جرمن فارین پالیسی

ترجمه: تحریریه امید

قبل از اجلاس ناتو سیاستمداران و نظامیان برجسته آلمانی خواهان تعدیل سیاست تنش زا علیه روسیه شدند.  رئیس کنفرانس مونیخ ولفگانگ ایشینگر اظهار داشت که "نشان دادن عضله نظامی" به تنهایی به نتیجه نخواهد رسید و از این گذشته بسیار خطرناک است.در حقیقت خطر جنگ به دلیل درگیری با روسیه "امروز بیشتر از هر زمانی است". ایشینگر از یک چرخش جدید قوی تر به سوی همکاری حمایت می کند. تا مسکو را از عکس العمل های قابل انتظار در مقابل تصمیمات اجلاس ورشو بازدارد.

هارالد کویات بازرس کل ارتش آلمان و رییس پیشین کمیته نظامی ناتو نیز اظهارات مشابهی داشت. اگر این ممکن باشد که گسترش نظامی و همکاری را در یک استراتژی دوگانه همچون دوران جنگ سرد ترکیب کنیم، آلمان می تواند در تازه ترین توسعه ناتو به سمت شرق بدون تحمل زیانی شرکت کند؛ بدون آن که از مزایای همکاری چشم پوشی کند. در عین حال امکان برداشتن گام های بلند به سوی شرق باقی خواهد ماند.

تهاجم ناتو

پیش زمینه ی این تقاضای جدید سیاستمداران و نظامیان بانفوذ از ناتو این است که اتحادیه نظامی غرب در ماه ها و هفته های اخیر تعداد زیادی مانور و تمرینات نظامی به همراه تسلیح و استقرار نیرو را علیه روسیه به انجام رسانده و یا مقدمه چینی کرده است. بدین ترتیب در ماه ژوئن تعداد زیادی از کشورهای عضو ناتو و از جمله آلمان مانور نظامی "بالتاپس" (Baltops) را با حدود 6100 سرباز در دریای شرق به انجام رساندند. همین طور در ماه ژوئن با شرکت بیش از 31000 سرباز مانور بزرگ نظامی "آناکوندا" در لهستان شروع شد. هردوی این تمرینات نظامی برخلاف دیگر مانورهای بزرگ کاملا علیه روسیه تدارک شده بود. به علاوه کشورهای مختلف ناتو گام های جدیدی برای گسترش تسلیحاتی برداشته اند. در بروکسل یک افزایش تا حدود سه درصد در بودجه نظامی برای کشورهای عضو در نظر گرفته شده است. در ماه مه سیستم دفاع موشکی ناتو (Aegis) در رومانی آماده بهره برداری شد. ناتو همچنین در اجلاس ورشو استقرار 4000 سرباز را در مرزهای روسیه تصویب کرد. گذشته از این در اواخر هفته جاری فنلاند و سوئد نیز برای اولین بار در مشورت های پایتخت لهستان حضور خواهند داشت.^[1] در صورت پیوستن آن ها به این اتحادیه جنگی، روسیه در شمال اروپا کاملا محاصره خواهد شد.

استراتژی دوگانه قدیمی

با توجه به عکس العمل احتمالی روسیه، ولفگانگ ایشینگر رییس کنفرانس امنیتی مونیخ به کارگیری استراتژی شناخته شده دوگانه در دوران جنگ سرد را یادآوری می کند. او در مقاله ای در "اشپیگل آنلاین"^[2] می نویسد "تقویت توانایی های دفاعی غرب از یک طرف، و تقویت پیشنهادات دیالوگ و همکاری از طرف دیگر رویکرد درستی" است. بدون شک در فاز گسترش تسلیحاتی جاری [و] در فضای مبهم لفاظی درباره همکاری [و سخن گفتن از] دیالوگ  بدون پیشنهادهای مشخص بی حاصل است. برای فرونشاندن عکس العمل منفی احتمالی مسکو در برابر تصمیمات دیدار ورشو، "باید حتما و فورا پیش و یا پس از اجلاس یک نماینده عالی رتبه ناتو به مسکو سفر کند تا اطلاع رسانی کامل و شفافی را ارائه دهد". هارالد کویات بازرس کل پیشین ارتش آلمان (2000 تا 2002) و رییس کمیته نظامی ناتو از سال 2002 تا 2005 نیز در اظهارات مشابهی به علاوه باید با ارائه پیشنهادات جدید رضایت دولت روسیه را جلب نمود. از آن جمله مورد "لغو روادید".

هارالد کویات بازرس کل پیشین ارتش آلمان (2000 تا 2002) و و رییس کمیته نظامی ناتو از سال 2002 تا 2005 نیز در اظهارات مشابهی گلایه کرد که: "در حال حاضر درباره گفتگو و تنش زدایی چیز زیادی نمی شنویم. من امیدوار بودم که دولتمردان باهوش تر باشند"^[3]. او نیز "استراتژی دو گانه" ی "ارعاب و گفتگو" را مطالبه نمود.

خطر جنگ بیش از همیشه

پیشنهادات ایشینگر و کویات با اظهارات فرانک  والتر اشتاین مایر وزیر امور خارجه آلمان در اواسط ماه ژوئن مشابه است. او در ارتباط با مانور "آناکوندا" گفت: "بسیار فاجعه بار خواهد بود که دیدمان را به نظامی گری محدود کنیم و نجات را تنها[!] با منطق ارعاب جستجو کنیم"^[4]. اجازه نداریم موقعیت را "با قدرت نمایی پر سر و صدا و هیاهوگری جنگی" ملتهب تر کنیم. تاریخ به ما می آموزد که در کنار نظامی گری، آمادگی برای گفتگو و ارائه پیشنهاد همکاری نیز ضروری است: "و به همین دلیل ما باید قویا با شرکایمان به خاطر امنیت اروپا درباره ضرورت توسعه و کنترل تسلیحاتی گفتگو کنیم ". ایشینگر نیز اقدامات مشابهی را پیشنهاد می کند. "قدرت نمایی نظامی " در این اواخر " خطرناکترین شرایط جنگی را در اروپا و اطراف آن " از زمان جنگ سرد به بعد ایجاد نموده است. از همین رو باید فورا حداقل یک مرکز واکنش بحران ناتو و روسیه ایجاد شود تا از یک تنش پیش بینی نشده اجتناب کنیم^[5]. ایشینگر پیشتر نیز هشدار داده بود که خطر این که از حرکات تنش آلود "درگیری های جنگی، خصومت های نظامی ناشی شود" از هر زمان دیگری بیشتر است.^[6]

موفقیت از طریق تاکتیک زیگزاگ

اگر واقعا این امر امکان پذیر باشد که سیاست تنش آمیز و یک طرفه ناتو را مجدد با عنصر همکاری تکمیل نمود، برلین می تواند به کسب امتیاز دوگانه ای امیدوار باشد. از یک طرف ناتو برای چندمین بار بدون آن که ضرر و زیانی حاصل شود به سمت شرق توسعه خواهد یافت؛ این امری است که قبلا به شیوه های گوناگون در سال های 1999، 2004 و 2009  صورت گرفته است^[7]. در نتیجه ناتو توانست هربار موقعیتش را در برابر روسیه تقویت کند. و هم اکنون در شرف این است تا برای اولین بار و در مقیاسی بزرگ لشگرهایش را در مرزهای روسیه مستقر کند. اگر مسکو دور تازهای از تنش زدایی را بپذیرد، آنگاه اتحادیه جنگی [ناتو]  ممکن است در فرصت بعدی یک گام توسعه طلبانه دیگر را بیاغازد تا در نهایت دوباره آن را با پیشنهاد "گفتگو" تلطیف کند.استراتژی دوگانه کارکرد خود را به عنوان ابزار [مناسب] توسعه طلبی نشان خواهد داد.

توسعه ی مداوم

از طرف دیگر این سیاست دور جدیدی از همکاری را ممکن می سازد تا باز هم سود بزرگتری از بازرگانی با روسیه کسب شود. محافل اقتصادی آلمان در مقاطعی با حرارت بر پایان تحریم اقتصادی روسیه پافشاری کرده اند^[8]. بر طبق داده های بانک مرکزی آلمان شرکت های آلمانی برای آن که تحریم ها را دور بزنند در این بین به سرمایه گذاری مبالغ بالایی در روسیه مبادرت نموده اند. در فصل اول سال 2016 سرمایه گذاری های آلمانی [در روسیه] به حدود 1.1 میلیارد یورو رسیده است^[9]. این نه تنها سودهای تازه را وعده می دهد، بلکه همچنین جهت گیری فزاینده پیشین اقتصاد آلمان به سمت ایالات متحده را حداقل کمی تعدیل خواهد کرد^[10]. در دوره ای که برلین به طور آشکار و قویا برای استقلال از ایالات متحده تلاش می کند ^[11] ، نوسان تازه کوچکی به سمت شرق دیده می شود. با این وجود تاریخ نشان خواهد داد که همکاری با مسکو معمولا فقط برای بازسازی موقعیت خود صورت می گیرد و همیشه با برداشتن گام های جدیدی از توسعه به سمت شرق پایان یافته است.^[12]

06.07.2016

منبع:

http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/59404

Mehr zum NATO-Gipfel: Grundlegende Neujustierung.

[1] S. dazu Grundlegende Neujustierung.

[2] Wolfgang Ischinger: Das Russland-Paradox. www.spiegel.de 03.07.2016.

[3] "USA an den Verhandlungstisch". www.freiepresse.de 05.07.2016.

[4] Steinmeier kritisiert Nato-Manöver in Osteuropa. www.bild.de 18.06.2016.

[5] Wolfgang Ischinger: Das Russland-Paradox. www.spiegel.de 03.07.2016.

[6] "Verteidigung und Vertrauensbildung". www.securityconference.de 23.06.2016.

[7] 1999 wurden die Tschechische Republik, Ungarn und Polen in die NATO aufgenommen, 2004 die Slowakei, Slowenien, Rumänien, Bulgarien, Estland, Lettland und Litauen, 2009 Albanien und Kroatien. Inzwischen befindet sich auch Montenegro im Beitrittsprozess. S. dazu Die NATO wächst.

[8] S. dazu Streit um die Russland-Sanktionen (II).

[9] Carsten Dierig: Deutsche Firmen setzen auf Fabriken direkt in Russland. www.welt.de 26.06.2016.

[10] S. dazu Die Renaissance des Westens (II) und Ein Kick für TTIP.

[11] S. dazu Von Mittel und Zweck, Auf Weltmachtniveau und Die Europäische Kriegsunion.

[12] S. dazu Vor dem Überfall.