بهمن شفیق
۴ تیر ۱۴۰۴
۲۵ ژوئن ۲۰۲۵
برخی منابع مورد استفاده
https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/10026
https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/10024
https://www.rt.com/russia/620253-if-iran-falls-were-next/
https://ria.ru/20250624/preimuschestvo-2024978962.html
In general, Tel Aviv has a very disappointing result: strikes on Iran have not surprised anyone for a long time (even if the current ones have become the most powerful), but the arrival of Iranian missiles at Israeli cities has become a fundamentally new circumstance. "Iron Dome" copes worse and worse, and the overseas suzerain-defender prefers to get off with single, albeit spectacular actions.
This is the new reality that Israel now has to live with.
https://www.reuters.com/world/asia-pacific/japan-prime-minister-ishiba-skip-nato-summit-source-says-2025-06-23/
South Korea and Australia, which along with Japan and New Zealand are key U.S. allies in the Indo-Pacific and make up the IP4, have also said their leaders would not attend. Trump had wanted to hold a summit with the IP4, a source told Reuters previously.
Christopher Johnstone, a former Biden White House official now with Asia Group strategic consultancy, said the absence of the Australian, Japanese and South Korean leaders signalled, at least for now, a symbolic breaking of the connection between security in Europe and the Indo-Pacific.
Last week the Financial Times said Japan had canceled an annual high-level meeting the United States after it asked Tokyo to boost defense spending to 3.5% of gross domestic product, higher than an earlier request of 3%.
https://www.scmp.com/week-asia/politics/article/3315435/south-koreas-nato-no-show-pragmatism-or-diplomatic-shift
“President Lee would have attended the Nato summit but for the US bombing of Iranian nuclear facilities,” Lim Eul-chul, an international relations specialist and professor at Kyungnam University’s Institute for Far Eastern Studies think tank, told This Week in Asia on Monday.
Lee might have been concerned “that a strongly worded joint statement could offend China”, suggested Leif-Eric Easley, a professor of international studies at Ewha Womans University in Seoul.
The South Korean president’s decision was also likely motivated by the fact that “Trump’s attention [is] focused on Iran and allied defence spending, rather than on a tariff deal with Seoul”, Easley said.
https://smoothiex12.blogspot.com/2025/06/those-who-doubt-it.html
Translation: "Now he (Grossi) is speaking, demanding that Iran immediately provide the IAEA with access to nuclear facilities to make sure where the enriched material is, and in general to see what is going on there. Are there any guarantees that it will not leak? I don't see any such guarantees. To find out: you know, we tried and tried, we didn't find anything there, you hid it somewhere - show us where. This is the director general of a respected agency. This is a question about what I spoke about from the podium - about the fact that the West seriously influences the secretariats of international organizations."
https://www.reuters.com/business/aerospace-defense/nato-leaders-set-back-trump-defence-spending-goal-hague-summit-2025-06-24/
MACRON BRINGS UP TRADE WAR AT NATO SUMMIT
Trump had long demanded in no uncertain terms that for other countries step up their spending on defence to reduce NATO's heavy reliance on the U.S.
Despite an appearance of general agreement, French President Emmanuel Macron raised the issue of the steep import tariffs threatened by Trump, and the damage they may do to transatlantic trade, as a barrier to increased defence spending.
"You cannot come to us as allies and ask that we spend more, tell us we will spend more at NATO - and do a trade war. It's an aberration," he told reporters.
Ukrainian President Volodymyr Zelenskiy had to settle for attending the pre-summit dinner on Tuesday evening rather than the main meeting on Wednesday, although he met Trump separately after the conference ended.
دیدگاه‌ها
ایران با تمام وجود، از روحانی تا خامنه ای، از جلیلی تا قالیباف، می خواست نرمال بشود و در قاعده جهان مشارکت کند.
اما آپاندیس غرب/ اسرائیل بر مبنای حرکت موش کور تاریخ، بسی زودتر از برنامه پیشبینی شده ترکید!
جنگ های دوران تثبیت اسرائیل با اعراب و حملات برقآسایش به عراق و سوریه و لبنان منجر به از پا افتادن گرایشهای چپ ناسیونالیسم عربی و پاگرفتن بیش از پیش سرمایه داری نئولیبرالیستی و همچنین شکل مشخص بنیادگرایی اسلامی (که با سیاست های نئولیبرالیستی در بافت قبیله ای عراق و سوریه عجین هستند) شد. لبنان به عنوان یک کشور چهل تکه البته وضع دیگری داشت.
این حمله برق آسا در مورد ایران پیش از 23 خرداد 1404 هم شرایط را برای دست بالای جناح متمایل به غرب فراهم کرد. اما گیجی حاصل از ضربه 7 اکتبر/15 مهر چنان وضعیت آشوبناکی در حاکمیت ایران پدید آورد که حملات برق آسای اسرائیل به تدریج همه حاکمیت را به سمت مذاکره هل می داد.
دولت و جامعه ایران به یک اندازه نسبت به کشتار غزه بیحس و تفاوت شد.
دولت و جامعه ایران به یک اندازه ذرات اسرائیل را درون خود جا داد و حاضر بود گوشت تنش را به تن اسرائیل بچسباند. حتی شرایط برای مسابقات ورزشی به تدریج مهیا می شد؛ پذیرفتن اسرائیل به عنوان یک کشور در مسابقات ورزشی، ابتدا به عنوان یک اشتباه و بعدتر به عنوان پذیرش قواعد جهانی؛ دقیقا همانند جمعه کردن پرچم های فلسطین از ورزشگاههای داخل ایران.
اما 23 خرداد 1404 اسرائیل به ایران حمله برق آسا و کوتاه مدت دیگری نکرد! جنگی آغاز کرد برای نابودی کامل.
لیبی و سوریه در مقایسه با هدف نابودی ایران هیچی محسوب می شوند!
لیبی و سوریه از دل انقلاب 57 بیرون نیامدند! یکی از دل سایکس پیکو جنگ جهانی اول بیرون آمد و دیگری از منازعات پایان جنگ جهانی دوم در شمال آفریقا.
ویرانی لیبی و سوریه درون برنامه منازعات جهان چند قطبی است، و ویرانی ایران هم می تواند درون همین برنامه باشد، اما جامعه و دولت ایران در این چند روزه مزه ای از غرب را چشید که عرصه ها و نیروهای جدیدی، فراتر از این منازعات پدید می آورد.
««نبرد جامعه و دولت ایران با اسرائیل نبرد این جامعه و دولت با خودش است.»»
آن عرصه ها و نیروها دقیقا در این «نبرد با خود» متولد می شوند.
حمله اسرائیل درواقع منجر به تولد می شود. نوزاد مذکور می تواند سر زا برود و تولد به مرگ و نابودی کلی بینجامد، اما نوزاد مذکور می داند که در حال تولد است و خیلی خوب فهمیده که امکان مرگش بسیار است.
نبرد با اسرائیل/ «نبرد با خود» جامعه و دولت ایران را عمیقا تغییر خواهد داد.
مبارزه علیه تجزیه طلبان در کردستان و خوزستان و بلوچستان صرفات یک جنگ داخلی برای عدم تجزیه نخواهد بود، نبردی برای تغییر جامعه، تغییر بنیادهای تولیدی خواهد بود.
غیر از اندکی مزدور و نیروی نیابتی، پرولتاریای کردستان و خوزستان و بلوچستان با پرولتاریای یزد و رشت و تبریز و مشهد هیچ تضاد و اختلافی ندارند و خواستهاشان برای رفاه و زندگی شایسته یکی است.
مناسبات سرمایه در جامعه ایران آنقدر عمیق و گسترده است که عملا امکان پولاریزه شدن به هویت های قومی نمی دهد.
حمله اسرائیل نامیدی از براندازی از درون جامعه ایران بود.
اما این حمله آغاز انقلاب در ایران است.
اتحاد علیه اسرائیل در جامعه ایران اتحاد علیه عصاره و نتیجه سرمایه داری غرب خواهد بود.
«شدت جنگ» اینقدر زیاد است که اجازه نخواهد داد این جنگ تبدیل به «نبرد حق علیه باطل» بشود!
جنگ هشت ساله ایران و عراق توانست انرژی انقلاب 57 را تا حد زیادی تخلیه کند.
جنگ با اسرائیل، جنگ اسرائیل با ایران، آن انرژی را از اعماق تاریخ بیرون می کشد و به صحنه می آورد. این امر برخلاف خواست و رای خامنه ای و قالیباف است؛ روحانی و جناح غرب گرا که جای خود دارد!
به همین دلیل وظیفه کمونیست ها دامن زدن به این جنگ است.
دامن زدن به آتش این جنگ و افزودن بر شور اتحاد همه نیروها علیه اسرائیل برای نابودی کامل آن.
جنون و طغیان بیمارگونه اسرائیل بهترین عامل برای این امر است.
اسرائیل بر اثر انفجار عفونتش، عنان گسیخته حمله می کند و خواهد کرد.
جامعه و دولت ایران در این چند روز و بخصوص در بمباران روز و ساعات پایانی قبل از آتش بس، این حقیقت را مزه کرد.
جامعه و دولت ایرن در این چند روز و بخصوص در ساعات پایانی، حقیقت طوفان الاقسی را درک کرد.
جامعه و دولت ایران در این چند روز و بخصوص در ساعات پایانی، حقیقت نسل کشی در غزه را درک کرد.
وظیفه کمونیست ها نگهداری این سطح درک حقیقت و سطح تنش و بالا بردن آن است.
استعماری که از اوان شکلگیری نطفه های تجاری و تولیدی سرمایه داری در غرب شکل گرفت و موجب گسترش سرمایهداری شد، همانطور که سرمایه داری منجر به گسترش استعمار و پیشرفت تاکتیکهای آن و افزایش اهداف آن (مواد اولیه و نیروی کار ارزان) شد.
استعمار و سرمایه داری غربی لازم و ملزوم یکدیگر بودند و هستند. امپریالیسم وجه نوین استعمار کهن است.
اسرائیل استعماری است شبیه ایالات متحده و استرالیا و آفریقای جنوبی پیش از سقوط آپارتاید.
ایالات متحده به طور کامل سرخپوستان را نابود کرد و استرالیا هم همچنین، اما غربیان آفریقای جنوبی موفق نشدند و ماندلا پیروز شد.
اسرائیل نتیجه نهایی سرمایه داری غرب است. فاشیسم بالاترین شکل بحران سرمایه داری است. بنابراین اسرائیل بالاترین حد فاشیسم در دوران ما است.
همینطور اسرائیل نتیجه و عصاره و بالاترین حد فرهنگ مبتنی بر سیاست هویت و جندرپالیسی و همزمان راستگرایی مذهبی غربی است.
اسرائیل نقطه اتصال و وحدت تمامی جریانهای منحط فرهنگ غرب از چپ و راست است.
به همین دلیل اسرائیل در جهان کنونی هیچ دشمن بالقوه ای ندارد!
چرا که علاوه بر کلیت و تمامت غرب، ذره و ذراتی از چین و روسیه و هند و برزیل و عربستان و حتی «ایران» درون اسرائیل حاضر است و ذره و ذراتی (بیش و کم) از اسرائیل درون این دولت-ملتها!
به همین دلیل چین و روسیه و ایران به موجودیت اسرائیل، به شکلی که هست، و کشتار غزه و کرانه باختری درون همین «شکل» است، رضایت داده اند.
اسرائیل مانعی برای جهان چندقطبی نیست!
اسرائیل به عنوان آپاندیس غرب، به آسانی میتواند عمل نشود، و حتی در صورت ترکیدن، «شکل»ی عادی از بروز مسمومیت در بدن جهان چند قطبی باشد، بدون اینکه بخواهد روندها و غایت جهان چند قطبی را «مستقیماً» تهدید کند. البته اسرائیل می تواند یک فاکتور باشد در منازعه جهان چند قطبی؛ فاکتوری که هم چین و روسیه و هند و عربستان و ترکیه و ... از آن استفاده می کنند و هم غرب. اما تهدید وجودی و مستقیم هیچ یک از این کشورها نیست. صرفا حریفی است که در زمینه «جنگ ادامه سیاست با ابزاری دیگر» و «سیاست ادامه جنگ با ابزاری دیگر» میجنگد و سیاست میورزد.
البته همانطور که قوانین سرمایه داری نهایتا به بحران نهایی می رسند، اسرائیل با عفونتی که دارد، موجب تسریع آن در سطح جهانی میشود. همانطور که خودش بحرانی است که به آپاندیس غرب در خاورمیانه منتقل شده است.
اسرائیل تنها برای مبارزه طبقاتی و جبهه کمونیسم دشمن محسوب میشود.
با این حال پس از جنگهای دوران شکلگیری و تثبیت، دهه 40 و دهه 60 میلادی، اسرائیل تاکنون با هیچ کشوری جنگی آغاز نکرده است.
اما 23 خرداد 1404 اسرائیل برای آغاز جنگ و نه یک حمله گذرا و مقطعی، حملهای برقآسا به ایران کرد.
جامعه و دولت ایران برای اولین بار طعم حقیقی اسرائیل، طعم حقیقی عصاره و فشرده و نتیجه غرب را چشید.
این رخداد البته در زمینه منازعات جهان چند قطبی است (دولت و جامعه ایران از همه نظر آماده و پخته شده برای مذاکره با غرب بودند) اما «ماهیت اسرائیل» اساساً نمیتواند اجازه بدهد حد و حدود این رخداد در محدوده منازعات جهان چند قطبی ادامه پیدا کند.
اسرائیل پیش از این به عراق صدام حسین هم حمله کرده بود. به سوریه هم حمله کرده بود. به لبنان هم حمله کرده بود. و در جنگ های تثبیت خود با همه ارتش های عربی جنگیده بود، اما حمله به ایران، از جنس دیگری بود و هست.
دولت و جامعه ایران دهه ها بود با تمام وجود سعی می کردند از زیر ویژگی ها و مسئولیت هایی که انقلاب بهمن 57 روی ژنوم این جامعه و روی دوشش گذاشته بود خلاص شوند.
درونی کردن پذیرش هویت اسرائیل و قاعده «دو دولتی» که همه کشورهای نرمال جهان و منطقه و چین و روسیه آن را پذیرفته اند آخرین مرحله امحاء ویژگی ها و مسئولیت های انقلاب 57 بود.
تا اینکه طوفان الاقصی آغاز شد.
دولت و جامعه ایران مات و مبهوت شد.
طوفان الاقصی بیش از اینکه ضربه ای مستقیم به اسرائیل باشد، ضربه و شُکی تکان دهنده به جامعه جهانی و توده های «همه» کشورها و مناطق جهان باشد، ضربه ای مبهوت کننده به دولت و جامعه ایران بود. گیجی پس از 7 اکتبر (15 مهرماه 1402) تا کنون حاکمیت جمهوری اسلامی را از این منظر می توان دید و فهمید.
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاههای این محتوا