مصاحبه خبرنگار راشیا تودی با سازماندهان جلیقه زردها در یکی از پستهای اخذ عوارض اتوبان در شهر لیون فرانسه، که آنها اسم "باریکاد" را بر آن گذاشته اند. گفتگوئی پیرامون دلایل این اعتراضات و جنبه های مختلف این جنبش و ضرورت سلسله اقداماتی که با انجام آن فرانسه دوباره به روزهای آرامش بازگردد.

خبرنگار : با سلام، میشه لطفا خودتان را معرفی کنید وبگوئید که چرا شما جلیقه های زرد بتن دارید و اینجا چه میکنید؟

-          من اسمم فرانسوا است. من یک "جلیقه زرد" هستم، من یک بازنشسته 69 ساله هستم و در وقایع سال 1969 ( اعتراضات و اعتصابات سراسری بر علیه دولت چارلز دوگل) هم شرکت داشتم. قدرت خرید من بطور روزافزونی نابود میشود، چراکه مالیاتها دائما در حال افزایش هستند و حق بازنشستگی من روزبروز کمتر میشود.من از خودم میپرسم، این به روند در کجا ختم خواهد یافت و چه اتفاقی ممکن است بیافتد. من هیچ علاقه ای ندارم در 70 یا 75 سالگی بر سر سفرۀ خیریه بنشینم. آنهم بعد از 45 سال سابقۀ کار.

-          اسم من ژیلوم است و 26 ساله هستم. من تعمیرکار متخصص برق هستم. من اینجا هستم، چونکه فکر میکنم، که همۀ ما مبارزۀ واحدی را به پیش میبریم، صدای خود را دوباره بدست آورده ایم و از حقوقمان دفاع میکنیم.  

-          سلام، اسم من ایشام است و 33 سال سن دارم. من یک کارمند تجاری هستم. من اینجا به خیابان آمدم، چونکه من با روحیه و آرمانهای آزادی، برابری و برادری تربیت شده ام. هر چه که سنم بالاتر رفت بیشتر متوجه شدم که در کشوری زندگی میکنم که در آن آزادی و برابری وجود ندارد و برادری نیز تخریب میشود. من میخواهم شاهد آن باشم که قدرت (دوباره) نزد توده های مردم باشد. اینکه مردم خود تصمیم بگیرند، چه چیزی برایشان خوب است. به همین سادگی.

راننده ها با شما چه برخوردی دارند و برخورد مقامات با شما چیست؟

-          فرانسوا: خوب، فقط کافی است شما خودتان گوش و نگاه کنید. من فکر نمیکنم که راننده ها از روی نارضایتی اینهمه بوق میزنند، آنها از روی همبستگی اشان اینهمه بوق میزنند.

-          ژیلوم : آنها برای ما غذا و نوشیدنی می آورند. حمایت آنها از ما روز بروز بیشتر میشود.

-          ایشام: تا جائی که به مسئولین برمیگردد، تا کنون همه چیز بدون مشکل پیش رفته است. آنها میدانند که ما جنبشی صلح جو و بدور از قهر هستیم. اما صلح آمیزی ما به معنای سستی اراده و تزلزل ما نیست.

شما از لیون می آئید. خواستۀ شما از پرزیدنت ماکرون که در پاریس نشسته بطور مشخص چیست و دولت چه کاری باید بکند تا جوابگوی خواسته های شما باشد؟

-          فرانسوا: خیلی ساده است. از ضعیفترین ها، از بازنشسته ها شروع کنیم. این برای من شرم آور است که از بازنشسته ها مالیات گرفته شود. من فکر میکنم، تسهیل اوضاع برای بازنشسته ها گامی  بزرگ رو به جلو خواهد بود. ابتدا برای بازنشسته ها بعدش هم برای سایر همکاران من. 

-          ایشام: [برای] بازنشسته ها، خرده فروشهای کنار خیابانی، جوانانی که برای خودشان کاسبی راه انداخته اند، ما کارگران، بیکاران، برای همه. ما منتظر چه هستیم؟ منتظر اینکه آقای ماکرون ادای کرها را در نیاورد، بلکه به [شکایات] ما گوش دهد. ما مردم هستیم. ما وی را انتخاب کرده ایم. فرقی نمی کند که  آیا تک تک ما شخصا او را انتخاب کرده ایم یا نه. [به هر جهت] او انتخاب شده است. یعنی این که او نماینده ما است و نه رهبر ما. او موظف به نمایندگی از ارزشهای فرانسه و آنچه که خواست ملت است، میباشد. همین و بس. ما اینها را از او انتظارداریم، به همین سادگی.

-          ژیلوم: ما روزبروز شاهد آنیم که در دنیای سیاست همه چیز مثل مهره ها قابل تعویض میشوند. آین افراد، همه در یک دانشگاه درس خوانده اند. به این خاطر من به این نتیجه رسیده ام که آنها در طول عمرشان هیچگاه واقعیتهای روزمره یک زندگی  کاری را لمس نکرده اند. به این دلیل برایشان مشکل است، مشکلات روزمره را درک کنند.

-          ایشام: آنها از واقعیتها بیگانه شده اند، با مردم کاملا بیگانه شده اند.

-          فرانسوا: البته من بیشتر در مورد بازنشسته ها صحبت میکنم، اما باید توجه کرد که اینجا همکاران من هم هستند، که به حرف آنها هم بایستی گوش داد. آما اگر آن بالادستیها امروز فکر میکنند که با مبلغ 1.378 یورو میتوان زندگی کرد، میتوان فهمید، که آنها بسیار از مردم واقعا فاصله گرفته اند، حقیقتا بسیار زیاد از مردم فاصله گرفته اند.

-          ژیلوم: من واقعا ارزو دارم که دولت از اعلام اقدامات بی معنی دست بردارد.

در مورد شلوغیهای پاریس و سایر شهر های بزرگ چه نظری دارید، آیا این امر منجر به رادیکالیزه شدن " جلیقه زردها" می شود؟ آیا این مانعی در راه پیشبرد اهداف جنبش خواهد بود؟

-          ژیلوم: من فکر میکنم، که آنها میخواهند پایه ای ترین حقوق ما را از ما بگیرند: بخصوص حق تظاهرات را. و اگر قهر دولتی بجای گوش کردن به خواستهای مردم خشمشان را بیشتر دامن بزند،  می تواند متأسفانه به آنجا منجر شود که بسیاری از مردم رادیکالیزه شوند. اما این نه قبلا و نه در حال حاضر هدف ما نبود و نیست.   

-          ایشام: مشکل ما با مطبوعات در فرانسه این است که، آنها فقط شلوغیهای پاریس را پوشش خبری میدهند. آنها بخوبی میدانند، چه چیزی بیشترین خریدار را دارد و چگونه میتوان مشروعیت یک جنبش را بزیر سوال برد. فرانسه به هیچ وجه تنها به پاریس محدود نیست. اکثریت جلیقه زردها در سراسر فرانسه را افرادی مثل ما تشکیل میدهند که بواقع افرادی صلح جو هستند. همه با خواستهائی مشترک. براستی این امر (تلاش مطبوعات) شرم آور است. تا جائی که به قهر برمیگردد، ما موافق آن نیستیم و آنرا رد میکنیم.   

-          فرانسوا: تا جائی که به اعمال قهر آمیز برمیگردد، اجازه دهید به یک نکته اشاره کنم: من میخواهم اینجا ادای احترام کرده و مراتب همدردی ما را با بازماندگان قربانیان در استراسبورگ ابراز کنم. و همچنین با همبستگان دو قربانی "جلیقه زردها" که تنها به خاطر اعتقادشان جان باخته اند.

در میان "جلیقه زردها" ما هر نوع آدمی را میبینیم، مردان، زنان، پیر و جوان، کاتولیکها، آته ایستها، راستها و چپها، همه با هم. اینها چه جوری بهم میخورند؟  

-          فرانسوا: کل این جنبش خودبخودی هست. من نمیدانم چه باید بگویم. اما ما حالا و یکباره اینجا دور هم جمع شده ایم. ما اینجا دق دلی خود را خالی میکنیم. جوانها مرا "پاپی" صدا میزنند. ببینید، اینجا همه چیز خود بخودی پیش میرود. من نمیدانم، این اتفاق چه طوری افتاده است، اما واقعیت این است که، این پیش آمده است، البته به شکرانه آقای ماکرون.

-          ژیلوم: آنها آزادی را از ما گرفته اند؛ برابری را هم همینطور. اما آنها نمیتوانند برادری را از ما بگیرند. همه ما در گیر مبارزۀ مشترکی هستیم.

-          فرانسوا: صحیح است. برادری ما بهر صورت پای برجا خواهد ماند.  

-          ایشام: کاملا درست است. بله، آقای ماکرون، دمکراسی واقعی اینجا است. اینجا بین مسلمانان، کاتولیکها، آته ایستها، طرفداران راست افراطی و چپ افراطی و بین "آدمهای کاملا معمولی": یعنی تمام ملت. اینجا خلق است که ایستاده است. دمکراسی از دو مفهوم دموس یعنی مردم و کراتوس یعنی قدرت، تشکیل شده است. قدرت بدست مردم. این را ما هیچگاه کوتاه نخواهیم آمد. ما اینجائیم و همه با هم برادریم. این تمام حرف است. ما برادریم. این یک جنگ است و ما برادرانی هستیم در حال جنگ. این کل مطلب است.   

"جلیقه زردها" منجمله خواستار برقراری "مشارکت مستقیم مردم" در تصمیم گیری ها و برگزاری رفراندوم هستند. آیا شما فکر میکنید، این عناصر دمکراتیک متحقق خواهند شد؟

-          ایشام: در ابتدا باید در مورد فرانسه به این نکته اشاره کنیم، که ملت به اندازه کافی نمایندگی نمیشود. در تمام سطوح قدرت: در پارلمان، در سطح دولت و سنا. از این رو ایدۀ پیشبرد " مشارکت مستقیم مردمی" و برگزاری رفراندوم مساله ای است که ما را، همۀ ما را، تک تک ما را، و کل ما را متحد کرده است. راحت قابل فهم است، چرا که تنها از این طریق امکان آن بوجود می آید، تا ما دوباره قدرت را دوباره بدست بگیریم. ارتقاء سطح حداقل دستمزدها، کاهش مالیاتها، اصلاح نظام بازنشستگی- چرا که بازنشستگان جانشان از این به لب رسیده است که در زندگی شان چوب حماقتهای مسئولین را بخورند. به همین سادگی. ضمنا آقای ماکرون، از بابت یک مورد باید از شما متشکر باشیم: به لطف شما، فرانسه یک بار دیگر برادری را کشف کرده است!      

نوشته: راشیا تودی

27 دسامبر 2018

ترجمه" سعید عطاپور     

مقالات مربوط در سایت تدارک:

زنده باد انقلاب Vive la Révolution

مانیفست: مطالبات جلیقه زردها (آپدیت: منشور جلیقه زردها)

راستی جلیقه زردها: نامۀ یک عضو ث ژ ت به اتحادیه اش

منبع:

https://deutsch.rt.com/europa/81682-gelbwesten-in-lyon-danke-herr/