطر در شرایط کنونی پیوستن بسیاری از عناصر روشنفکر و نیمه روشنفکر به صف کارگران اصلا دشوار نیست.

من با ذکر همه این موارد به این نتیجه می رسم که ما باید دوره های آزمایشی بسیار طولانی تری را برگزار کنیم و این عقیده با این واقعیت مسجل می شود که گارد سفید مسلما روی ترکیب غیر پرولتری اعضای حزب ما حساب می کند. اگر ما با یک دوره‌ی شش ماهه برای کارگران موافقت کنیم، در اینصورت باید بدون استثنا، نه به منظور فریب دادن خودمان یا دیگران، اصطلاح "کارگر" را طوری تعریف کنیم تا فقط کسانی را شامل شود که ذهنیت پرولتری را از خود شرایط زندگی شان کسب کرده اند. اما این غیر ممکن است مگر اینکه افرادی سال های زیادی در یک کارخانه کار کرده باشند، البته نه با انگیزه های پنهان، بلکه به دلیل شرایط عمومی زندگی اقتصادی و اجتماعی خود.

اگر چشمان خود را به روی واقعیت نبندیم باید قبول کنیم که سیاست پرولتاریایی حزب در حال حاضر به واسطه‌ی خصوصیات اعضای آن تعیین نمی شود، بلکه به وسیله‌ی اعتبار بی نظیر و یکپارچه‌ی گروه کوچکی است که می توان آن را گارد قدیمی حزب نامید. به هر تقدیر کافی است یک درگیری جزئی درون این گروه اتفاق بیافتد، در اینصورت اگر اعتبارش از بین نرود، به قدری تضعیف می شود که توان تعیین خط مشی سیاسی را از دست می دهد.

از این رو ضروری است: 1. طولانی شدن دوره‌ی آزمایشی برای همه گروه ها 2. به منظور واکاوی دقیق نحوه گذراندن دوره‌ی آزمایشی متقاضی؛ چه آزمون های کنکرت و عملی باید به کار رود تا مشخص شود آیا دوره‌ی آزمایشی واقعا یک دوره‌ی آزمایشی است و نه یک تشریفات صرف 3. ایجاد یک اکثریت واجد شرایط در نهادهایی که در مورد درخواست های اعضای جدید تصمیم می گیرند 4. تصمیم گیری در رابطه با پذیرش اعضای جدید باید به شکل قانونی درآید که نه تنها توسط کمیته های گوبرنیای [منطقه ای] حزب، بلکه توسط کمیته های کنترل هم تأیید شود 5. به منظور کمک به حزب تدابیر دیگری اتخاذ شود تا خود را از شر اعضایی خلاص کند که به هیچ عنوان کمونیست هایی نیستند که آگاهانه یک سیاست پرولتری را پیش ببرند. من پیشنهاد نمی کنم که یک تسویه‌ی کلی در حزب به راه انداخته شود، زیرا فکر می کنم که در این لحظه غیر عملی است؛ اما به نظرم ضروری است ابزارهایی برای تسویه عملی حزب، یعنی کاهش اعضای آن پیدا کرد. مطمئنم اگر فکر کردن به این موضوع را ضروری در نظر بگیریم، می توان تدابیر مناسبی اتخاذ کرد.

از اعضای کمیته مرکزی که این نامه را می خوانند درخواست میکنم در صورت امکان به من پاسخ دهند، حتی اگر در حد یک پیام تلفنی مختصر به یکی از منشی های شورای کمیسرهای خلق باشد.

ترجمه: شهرام فلاح

https://www.marxists.org/archive/lenin/works/cw/volume33.htm