رفیق حمید عزیز! 
با سلام دوباره و آرزوی بهروزی برایت.  آری دقیقاً نقد صمیمانه یک بده بستان سالم برای ارتقاء بیشتر کار هنری است.  امید که به این مهم توجه بیشتری بشود.  آرزو دارم و امیدوارم همانطور که گفته ای آثار هنری با ارزش کمونیستی و کارگری هرچه بیشتر ابراز وجود کنند و فرهنگ منحط مسلط و ضد انسانی لیبرالیسم و بورژوایی را به چالش جدی بکشند و آنرا عقب بزنند.  موفق باشی 

سلام به حميد سلطانزادهً عزيز!
حميدجان داستان بلوا را خواندم. راستش نمي دانم از اظهارِ نظر و کامنتِ علني پایِ داستان ات خوشت مي ياد يا نه. با اين حال جرأت کرده ام و بدونِ اجازه ات چند جمله زير را نوشته ام :
اولأ دست مريزاد و خسته نباشي. با "بلوا" توانسته ای تصويرِ جامعي از يک جامعهً درهم ريختهً پُرآشوب را هنرمندانه ارائه بدهي. هنرمندانه؟ آری. چون که هم از طريقِ روايت و هم ديالوگ هایِ ميانِ شخصيٌت ها که کمابيش مي توان تعلٌقِ طبقاتي شان را حدس زد(ساختنِ کليٌ شخصيٌت هایِ نمايندهً اقشار و طبقات را صرفأ نمي توان با ديالوگ ها ساخت. منتها کار شما درهمين حدٌ گويا و با ارزش است) توانسته ای تصاويرِ گوناگونِ اجتماعي و واقعي از وقايع را نشان بدهي و لايه هایِ گاه ناپيدایِ اتفاقات را از زيرِ پرده بيرون بکشي. هنرمندانه آری. چون که صحنه ها را گزارش کرده ای اما گزارش نويسي نکرده ای. به تصاوير جان و حس و زبان داده ای تا خواننده را متأثر کند. ناگفته نماند که گزارش هم در جایِ خود مهم، با ارزش و تأثيرساز مي باشد منتها به اندازهً هنر، و اين جا ادبيات، که خصلتِ برانگيزانندهً ماندگار تر و پايدارتری دارد را نمي تواند بگيرد. اين هر دو که در جایِ خود بسيار با ارزش و مهم مي باشند نمي توانند و نبايد در لباس يکديگر ظاهر شوند .

ثانيأ بي آن که در دامِ شعارزدگي، سياست زدگي و بيانيه نويسي افتاده باشي، موفق شده ای جهت گيرِیهایِ سياسي و اجتماعي شخصيٌت ها و ايضأ وقايع را به خواننده نشان دهي و وضعيٌتِ هرج و مرج و بي نظميِ موجود و خطرناک را که خود شما بدرستي بلوا ناميده ای ملموس و قابلِ حسٌ کردن کني. از زبان و رفتارِ شخصيٌت هایِ درگير شدهً خواسته يا ناخواسته و يا فعالانه يا منفعلانه در وقايع، مي توان نوعِ ديد و انگيزهً له يا عليهِ دو سویِ درگيری را دريافت. آن قدر اغتشاش و سردرگمي در لحن و رفتارِ قابلِ فهمِ آنان وجود دارد که به راحتي مي توان فهميد زمينه های اجتماعي و فرهنگيِ گرايشِ اينان به مواضع شان چه بوده است. نمونه؟ ديالوگِ افرادِ داخلِ مغازه و رفتار و ديالوگِ دوجوانِ کمين کرده و مهاجم به رانندهً سبزی فروش . يا شنيدنِ واژهً انقلاب از زبانِ اين دو که اساسأ درکي از انقلاب ندارند و تحريف شده و لوث شدهً آن را که يحتمل از زبانِ بلواگران شنيده اند طوطي وار تکرار مي کنند. اين دو به تأسٌي از کافه نشينانِ مرفهِ پُرمدعایِ حاميِ حيوانات و مقلٌدِ ادااطوارهایِ غربي ، انقلاب را کشتار و هرج و مرج و ناامني و زورگويي تعبير مي کنند. و اين يعني همان که امروزه در هر کجایِ جهان که تو سر سگ بزني کلمه هایِ رنگينِ انقلاب بيرون مي ريزد.

ثالثأ خيلي خوب سعي کرده ای لحنِ نويسنده/ راوی را از لحنِ افرادِ داستان جدا کني. منتها بهتر است در کارهایِ بعدی اين مهم را بيش تر نوجه کني

رابعأ ديالوگ ها ساده و صميمي و زنده و محسوس هستند و تا حدودِ زيادی خوب پرداخته شده اند. منتها بهتر است در ديالوگ ها ، خصوصأ وقتي در گيومه قرار مي گيرند، از علامت هایِ دستور زباني استفاده نشود. مثلأ خود علامتِ تعجب در گفت و گوها نمي تواند باعثِ تعجبِ خواننده بشود و استفاده از آن زائد به نظر مي رسد. نويسنده/ راوی بايد بتواند از طريقِ روايت يا پرداختنِ ديالوگ ها منظورِ کنايي و طعنه و يا تعجب را به خواننده منتقل کند.

بازهم دست مريزاد بهت مي گويم و آرزویِ موفقيٌتِ روزافزون برایِ انعکاسِ واقعيٌت هایِ اجتماعي برايت دارم. در فرصت های ديگر چه به صورتِ کامنت و يا مطلبِ جداگانه (تا نظرِ مسئولانِ سايت چه باشد) باهم در تماس خواهيم بود(اگر چنانچه موافق باشي).